ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ

Ο Άνθρωπος  πιστεύει : Έχω πολλές χαρές. Από τα μυριάδες πράγματα που έχουν γεννήσει οι ουρανοί, η ανθρωπότητα είναι το πιο μεγαλόπρεπο, και εγώ έχω την τύχη να είμαι άνθρωπος . Αυτή είναι η πρώτη μου χαρά.

H  χαρά είναι μια.

Όταν λες πως έχεις  πολλές χαρές τότε δεν ξέρεις τι είναι η χαρά.

Μπορεί να μιλάς για ηδονές, για τις αποκαλούμενες στιγμές ευτυχίας σου, οι οποίες δεν είναι πραγματικές στιγμές ευτυχίας, αλλά απλώς και μόνο λιγότερες στιγμές δυστυχίας.

Ένας άνθρωπος είναι πολύ δυστυχισμένος . Ύστερα , μια μέρα, αισθάνεται λιγότερο δυστυχισμένος και λέει : είμαι πολύ ευτυχισμένος.

Αυτό είναι απλώς σχετικό, δεν γνωρίζει τι είναι η  ευτυχία.

Το μόνο που γνωρίζει είναι μερικές στιγμές μεγάλης και έντονης δυστυχίας και μερικές στιγμές όχι τόσο έντονες. Τις στιγμές που η δυστυχία δεν είναι τόσο έντονη λέει : είμαι ευτυχισμένος.

 Μπορείς να το παρατηρήσεις στον εαυτό σου . Έχεις ποτέ γνωρίσει τι είναι η ευτυχία, γνωρίζεις τη γεύση της ?  Έχεις απλώς γνωρίσει διαφορετικά στάδια της δυστυχίας.

Μερικές φορές  η δυστυχία είναι τόσο μεγάλη που είναι ανυπόφορη.

 Μερικές φορές υποφέρεται, μερικές φορές μπορείς να την υπομείνεις.

Κινείσαι από την λιγότερη δυστυχία στην περισσότερη, από την περισσότερη δυστυχία στη λιγότερη.

Δεν έχεις όμως γνωρίσει τι είναι η ευτυχία, επειδή από τη στιγμή που έχεις γνωρίσει τι είναι η ευτυχία τότε δεν υπάρχει καμία ανάγκη να είσαι δυστυχισμένος, επειδή τότε έχεις το κλειδί.  Μπορείς να ανοίξεις αυτή τη πόρτα οποιαδήποτε στιγμή αποφασίσεις να την ανοίξεις.

Εσύ όμως δεν μπορείς να την ανοίξεις, αυτό απλώς δείχνει πως δεν έχεις το κλειδί.

Εσύ  γνωρίζεις μόνο σχετικές καταστάσεις του ιδίου φαινομένου : μερικές φορές είναι πολύ σκοτεινά και δεν μπορείς να δείς καθόλου, και μερικές φορές δεν είναι τόσο σκοτεινά , και βλέπεις θαμπά, μα δεν έχεις γνωρίσει τι είναι το φως.

Το φως δεν είναι κατάσταση διαβάθμισης του σκότους. Το φως δεν είναι λιγότερο σκοτάδι. Να θυμάσαι το φως είναι εντελώς διαφορετικό είδος ενέργειας.  Δεν έχει καμία σχέση με το σκοτάδι.  Το σκοτάδι και το φως δεν μπορούν να υπάρξουν ταυτόχρονα στο ίδιο δωμάτιο. Το φως είναι θετικό, το σκοτάδι είναι αρνητικό, γι’αυτό είναι δυστυχία.

Είπε ο άνθρωπος : έχω πολλές χαρές. Από τα μυριάδες πράγματα που έχουν γεννήσει οι ουρανοί ,η ανθρωπότητα είναι το πιο ευγενές, και εγώ έχω την τύχη να είμαι άνθρωπος. Αυτή είναι η πρώτη μου χαρά. 

Επιφανειακά μοιάζει πολύ σημαντικό, ελκυστικό, επειδή ικανοποιεί πάρα πολύ το ανθρώπινο εγώ.

Ο άνθρωπος πάντα σκεφτόταν τον εαυτό του ως το ανώτερο δημιούργημα της ύπαρξης. Ο άνθρωπος πάντοτε  σκέπτεται τον εαυτό να στέκεται μόνος  - πρώτος - δίπλα στο θεό, και αισθάνεται πολύ ευτυχισμένος.

Πως όμως είναι εφικτή η ευτυχία μέσα από το εγώ,

το ΕΓΩ παράγει μόνο δυστυχία.

Και αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του εγωιστή ότι ο άνθρωπος στέκεται μόνος -πρώτος-δίπλα στο θεό. Και αυτό το λέμε μόνο από ευγένεια . Κατά βάθος ξέρεις πως ο θεός είναι εκείνος που στέκεται δίπλα σου.

Η ίδια η ιδέα του ΕΓΩ  υπονοεί ότι εσύ είσαι ο πρώτος και κάθε τι άλλο είναι υποδεέστερο.

Ο Νίτσε είναι πιο αληθινός από πολλούς άλλους. λέει: δεν μπορώ να επιτρέψω στο θεό να υπάρχει, επειδή τότε είμαι υποδεέστερος, και δεν μπορώ να δεχτώ ότι η δική μου θέση είναι κατώτερη. Αν υπάρχει θεός τότε εγώ θα είμαι κατώτερος.

 Όσο κι αν αναπτυχθώ, και όπου κι αν φθάσω θα είμαι πάντα υποδεέστερος. Ποτέ δεν θα είμαι πρώτος.

Αυτό δεν γίνεται αποδεκτό, οπότε λέει: ο θεός είναι νεκρός και ο άνθρωπος είναι ελεύθερος.

Ο θεός είναι εμπόδιο.  Κατά κάποιο τρόπο έχει δίκιο.

Λέω κατά κάποιο τρόπο επειδή έτσι σκέφτονται όλοι κατά βάθος.

Κάθε εγώ θέλει να είναι πρώτο.

Ακόμα και όταν είσαι άνθρωπος που πηγαίνει τακτικά στην εκκλησία θέλεις να φέρεις το θεό στα μέτρα σου. (κάνε την επιθυμία μου ).

Αυτό εννοούν οι προσευχές σου : (πράξε σύμφωνα με εμένα, άκουσε εμένα ) .

 Όλη σου η προσπάθεια είναι να μετατρέψεις το θεό σε υπηρέτη σου.

 Τον προσφωνείς  Κύριε, μα αυτό είναι απλώς δωροδοκία.

Στην πραγματικότητα προσπαθείς να τον φέρεις στα μέτρα σου.

Λες :  << εγώ είμαι ένα τίποτα, εσύ είσαι τα πάντα >> .

Στο βάθος όμως ξέρεις ποιος είναι ποιος.

Για την ακρίβεια ,όταν πολεμάς για το θεό σου , είναι ο δικός σου θεός.

Ακόμα και όταν θυσιάζεις τον εαυτό σου σε ένα βάθρο, σε ένα βωμό, θυσιάζεσαι στο δικό σου θεό.

Όταν προσκυνάς μια εικόνα του θεού μέσα στο ναό, στο τζαμί, στην εκκλησία, προσκυνάς στην εικόνα που εσύ έχεις δημιουργήσει, προσκυνάς το δικό σου θεό. Προσκυνάς το ίδιο σου το δημιούργημα.

Προσκυνάς σαν να βρίσκεσαι μπροστά σ έναν καθρέφτη.

Εσύ  καθρεφτίζεσαι εκεί και λες : << τι όμορφο >>.

Ό χριστιανός λέει : τι όμορφος είναι ο χριστός, ο  ινδουιστής το ίδιο για τον κρίσνα, ο βουδιστής το ίδιο για το βούδα .  

Ο βουδιστής δεν θα αποδεχθεί  ότι ο χριστός είναι όμορφος , επειδή αυτό δεν ικανοποιεί το εγώ του , ούτε ο χριστιανός θα αποδεχθει  ότι ο βούδας είναι όμορφος, ουτε ο ινδουιστής μπορεί να πιστέψει, ότι ο χριστός, ή ο μωάμεθ  ή  ο μωυσής είναι όμορφοι επειδή αυτό δεν ικανοποιεί το εγώ του.

Να θυμάσαι, ικανοποιούμε τα δικά μας εγώ με κάθε εφικτό τρόπο- χονδροειδή ή διακριτικό, άμεσο ή έμμεσο.

Και αληθινά θρησκευτικός άνθρωπος είναι αυτός που το γνωρίζει αυτό, που το συνειδητοποιεί αυτό, και μέσα από αυτή την επίγνωση εξαφανίζεται το εγώ.

Ο αληθινά θρησκευτικός άνθρωπος δεν έχει ιδέα ποιος είναι ανώτερος.

Ο θρησκευτικός άνθρωπος δεν μπορεί να πει : εγώ είμαι ανώτερος από το δένδρο, ανώτερος από τα ζώα, ανώτερος από τα πουλιά. 

Ο  ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ  ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟΣ.

Ο θρησκευτικός άνθρωπος έχει φτάσει να γνωρίζει  το « εγώ δεν είμαι »,            

και μέσα σ’αυτή την εμπειρία του  « εγώ δεν είμαι »  κυλάει η χαρά .

Ο βράχος έχει μετακινηθεί.  Τώρα αυτός ο άνθρωπος λέει : (έχω πολλές χαρές ,από τα μυριάδες πράγματα, που έχουν γεννήσει οι ουρανοί, η ανθρωπότητα είναι το πιο ευγενές ).

Γιατί ?  Γιατί η ανθρωπότητα είναι το πιο ευγενές ? Αν κοιτάξουμε στην ανθρώπινη ιστορία , η ανθρωπότητα φαίνεται να είναι το πιο αναξιοπρεπές. 

Κοίταξε τα ζώα, δεν έχουν υπάρξει τόσο βίαια, τόσο δολοφονικά, δεν έχουν υπάρξει τόσο ανισόρροπα.  Έχεις δει ποτέ κανένα ζώο να μετατρέπεται σε πολιτικό, να προσπαθεί να γίνει πρόεδρος της χώρας ?

Δεν είναι ανισόρροπα.

Ζουν με φυσικό τρόπο και πεθαίνουν με φυσικό τρόπο.

Τα ζώα ,όταν είναι άγρια δεν τρελαίνονται ποτέ.  Μερικές φορές τρελαίνονται, όταν είναι αναγκασμένα να ζήσουν στο ζωολογικό κήπο.

Ο ζωολογικός κήπος είναι δημιούργημα του ανθρώπου.

Τα ζώα δεν αυτοκτονούν ποτέ.

 Μερικές φορές όμως στο ζωολογικό κήπο αυτοκτονούν.

Στο ζωολογικό κήπο τα ζώα γίνονται δολοφονικά μερικές φορές, επικίνδυνα.

 Ναι ,τα ζώα σκοτώνουν αλλά μόνο όταν θέλουν να φάνε.

 Ο άνθρωπος σκοτώνει χωρίς κανένα λόγο.  Πηγαίνει στα δάση, σκοτώνει τη τίγρη και λέει : αυτό είναι παιχνίδι, κυνήγησα.»

Έχεις ακούσει για κανένα λιοντάρι ότι κυνηγάει ?

Τα λιοντάρια δεν κυνηγούν ποτέ .

Όταν το λιοντάρι είναι πεινασμένο ασφαλώς σκοτώνει , και αυτό είναι κάτι φυσικό για αυτό .

Κάποτε  ένα λιοντάρι και μια αλεπού μπήκαν σε ένα εστιατόριο :

Κάθισαν και η αλεπού παράγγειλε, αλλά μόνο για τον εαυτό της.

Έτσι ο σερβιτόρος ρώτησε : ο φίλος σας δεν θα φάει ?

και αυτή απάντησε : Αν ήταν πεινασμένος νομίζεις πως εγώ θα καθόμουνα εδώ ?

 Δεν είναι πεινασμένος , αυτό είναι βέβαιο.

 Όταν τα ζώα είναι πεινασμένα σκοτώνουν.

Δεν σκοτώνουν όμως ποτέ για παιχνίδι, ποτέ για διασκέδαση.

Δεν ενδιαφέρονται για τον ίδιο το σκοτωμό.

Ασφαλώς ενδιαφέρονται για το φαγητό  -  δεν υπάρχει τίποτα κακό σ’αυτό.

Ο άνθρωπος σκοτώνει χωρίς λόγο.

Τα ζώα δεν έχουν ιδεολογίες .

Δεν λένε εγώ είμαι  κομμουνιστής και εσύ καπιταλιστής και θα σε σκοτώσω.  Ή εγώ είμαι φασίστας και εσύ κομμουνιστής .

Δεν έχουν ιδεολογίες, και δεν σκοτώνουν επειδή είναι ινδουιστές , χριστιανοί  ή μουσουλμάνοι.

Ο άνθρωπος σκοτώνει για οποιαδήποτε δικαιολογία. Οι ινδουιστές τους μουσουλμάνους, οι μουσουλμάνοι τους ινδουιστές, οι χριστιανοί  μουσουλμάνους και βουδιστές …και πάει λέγοντας.

Και για ποιο λόγο ?  Για αφηρημένα δόγματα και αρχές.

Και κανένας δεν είναι έτοιμος να ζήσει για αυτά τα δόγματα , και όλοι  είναι έτοιμοι να σκοτώσουν τους άλλους για αυτά τα δόγματα.

Αν κάποιος προσβάλλει τη βίβλο,  ο χριστιανός είναι έτοιμος να σκοτώσει, αλλά αν τον ρωτήσεις  <<εσύ ζεις σύμφωνα με τη βίβλο σου? , θα απαντήσει:  είναι πολύ δύσκολο>. Δεν ενδιαφέρεται να τη ζήση, κανένας δεν ενδιαφέρεται να τη ζήσει, αν όμως φτάσει στο φόνο τότε όλοι ενδιαφέρονται πάρα πολύ.

Στη διάρκεια των αιώνων, μέσα σε 3000 χρόνια , έγιναν 5000 πόλεμοι.

 Όχι, κανένα ζώο δεν είναι τόσο αναξιοπρεπές.

Τα ζώα έχουν φυσική ευγένεια .

Ο άνθρωπος είναι πολύ πονηρός. Λέει : η ανθρωπότητα είναι το πιο ευγενές δημιούργημα, και εγώ έχω την τύχη να είμαι άνθρωπος, αυτή είναι η πρώτη μου χαρά. 

Αυτή δεν είναι χαρά. Αυτή είναι ηδονή και έρχεται από το εγωιστικό συναίσθημα ότι <εγώ είμαι κάποιος >

Να θυμάσαι όμως ότι αυτό δεν μπορεί να σε οδηγήσει στην αληθινή ευτυχία, επειδή στο βάθος υπάρχει σύγκριση. Αν νοιώθεις ανώτερος , οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να νοιώσεις κατώτερος. 

Άκουσα για έναν θρησκευόμενο άνθρωπο, ένα πολύ γνωστό άγιο, να διδάσκει στους μαθητές του :πάντοτε να βλέπεις τους ανθρώπους που δεν έχουν όσα έχεις εσύ.

 Και θα νοιώσεις πολύ χαρούμενος αν έχεις σπίτι, πάντοτε να βλέπεις τους ανθρώπους που δεν έχουν σπίτι. Φυσικά θα αισθάνεσαι ευτυχής.

Αν έχεις μόνο ένα μάτι, βλέπε αυτούς που είναι τυφλοί, και θα νοιώθεις ευτυχής. 

Τι είδους ευτυχία είναι όμως αυτή,  τι είδους θρησκεία είναι αυτή ?

Και φυσικά δεν μπορείς να πετάξεις την άλλη όψη του νομίσματος :

 Έχεις μόνο ένα μάτι και νοιώθεις ευτυχισμένος όταν βλέπεις έναν τυφλό.

Όταν όμως συναντήσεις έναν άνθρωπο που έχει όμορφα μάτια, τότε τι θα κάνης ?

Θα αισθανθείς δυστυχισμένος.

Μέσα στην υποτιθέμενη ευτυχία σου περικλείεται και η δυστυχία.

Όχι,   μέσα από τη σύγκριση, κανένας δεν φτάνει στη χαρά.

Η χαρά είναι μια κατάσταση χωρίς συγκρίσεις.

Μην συγκρίνεις .

Αν συγκρίνεις, η σύγκριση θα σου δημιουργήσει μπελάδες.

Να θυμάσαι πως η χαρά δεν πηγάζει από τη σύγκριση.

ΠΟΤΕ

Ο άνθρωπος όμως είπε : έχω πολλές χαρές. Από τα μυριάδες πράγματα που έχουν γεννήσει οι ουρανοί, η ανθρωπότητα είναι το πιο μεγαλόπρεπο, και εγώ έχω την τύχη να είμαι άνθρωπος . Αυτή είναι η πρώτη μου χαρά. 

Αυτό δεν έχει σχέση με τη χαρά,

είναι απλώς μια διέγερση του εγώ.

Νοιώθεις καλά ? νοιώθεις ανώτερος.

Ο άνθρωπος όμως που χρειάζεται να είναι ανώτερος , για να αισθανθεί καλά, είναι άνθρωπος που κουβαλάει μέσα του ένα ηφαίστειο. 

Ο άνθρωπος που πρέπει να είναι ανώτερος για να αισθανθεί καλά, υποφέρει κατά βάθος από σύμπλεγμα κατωτερότητος.

Μόνο ένας κατώτερος άνθρωπος σκέφτεται με όρους ανωτερότητας.

Ο αληθινός άνθρωπος, ο αυθεντικός άνθρωπος δεν είναι ούτε ανώτερος, ούτε κατώτερος.

ΑΠΛΩΣ ΕΙΝΑΙ

ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ

Κανένας δεν είναι κατώτερος του,

και κανένας δεν είναι ανώτερος του.

Σκέφτεται : γεννιούνται άνθρωποι που δεν ζουν ούτε μια μέρα, ούτε ένα μήνα, μα εγώ έχω φτάσει τα εξήντα, εβδομήντα, ενενήντα, αυτή είναι η χαρά μου .

Συγκρίνει …. Άλλος γεννήθηκε και πέθανε, άλλος ήταν νέος και πέθανε, και αυτός ο άνθρωπος συγκρίνει. < εγώ έχω φτάσει τα ενενήντα, έχω ζήσει τη ζωή μου, οπότε για πιο λόγο να είμαι δυστυχισμένος ? Είμαι ευτυχισμένος, έχω ζήση περισσότερο από άλλους.

Αν όμως εκείνοι οι άλλοι δεν είχαν πεθάνει,  τότε ?

Αν ήταν μόνος στο κόσμο, τότε αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να ήταν ευτυχισμένος ?

Απλώς φαντάσου .  Ολόκληρος ο κόσμος εξαφανίζεται και απομένει μόνο αυτός ο άνθρωπος. 

Δεν υπάρχουν ούτε ζώα, ούτε πουλιά, ούτε πέτρες.

Δεν μπορεί να συγκριθεί με κανέναν και δεν μπορεί να θεωρήσει τον εαυτό του ότι είναι ανώτερος άνθρωπος.

Δεν υπάρχουν νέοι  ,ούτε παιδιά που πεθαίνουν.

Δεν μπορεί να συγκρίνει τον εαυτό του , ότι έχει ζήσει ενενήντα χρόνια.

Αν απομείνει μόνος , πως θα μπορεί να είναι ευτυχισμένος?

Όλη του η ευτυχία θα εξαφανιστεί  ,επειδή ήταν αποτέλεσμα σύγκρισης.

Να θυμάσαι : Αν είσαι μόνος, εντελώς μόνος, και η ευτυχία σου παραμένει ίδια, τότε έχεις επίγνωση – διαφορετικά δεν έχεις. Αυτό πρέπει να γίνει βαθειά κατανοητό.

Η ευτυχία που προκύπτει από τη σύγκριση, είναι ψεύτικη ευτυχία.

Εγώ έχω μεγάλο αυτοκίνητο, και εσύ δεν έχεις, και επειδή εσύ δεν έχεις, εγώ είμαι ευτυχισμένος. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΗΣΙΑ. Πως  μπορώ να είμαι ευτυχισμένος εγώ, επειδή εσύ δεν έχεις αυτοκίνητο.? Το γεγονός ότι εσύ δεν έχεις αυτοκίνητο, τι σχέση έχει με τη δική μου ευτυχία ? Έχω μεγάλο σπίτι και εσύ δεν έχεις, άρα είμαι ευτυχισμένος.

Αυτή η ευτυχία μοιάζει  να ενδιαφέρεται περισσότερο για το πώς να κάνη τους άλλους δυστυχισμένους, παρά για το πώς να είσαι ο ίδιος  ευτυχισμένος. Εσύ δεν έχεις αυτοκίνητο, εσύ δεν έχεις καλό σπίτι, και εγώ είμαι ευτυχισμένος επειδή εσύ είσαι δυστυχισμένος. 

Κοίταξε τη λογική του πράγματος, τα μαθηματικά είναι απλά. Είμαι ευτυχισμένος όταν οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι, έτσι αν οι άνθρωποι είναι περισσότερο δυστυχισμένοι, εγώ θα είμαι περισσότερο ευτυχισμένος.

Αν ολόκληρος ο κόσμος γίνει κόλαση , εγώ θα νοιώσω την υπέρτατη ευτυχία. 

Αυτή είναι η λογική και αυτό κάνει ο άνθρωπος.

 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕ   ,   ΠΑΝΤΟΤΕ   ΝΑ   ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΣ

Το να είσαι ευτυχισμένος όταν ο άλλος είναι δυστυχισμένος, είναι βίαιο.

Με αυτό το τρόπο οι άνθρωποι αρχίζουν να κινούνται σε λάθος κατεύθυνση, και γίνονται καταπιεστές, τύραννοι, δυνάστες, εκμεταλλευτές, γίνονται επικίνδυνοι για τη γη.  Ολόκληρη η λογική τους όμως είναι ίδια. 

Αυτό που λέει αυτός ο άνθρωπος είναι. Είμαι πιο ευτυχισμένος από τους άλλους, πολλοί άνθρωποι πέθαναν όταν ήταν νέοι, και εγώ είμαι ακόμα ζωντανός, υγιής, και είμαι ενενήντα ετών, αυτή είναι η χαρά μου. 

Για όλους τους ανθρώπους :η φτώχια είναι ο κανόνας, και ο θάνατος το τέλος. Μένοντας πιστός στον κανόνα περιμένοντας το τέλος μου, για πιο λόγο να ανησυχώ.  Τώρα λέει : όλοι σχεδόν οι άνθρωποι είναι φτωχοί  , άρα αυτός είναι ο κανόνας – να είσαι φτωχός.

Και φυσικά όλοι πρόκειται να πεθάνουν, όλοι είναι φτωχοί, οπότε γιατί να είμαι δυστυχισμένος ? Άρα είμαι ευτυχισμένος.

 ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ