Οι 2 τύποι της προσωπικότητας

Ο νους λειτουργεί σαν κομπιούτερ και εμείς τον τροφοδοτούμε συνεχώς με στάσεις συμπεριφοράς. Συσσωρεύονται εκεί συνεχώς και σιγά-σιγά ριζώνουν βαθιά.

Τα είδη προσωπικότητας μπορούμε να τα διαιρέσουμε σε δυο κατηγορίες.

Τη μια οι ψυχολόγοι την ονομάζουν προσωπικότητα Τ, τοξική,

και την άλλη την ονομάζουν προσωπικότητα Ν, που θρέφει.

Η τοξική προσωπικότητα κοιτάζει πάντοτε τα πράγματα με αρνητικό τρόπο. Η όλη θεώρηση του κόσμου από την τοξική προσωπικότητα είναι καταθλιπτική, θλιβερή. Η τοξική προσωπικότητα κρύβεται πίσω από ένα όμορφο πρόσωπο. Ο τελειομανής είναι τοξική προσωπικότητα. Δεν μπορείς να πεις ότι έχει κάτι κακό ο τελειομανής, αλλά η όλη ιδέα τού να είσαι τελειομανής είναι να βρίσκεις σφάλματα, λάθη, παραθυράκια. 

Πρόκειται για ένα κόλπο. Δεν βρίσκεις κανένα ελάττωμα στον άνθρωπο που αναζητά την τελειότητα, στην πραγματικότητα όμως δεν είναι αυτός ο στόχος του , η τελειότητα είναι ένα τέχνασμα. Θέλει να κοιτάζει τα παραθυράκια, τα λάθη, τα σφάλματα, το κάθε τι που λείπει, και αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος- να κρατά ως στόχο του την τελειότητα, ώστε να μπορεί να τα συγκρίνει με το ιδανικό και να επικρίνει πάντοτε.

Αυτή η τοξική προσωπικότητα σκέφτεται πάντοτε αυτό που δεν υπάρχει και δεν κοιτάει ποτέ εκείνο που υπάρχει, έτσι λοιπόν είναι φυσικό να υπάρχει δυσαρέσκεια. Η τοξική προσωπικότητα δηλητηριάζει την ίδια της την ύπαρξη - όχι μόνο αυτό, στάζει και δηλητήριο.

Μπορεί να πρόκειται για κληρονομιά. Αν έχεις ζήσει με ανθρώπους στην παιδική σου ηλικία που είχαν αρνητική στάση απέναντι στη ζωή... Μπορεί να κρύβεται πίσω από γυαλιστερούς όρους, όμορφη γλώσσα, ιδανικά, πίσω από τον παράδεισο, το Θεό, τη θρησκεία, την ψυχή , μπορούν να χρησιμοποιούν όμορφες λέξεις, αλλά απλώς προσπαθούν… και μιλούν για τον άλλο κόσμο μόνον και μόνο για να επικρίνουν αυτό τον κόσμο. Δεν τους απασχολεί ο άλλος κόσμος. Δεν τους ενδιαφέρουν οι άγιοι, αλλά για να αποδείξουν απλώς ότι οι άλλοι είναι αμαρτωλοί, μιλούν για τους αγίους.

Πρόκειται για πολύ αρρωστημένη στάση. Λένε, ΄΄Γίνε σαν τον Ιησού.΄΄ Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου ο Ιησούς. Αν ήταν εκεί ο Ιησούς, θα ήταν οι τελευταίοι που θα πήγαιναν να τον βρουν, αλλά απλώς για να σε επικρίνουν, αυτό είναι το τέχνασμά τους. Δεν μπορείς να γίνεις Ιησούς, γίνεσαι λοιπόν θύμα. Σε επικρίνουν πάντα. Δημιουργούν αξίες, ηθική, πουριτανικές στάσεις. Εκείνοι είναι οι ηθικολόγοι, οι επιβάλλοντες την ηθική , πρόκειται για αυτούς που δηλητηριάζουν πολύ τον κόσμο.

Και βρίσκονται παντού. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν την τάση να γίνονται δάσκαλοι, εκπαιδευτικοί, καθηγητές, πρυτάνεις, άγιοι, επίσκοποι, πάπες, έχουν την τάση να γίνονται αυτά τα πράγματα, γιατί τότε μπορούν να επικρίνουν. Είναι πρόθυμοι ακόμη και να θυσιάσουν τα πάντα, αν τους επιτραπεί να έχουν τη χαρά να επικρίνουν τους άλλους. Βρίσκονται παντού, κρυμμένοι με πολλούς τρόπους. Και κάνουν πάντοτε διάφορα πράγματα για το καλό σου, για το δικό σου καλό, έτσι λοιπόν είσαι απροστάτευτος απέναντί τους. Η κληρονομιά τους είναι πραγματική, μεγάλη. Έχουν κυριαρχήσει πάνω σε ολόκληρη την ιστορία.

Οι άνθρωποι αυτοί γίνονται αμέσως κυριαρχικοί. Η ίδια τους η ιδεολογία τούς βοηθά να κυριαρχούν, επειδή μπορούν να γίνονται επικριτές. Και μιλούν με ορθολογικούς όρους. Ο ορθολογισμός είναι και αυτός μέρος της προσωπικότητας Τ.

Έχουν πολλά επιχειρήματα... πολύ δύσκολο να τους νικήσεις στην επιχειρηματολογία. Δεν είναι ποτέ λογικοί, αλλά είναι πάντοτε ορθολογιστές.

Πρέπει κανείς να γνωρίζει τη διάκριση ανάμεσα στον λογικό άνθρωπο και τον ορθολογιστή άνθρωπο. Ο λογικός άνθρωπος δεν είναι ποτέ μόνο ορθολογιστής, γιατί ο λογικός άνθρωπος ξέρει από την εμπειρία του ότι η ζωή έχει και τα δυο: το λογικό και το παράλογο, ότι η ζωή έχει και τα δυο, τη λογική και το συναίσθημα, τον νου και την καρδιά.

Ο λογικός άνθρωπος είναι λογικός. Ο ορθολογιστής άνθρωπος δεν είναι ποτέ λογικός. Επιβάλει τη λογική πάνω στη ζωή, και η λογική μπορεί να είναι τέλεια - η ζωή δεν μπορεί ποτέ να είναι έτσι. Κοιτάζει εκείνος πάντοτε το ιδανικό πράγμα και προσπαθεί να εξαναγκάσει τη ζωή να ακολουθήσει το ιδανικό. Δεν εξετάζει ποτέ τη ζωή και την πραγματικότητα της ζωής. Τα ιδανικά του είναι εναντίον της ζωής.

Η δεύτερη προσωπικότητα, η προσωπικότητα Ν, η προσωπικότητα που θρέφει, είναι τελείως διαφορετική. Δεν έχει πραγματικά κάποια ιδανικά. Κοιτάζει απλώς τη ζωή και η πραγματικότητα αποφασίζει το ιδανικό της. Είναι πολύ λογική. Δεν είναι ποτέ τελειομανής , είναι ολιστική, αλλά ποτέ τελειομανής. Και κοιτάζει πάντα την καλή πλευρά των πραγμάτων. Η προσωπικότητα Ν είναι πάντα γεμάτη ελπίδα, ακτινοβόλα, περιπετειώδης, έχει εμπιστοσύνη, δεν επικρίνει. Πρόκειται για τους ανθρώπους που γίνονται ποιητές, ζωγράφοι, μουσικοί.

Αν ένας άνθρωπος τύπου Ν γίνει άγιος, τότε πρόκειται για πραγματικό άγιο. Αν ένας άνθρωπος τύπου Τ γίνει άγιος, τότε πρόκειται για ψεύτικο άγιο, για πλαστό άγιο.

Αν ένας άνθρωπος τύπου Ν γίνει πατέρας, τότε πρόκειται για πραγματικό πατέρα. Αν ένας άνθρωπος τύπου Ν γίνει μητέρα, υπάρχει πραγματική μητρική φροντίδα. Ο τύπος Τ είναι ένας ψεύτικος πατέρας και μια ψεύτικη μητέρα. Πρόκειται για ένα απλό κόλπο εκμετάλλευσης του παιδιού, βασανισμού του, κυριαρχίας πάνω του, κτητικότητας και συντριβής του παιδιού, για να αισθάνονται ισχυροί εκείνοι με την συντριβή του παιδιού. Ο τύπος Τ είναι η πλειονότητα ,κουβαλούν μια κληρονομιά, όλοι το ίδιο κάνουν.

 Όταν όμως αποκτήσεις επίγνωση, δεν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Μπορείς να μετακινηθείς από το Τ στο Ν πολύ εύκολα.

Λίγα πράγματα που πρέπει να θυμάσαι. Αν αισθάνεσαι  π.χ.τεμπέλης, μην το ονομάζεις αυτό τεμπελιά. Άκουγε τη φύση σου, ίσως αυτό να σου ταιριάζει. Αυτόν τον άνθρωπο ακριβώς τον ονομάζω λογικό. Τι μπορείς να κάνεις; Αν έρχεται σε σένα η τεμπελιά, τότε αυτό ακριβώς πρέπει να κάνεις. Ποιος είσαι εσύ που θα αποφασίσεις εναντίον του; Και πώς γίνεται να το νικήσεις; Ακόμη και στη μάχη σου, τεμπέλης θα είσαι. Ποιός θα νικήσει; Θα χάνεις συνεχώς και τότε θα αισθάνεσαι δυστυχισμένος χωρίς λόγο.

Να είσαι ρεαλιστής. Να ακούς την ύπαρξή σου. Ο καθένας έχει τον δικό του ρυθμό. Μερικοί άνθρωποι είναι πολύ δραστήριοι, βιαστικοί, δεν υπάρχει τίποτε το κακό σε τούτο. Αν αισθάνονται καλά κάνοντάς το, τότε είναι καλό γι΄αυτούς.

Και μην δημιουργείς κάποια ιδανικά, πως έτσι πρέπει να κάνεις. Μην έχεις κανένα ΄πρέπει΄. Το ΄πρέπει΄ δημιουργεί ένα είδος νεύρωσης. Τότε σε καταλαμβάνει έμμονη ιδέα. Υπάρχει πάντοτε εκεί το ΄πρέπει΄, στέκει και σε κατακρίνει και δεν μπορείς να απολαύσεις τίποτε. Απολάμβανε! Σκότωσε το ΄πρέπει΄ εντελώς και να είσαι εδώ και τώρα. 

Ό,τι μπορείς να κάνεις, κάνε το΄, ό,τι δεν μπορείς να κάνεις, αποδέξου το. 

Έτσι είσαι και βρίσκεσαι εδώ για να είσαι ο εαυτός σου, κανείς άλλος. Σιγά-σιγά θα δεις ότι το Τ σου μετατρέπεται σε Ν. Θα γίνεις άνθρωπος που θρέφει και θα απολαμβάνεις περισσότερο, θα αγαπάς περισσότερο και θα γίνεις πιο διαλογιστικός.

Για την ακρίβεια, είναι πιο εύκολο να γίνει διαλογιστικός ένας τεμπέλης άνθρωπος από ό,τι ένας δραστήριος άνθρωπος. Ο διαλογισμός είναι ένα είδος παθητικότητας. Ο δραστήριος άνθρωπος αισθάνεται πολύ ανήσυχος. Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να κάθεται σιωπηλός. Το πιο δύσκολο πράγμα που έχει να κάνει ένας δραστήριος άνθρωπος είναι να μην κάνει τίποτα.

Απολάμβανε και προχώρησε έτσι όπως ταιριάζει στην ύπαρξή σου, χωρίς πρέπει, χωρίς ιδανικά, αλλιώς θα σε δηλητηριάσουν. Κοίταζε τη ζωή με βαθιά ελπίδα. Είναι πραγματικά όμορφη. Κοίταξέ την και μην περιμένεις την τελειότητα. Μην σκέφτεσαι ότι θα απολαμβάνεις τα πράγματα μόνο όταν είναι τέλεια, τότε δεν θα απολαύσεις ποτέ.

Αν συναντήσει το Θεό ένας άνθρωπος τύπου Τ, θα του βρει αμέσως κάποια ελαττώματα. Γι΄αυτό ακριβώς και κρύβεται ο Θεός... εξαιτίας των ανθρώπων τύπου Τ. Αποκαλύπτει τον εαυτό του μόνον στους ανθρώπους τύπου Ν, ποτέ σε εκείνους του τύπου Τ. Αποκαλύπτεται μόνο σε εκείνους που μπορούν να λάβουν από εκείνον τροφή, κι όχι μόνο αυτό, αλλά αποκαλύπτεται σε εκείνους που μπορούν να τρέφουν και τον ίδιον.

Χαλάρωσε λοιπόν, απολάμβανε, αποδέξου, και τα προβλήματα θα εξαφανιστούν.