Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΝΟΣ , Η ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ,Μμ;

Κάθε φορά που είμαι μόνος, νιώθω ξεκομμένος, νιώθω μοναξιά και δυστυχία.  Αγαπώ τον εαυτό μου μόνο όταν είμαι μαζί με άλλους.  Αν είμαι μόνος, ντρέπομαι και αντιπαθώ τον εαυτό μου.  Φαίνεται πως κρίνω τον εαυτό μου μέσα από τα μάτια των άλλων.

Είναι ένα από τα βασικά προβλήματα.  Το αντιμετωπίζει κατ΄ανάγκην κάθε άνθρωπος.

Δεν είσαι μόνο εσύ.  Ο τρόπος με τον οποίο ανατρέφονται τα παιδιά είναι η αιτία όλης αυτής της δυστυχίας.  Κανένα παιδί δεν το αποδεχόμαστε έτσι όπως είναι.  Το ανταμείβουμε αν ακολουθεί τις οδηγίες των γονέων, των δασκάλων, των μεγαλύτερων.  Οι οδηγίες αυτές μπορεί να είναι ενάντιες προς τη φύση του,  γιατί δεν είναι φτιαγμένες από εκείνον ή για εκείνον  αυτές τις εντολές.  Κάποιος έφτιαξε αυτές τις βασικές αρχές πριν από πέντε χιλιάδες χρόνια και τις χρησιμοποιούμε ακόμη στην ανατροφή των παιδιών.

Φυσικά, κάθε παιδί βρίσκεται εκτός τόπου.   Δεν έχει τον πραγματικό του εαυτό.  Δεν είναι ο εαυτός του, είναι κάποιος άλλος.  Αυτό  σου τον δίνει η κοινωνία, οι άλλοι.

Όταν λοιπόν είσαι μόνος και δεν υπάρχει κανείς να σου δίνει οδηγίες, χαλάρωσε και μείνε με τη φύση σου.  Δεν υπάρχει λόγος να εκτελέσεις κάτι, γιατί δεν υπάρχει κανείς να σε βλέπει.  Όταν χαλαρώνεις έτσι και μένεις με τη φύση σου, σε κάνει τούτο να αισθάνεσαι ένοχος.  Κάνεις κάτι ενάντια στους γονείς σου, ενάντια στον ιερέα, ενάντια στην κοινωνία, κι εκείνοι σου έχουν πει ότι ο εαυτός σου, ότι εσύ ο ίδιος, δεν είσαι εντάξει.  Το έχεις αποδεχτεί αυτό.  Έχει γίνει κάτι το προγραμματισμένο μέσα σου.

Ό,τι κάνεις από μόνος σου το κατακρίνουν πάντα και ό,τι κάνεις ακολουθώντας τους άλλους το επαινούν πάντα.

Όταν είσαι μόνος, κανείς άλλος δεν βρίσκεται εκεί.  Φυσικά, δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι, δεν χρειάζεται να είσαι υποκριτής.  Χαλάρωσε απλώς μέσα σε κείνο που είσαι, ο νους σου όμως είναι γεμάτος από τα σκουπίδια που σου έδωσαν οι άλλοι.

Όταν λοιπόν είσαι μαζί με άλλους, οι άλλοι σου υπαγορεύουν κάτι ,και όταν είσαι μόνος, ο νους, τον οποίο έχουν δημιουργήσει οι άλλοι, σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημος, ένοχος, ανάξιος.

Γι΄αυτό ακριβώς δεν θέλουν οι άνθρωποι να μένουν μόνοι.  Θέλουν πάντα να βρίσκονται μαζί με κάποιον, διότι όταν είναι με κάποιον άλλον, δεν μπορούν να χαλαρώσουν και να μείνουν με τη φύση τους.  Η παρουσία τού άλλου τους κρατά σε ένταση.  Βρίσκεται εκεί ο άλλος, κρίνοντας την κάθε στιγμή ,την κάθε πράξη και χειρονομία που πρόκειται  να κάνεις.

Εκτελείς λοιπόν μια ορισμένη πράξη που σου έχουν πει ότι είναι σωστή.  Τότε ο νους σου αισθάνεται καλά:  είναι κάτι το σύμφωνο με την διάπλασή σου.    Ο νους σου αισθάνεται ευχαριστημένος που τα πήγες καλά- είσαι σπουδαίος.

Οι άνθρωποι χρειάζονται τα πλήθη. Αυτός είναι ο ψυχολογικός λόγος που θέλουν πάντοτε να ανήκουν στον ινδουισμό, το χριστιανισμό, το μωαμεθανισμό, στη μια χώρα, στην άλλη χώρα, σε τούτη τη φυλή, σε κείνη τη φυλή.  Αν δεν αρκεί ακόμη κι αυτό, δημιουργούν  λέσχες.

Δεν μπορούν να μείνουν μόνοι.  Πρέπει συνεχώς να περιβάλλονται από κόσμο.  Μόνο τότε μπορούν να διατηρήσουν ζωντανή  την ένταση, τον ρόλο ζωντανό.  Μέσα στο πλήθος, δεν μπορούν να είναι ο εαυτός τους.

Όταν είσαι μόνος, γιατί φοβάσαι;  Να είσαι μόνος είναι μια από τις ωραιότερες εμπειρίες.  Δεν σε απασχολούν πια οι άλλοι, δεν πιέζεις πια τον εαυτό σου να κάνει κάτι που αναμένεται από σένα.  Όταν είσαι μόνος,  μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις να κάνεις.  Μπορείς να νιώθεις ό,τι θέλεις να νιώθεις.  Το μόνο που χρειάζεται είναι να αποσπαστείς από τον νου σου.

Ο νους σου δεν είναι δικός σου νους.  Ο νους αποτελεί απλώς έναν πράκτορα του πλήθους στο οποίο ανήκεις.  Δεν βρίσκεται στην υπηρεσία σου, βρίσκεται στην υπηρεσία του πλήθους.  Το πλήθος έχει βάλει έναν ντετέκτιβ μέσα στο νου σου, ο οποίος σε πιέζει διαρκώς, ακόμη κι αν είσαι μόνος, να λειτουργείς σύμφωνα με τους κανόνες.

Το όλο μυστικό είναι να παρατηρείς το νου, άφησε την φύση σου να υπάρχει και πες ξεκάθαρα στο νου, ΄΄Δεν είσαι δικός μου.  Ήρθα στον κόσμο χωρίς εσένα.  Σε έδωσε αργότερα σε μένα η παιδεία, τα παραδείγματα. Είσαι κάτι το ξένο, δεν αποτελείς μέρος της φύσης μου.  Έτσι λοιπόν, τουλάχιστον όταν είμαι μόνος, άσε με ήσυχο΄.΄

Πρέπει να μάθεις να λες, ΄΄Σιωπή!΄΄ στο νου και να δίνεις πλήρη ελευθερία στη φύση σου.

Θα σου κάνει εξαιρετική εντύπωση πόσες ομορφιές έχεις, τι αθωότητα, τι διορατικότητα. 

Μόλις μάθεις ότι μπορείς να βάλεις στην άκρη το νου και μπορείς πραγματικά να είσαι μόνος. . .  -- γιατί μαζί με το νου δεν είσαι μόνος πραγματικά-- όλες εκείνες οι φωνές των γονιών σου και των δασκάλων και των ιερέων και των πολιτικών είναι καταγραμμένες μέσα στο νου, ο νους απλώς τις επαναλαμβάνει συνέχεια.

Είναι πολύ παράξενη αυτή η στρατηγική με την οποία παίζει η κοινωνία ενάντια στο άτομο.

Ένας ψυχολόγος, ο Ντελγκάντο, δούλεψε όλη του τη ζωή πάνω σε ένα πρόγραμμα -και πέτυχε στο πρόγραμμα αυτό- το οποίο θα σου δώσει κάποια ενόραση ως προς τον εαυτό σου.

Μέσα στον εγκέφαλό σου υπάρχουν επτακόσια κέντρα.  Όλα όσα κάνεις γίνονται μέσω των επτακοσίων εκείνων κέντρων.  Βρήκε ο Ντελγκάντο -δουλεύοντας όλη του τη ζωή- ποιο κέντρο ελέγχει ποιο είδος δραστηριότητας μέσα σου- με το θυμό, το μίσος, το φόνο για παράδειγμα: ποιο κέντρο ενεργοποιείται όταν θυμώνει κάποιος. 

Έφτιαξε πολύ μικρά ηλεκτρόδια.  Φυσικά, δεν του επιτρέπεται ακόμη να πειραματιστεί πάνω σε ανθρώπους, έχει όμως ένα σπουδαίο δώρο.  Ολόκληρη η ανθρωπότητα μπορεί να αλλάξει με τούτο, και δούλεψε εκείνος πάνω σε ζώα.

Για παράδειγμα, στην Ισπανία έδειξε το εξής:  έβαλε τα ηλεκτρόδια στον εγκέφαλο ενός ταύρου και στάθηκε ο ίδιος ακίνητος στη θέση του, καθώς έτρεχε ο ταύρος προς το μέρος του για να τον σκοτώσει.  Μόλις σε απόσταση μισού μέτρου από κείνον, ο ταύρος σταμάτησε ξαφνικά, ασάλευτος.  Τι είχε συμβεί;  Ο κόσμος δεν μπορούσε να το πιστέψει.  Δεν είχαν ξαναδεί τέτοια σκηνή.

Δεν ήξεραν ότι επρόκειτο για ένα πείραμα.  Είχε εκείνος ένα τηλεκοντρόλ.  Μπορούσε να σταματήσει οποιαδήποτε δραστηριότητα του ταύρου πιέζοντας απλώς ένα κουμπί στο χέρι του.  Επέτρεψε στον ταύρο να τρέξει έως τόσο κοντά- μέχρι μισό μέτρο- θα μπορούσε να τον είχε σκοτώσει.  Μόλις όμως πάτησε το κουμπί, η δραστηριότητα σταμάτησε τελείως.

Το πείραμα του Ντελγκάντο έχει τεράστια σπουδαιότητα.  Αν πέσει στα χέρια των πολιτικών, θα είναι πολύ επικίνδυνο για την ανθρωπότητα, γιατί μόλις γεννιέται το παιδί. . .

Για παράδειγμα, στη Ρωσία, κανένα παιδί δεν μπορεί να γεννηθεί μέσα στο σπίτι του, κάθε παιδί πρέπει να γεννιέται  μέσα σε νοσοκομείο.  Είναι λοιπόν αυτή η κατάλληλη στιγμή να βάλουν κάθε είδους ηλεκτρόδιο στον εγκέφαλο του παιδιού,  για παράδειγμα, κάποιο ηλεκτρόδιο που θα τον εμποδίζει να έχει επαναστατική δραστηριότητα ενάντια στην κυβέρνηση, κάποιο ηλεκτρόδιο που θα τον εμποδίζει να αισθάνεται δυστυχισμένος, γεμάτος πόνο, βασανισμένος.  Η κεντρική επιτροπή του κομμουνιστικού κόμματος θα είχε όλα τα τηλεκοντρόλ.

Μπορούν να έχουν κάποιο σύστημα, με το οποίο, αν σκέφτεται κανείς με αντικομμουνιστικό τρόπο, θα φανεί ξαφνικά σε έναν πίνακα κάποιο φως.  Και τότε θα πρέπει απλώς να πιέσουν ένα κουμπί και όλη του η επανάσταση, ο αντικομμουνισμός του, θα εξαφανιστεί.

Εκείνο που έκανε και που απέδειξε ο Ντελγκάντο, σού το έχει κάνει κι εσένα η κοινωνία με πιο πρωτόγονο τρόπο.  Μέχρι τώρα όμως έχει επιτύχει αυτό.  Δεν βάζουν ένα ηλεκτρόδιο στο νου σου -δεν είχαν ιδέα για κάτι τέτοιο- αλλά εκείνο που κάνουν λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο.

Σου λένε συνεχώς ποιο είναι το σωστό.  Και η συνεχής επανάληψη τού τι είναι το σωστό και τι είναι λάθος δημιουργεί διαρκώς ένα σημάδι στο νου σου χωρίς να μπαίνει εκεί κάποιο ηλεκτρόδιο.  Σιγά-σιγά, αρχίζεις να σκέφτεσαι ότι ο νους σου είναι αυτός που αποφασίζει τι είναι σωστό και τι είναι λάθος.  Δεν είναι έτσι.

 Η κοινωνία σε έχει προγραμματίσει.

Μπορείς να το δεις αυτό στις διάφορες κοινωνίες, γιατί οι διάφορες κοινωνίες έχουν διαφορετικούς προγραμματισμούς.  Για παράδειγμα, η αμερικανική σημαία έχει νόημα για τους Αμερικανούς, γιατί από την παιδική τους ηλικία τους λένε, ΄΄Είναι σπουδαίο πράγμα ακόμη και να θυσιάσεις τη ζωή σου για τη σημαία.΄΄

Και τι είναι η σημαία;  Ένα κομμάτι πανί.  Δεν έχει εγγενή αξία. 

Για τους Γάλλους δεν σημαίνει τίποτα, για τους Αμερικανούς σημαίνει τα πάντα. Η Γαλλική σημαία σημαίνει τα πάντα για τους Γάλλους, για τους Αμερικανούς δεν σημαίνει τίποτα.

Δεν είναι λοιπόν ο νους σου που αποφασίζει.  Είναι ο νους της κοινωνίας που σου έχει επιβάλει ορισμένες ιδέες.  Σε όποιο πλήθος κι αν τύχει να βρεθείς, το πλήθος εκείνο σού δίνει το νου του.  Σιγά-σιγά, ξεχνάς τελείως ότι δεν είναι αυτός ο πραγματικός σου εαυτός.

Ο ευφυής άνθρωπος πρέπει να κάνει ξεκάθαρα τη διάκριση.

Ο νους αποτελεί μέρος της κοινωνίας, όχι μέρος δικό σου.  Εκείνο που αποτελεί μέρος δικό σου είναι η επίγνωσή σου, η συνειδητότητά σου, η παρατηρητικότητά σου.  Μπορείς τότε να είσαι μόνος και εξαιρετικά ευτυχισμένος. 

 Για την ακρίβεια, μπορείς να είσαι ευτυχισμένος μόνον όταν είσαι μόνος.

 
Όποιος γνωρίζει πώς να είναι εκστατικός όντας μόνος του μπορεί να είναι μόνος του μέσα στο πλήθος.  

Ποιος θα ανακαλύψει ότι μέσα σου είσαι εντελώς επικεντρωμένος στην παρατηρητικότητά σου και δεν σε απασχολεί καθόλου ο νους;

Παίρνει λίγο χρόνο, αλλά καθώς συνεχίζεις να αποταυτίζεσαι από το νου, ο νους χάνει τον έλεγχό του πάνω σου και αρχίζει τελικά να εξαφανίζεται.

Είναι αυτό η αρχή της ελευθερίας, η γέννηση ενός καινούργιου ανθρώπου, η γέννηση ενός αυθεντικού ανθρώπου.  Τώρα θα δρας μέσα από την επίγνωσή σου, όχι μέσα από το νου σου.  Θα δρας τη μια στιγμή κατόπιν της άλλης, βλέποντας την κατάσταση καθαρά.  Δεν υπάρχει πρόβλημα να ανησυχείς για το τι είναι σωστό και τι είναι λάθος.

Η διαύγειά σου θα αποφασίσει τι είναι σωστό, η διαύγειά σου θα σε οδηγήσει προς το σωστό.  Ίσως αυτό να μην συμπίπτει με το σωστό της κοινωνίας σου. Γι΄αυτό και φοβάται η κοινωνία και θέλει να σου δώσει ένα νου.

Η παλιά μέθοδος αποτελεί μακρά διαδικασία.  Η μέθοδος του Ντελγκάντο είναι απλή, μπορείς να την κάνεις μέσα σε δευτερόλεπτα, αλλά είναι και πιο επικίνδυνη.  Μπορείς να αποταυτίσεις τον εαυτό σου από το νου που σου έδωσε η κοινωνία, το ηλεκτρόδιο όμως είναι διαφορετική υπόθεση.

Ακόμη κι αν αποταυτιστείς, το ηλεκτρόδιο θα ελέγχει το σώμα σου.  Ίσως να μην θέλεις να κάνεις κάποιο πράγμα, αλλά το ηλεκτρόδιο θα σε αναγκάσει να το κάνεις.  Είσαι τελείως ανίσχυρος.

Κατά ένα τρόπο,  η ανακάλυψη αυτή μπορεί να είναι μια ευλογία, διότι μπορούμε να σταματήσουμε κάθε τι το άσχημο που έχει ο άνθρωπος, κάθε τι το απάνθρωπο που έχει ο άνθρωπος με μια τόσο απλή μεθόδευση -μια μικρή μόνο χειρουργική επέμβαση στο κρανίο σου και την τοποθέτηση ενός μικρού ηλεκτροδίου.

Αν είσαι υπερβολικά άνθρωπος με θυμό, μπορείς απλώς να πας στον επιστήμονα και να του πεις ότι αυτό είναι το βασικό σου πρόβλημα:  τα μικροπράγματα σε κάνουν και θυμώνεις.  Μπορεί να σου βάλει ένα ηλεκτρόδιο στο ακριβές σημείο από όπου προβάλλει ο θυμός.  Μπορεί να σου δώσει ένα τηλεκοντρόλ να το έχεις στην τσέπη σου.  Όποτε δεν θέλεις να θυμώσεις, πίεζε το κουμπί και ο θυμός θα εξαφανιστεί.

Είναι καλό κατά κάποιο τρόπο, αλλά από πνευματική άποψη δεν είναι κάτι που θα το υποστηρίξω.  Είναι καλό για την κοινωνία, αλλά αν μπορείς να ρυθμίζεις μέσω ενός τηλεκοντρόλ όλα σου τα συναισθήματα, τα αισθήματα, τις πράξεις, δεν θα σκεφτείς ποτέ να αποκτήσεις επίγνωση.  Δεν θα σκεφτείς ποτέ να γίνεις διαλογιστικός.

Είναι αρκετά παράξενο ότι, ανάμεσα στα επτακόσια εκείνα σημεία στο μυαλό σου, δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο που να μπορεί να δημιουργήσει διαλογισμό μέσα σου.  Είναι λοιπόν αυτό κάτι πέρα από το νου, πιο πάνω από το νου.

Αν είναι ξεκάθαρος κανείς ως προς την όλη κατάσταση, μπορεί να χρησιμοποιεί τα ηλεκτρόδια, δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάει το διαλογισμό, γιατί δεν αποτελείται μόνο από το σώμα και από τον εγκέφαλο, είναι επίσης ο ίδιος ένα φωτεινό ον.  Η εμπειρία αυτή είναι δυνατό να υπάρξει μόνο μέσω του διαλογισμού.

Η πρότασή μου λοιπόν προς τον ερωτώντα είναι:  όταν είσαι μόνος, πες στο νου, ΄΄Σιωπή!  Δεν είσαι μέρος δικό μου.  Άσε με ήσυχο!΄΄

Υπάρχει μια σούφικη ιστορία. . . 

 Ένας νεαρός αναζητητής ήρθε σε κάποιο μεγάλο σούφι Δάσκαλο.  Μόλις μπήκε στο δωμάτιό του και χαιρέτησε το Δάσκαλο με μεγάλο σεβασμό, ο Δάσκαλος είπε, ΄΄Ωραία.  Πολύ ωραία.  Τι θέλεις;΄΄

Είπε εκείνος, ΄΄Θέλω να με μυήσεις.΄΄
Ο Δάσκαλος είπε, ΄΄Μπορώ να σε μυήσω, αλλά τι θα γίνει με το πλήθος που σε ακολουθεί;΄΄
Κοίταξε πίσω του ,δεν υπήρχε κανείς.  Είπε, ΄΄Ποιο πλήθος;  Μόνος μου είμαι.΄΄
Ο Δάσκαλος είπε, ΄΄Δεν είσαι.  Κλείσε τα μάτια σου και δες το πλήθος.΄΄
Ο νεαρός έκλεισε τα μάτια του και έμεινε έκπληκτος.  Βρισκόταν εκεί όλο το πλήθος που είχε αφήσει πίσω του:  η μητέρα του που έκλαιγε, ο πατέρας του που του έλεγε να μην φύγει, η γυναίκα του δακρυσμένη, οι φίλοι του που προσπαθούσαν να τον σταματήσουν, όλα τα πρόσωπα, όλο το πλήθος. 

Ο Δάσκαλος είπε, ΄΄Τώρα άνοιξε τα μάτια σου.  Μπορείς να πεις ότι δεν σε ακολουθούν κάποιοι άνθρωποι;΄΄

Είπε εκείνος, ΄΄Συγχώρεσέ με.  Έχεις δίκιο.  Όλο το πλήθος το κουβαλάω μέσα μου.΄΄

Είπε λοιπόν ο Δάσκαλος, ΄΄Η πρώτη σου δουλειά είναι να απαλλαγείς από το πλήθος.  Αυτό  είναι το πρόβλημά σου.  Και μόλις τελειώσεις με το πλήθος, τα πράγματα είναι πολύ απλά.  Τη μέρα που θα έχεις τελειώσει με το πλήθος θα σε μυήσω, γιατί μπορώ να μυήσω μόνο εσένα, δεν μπορώ να μυήσω αυτό το πλήθος.΄΄

Η ιστορία έχει νόημα.  Ακόμη κι όταν είσαι μόνος, δεν είσαι μόνος.  Κι ο άνθρωπος του διαλογισμού, ακόμη κι αν είναι μέσα σε πλήθος χιλιάδων ανθρώπων, είναι μόνος του.

Όταν είσαι μόνος σου, κανείς δεν μπορεί να δει το πλήθος, αφού βρίσκεται μέσα σου.  Κι όταν ένας διαλογιστικός άνθρωπος βρίσκεται μέσα στο πλήθος και είναι ταυτόχρονα μόνος, δεν μπορεί κανείς να δει την μοναχικότητά του, γιατί είναι κι αυτή επίσης μέσα του.  Αν γνωρίζεις την μοναχικότητά σου, έχεις γνωριστεί με την ύπαρξη, με τη φύση, με την πραγματικότητά σου.  Και σου δίνει αυτό τόση ευδαιμονία που δεν συγκρίνεται με καμιά χαρά που έχεις νιώσει στο παρελθόν.

Λες ότι, όταν είσαι με ανθρώπους, αισθάνεσαι πολύ ευτυχισμένος.  Δεν είναι ευτυχία αυτό, είναι μια ψευδαίσθηση ευτυχίας, διότι ο νους σου είναι συντονισμένος με τους ανθρώπους.  Μόνοι τους,  έχουν κι αυτοί το ίδιο πρόβλημα με σένα.  Όταν είστε μαζί, υπάρχει μια ορισμένη αρμονία στο νου και η αρμονία αυτή σού δίνει την αίσθηση της ευτυχίας.  Η αίσθηση όμως είναι πολύ επιφανειακή, δεν έχει ρίζες.

Αν δεν μπορείς να είσαι ευδαίμων στην πλήρη μοναχικότητά σου, να το θυμάσαι, ό,τι νομίζεις πως είναι ευτυχία, είναι απλώς μια πλάνη.

Όταν γίνει ξεκάθαρο αυτό το πράγμα, δεν είναι δύσκολο να το κάνεις.  Βρες το χρόνο  -ακόμη και για λίγα λεπτά πότε-πότε- να είσαι μόνος σου.

Στην αρχή θα είσαι δυστυχισμένος, γιατί δεν υπάρχει κανείς εκεί να σου πει τι ωραίος που είσαι.  Δεν υπάρχει κανείς να σου πει, ΄΄Τι σπουδαίος καλλιτέχνης που είσαι!΄΄  Δεν υπάρχει κανείς, μόνο σιωπή τριγύρω σου.  Λίγη υπομονή όμως, και λίγη εγρήγορση, ώστε να μην ταυτίζεσαι με το νου, θα φέρει τη μεγάλη επανάσταση που θα σε κάνει πραγματικά συνειδητό της μοναξιά σου. 

Δεν μπορείς να πολεμήσεις απευθείας τη μοναξιά, γιατί όπως και το σκοτάδι απλά δεν υπάρχουν, είναι απουσία του φωτός. Τί κάνεις όταν δεν θέλεις να μην είναι σκοτεινό το δωμάτιο; Δεν ασχολείσαι κατευθείαν με το σκοτάδι...Δεν μπορείς να κάνεις κάτι με το σκοτάδι, ώστε να το εξαφανίσεις. Μπορείς να κάνεις όμως κάτι με το φως. Αυτό βέβαια αλλάζει την όλη κατάσταση.

Κι αυτό είναι κάτι ουσιώδες, θεμελιακό.

Ούτε που το αγγίζεις το σκοτάδι, ούτε που το σκέφτεσαι. Δεν υπάρχει λόγος, δεν υφίσταται. Είναι απλώς μια απουσία. Μπορείς να συνεχίσεις να πολεμάς με αυτό το σκοτάδι σε όλη σου τη ζωή, χωρίς να καταφέρεις να το νικήσεις, μα ένα μικρό κερί είναι αρκετό να το διαλύσει. Πρέπει να δουλέψεις για το φώς, επειδή είναι θετικό, υπαρξιακό, αυθύπαρκτο.

 Η μοναξιά μοιάζει με το σκοτάδι. Δεν ξέρεις την μοναχικότητά σου. Δεν έχεις την εμπειρία της μοναχικότητας σου και της ομορφιάς της, της καταπληκτικής δύναμης του σθένους της.

Μοναξιά και μοναχικότητα είναι λέξεις συνώνυμες στα λεξικά, όμως η ύπαρξη δεν ακολουθεί τα λεξικά...

Η μοναξιά είναι απουσία. Δεν γνωρίζεις τη μοναχικότητά σου και αυτό σε φοβίζει.

Η μοναξιά που νιώθεις σε κάνει να θέλεις να προσκοληθείς σε κάτι, σε κάποιον, σε κάποια σχέση, απλά και μόνο για να διατηρήσεις την ψευδαίσθηση ότι δεν είσαι μόνος. Όμως εσύ ξέρεις πως είσαι μόνος και αυτό σε πονάει. Με τη σχέση δημιουργείς μια μικρή αυταπάτη για να ξεχάσεις την μόναξιά σου. 

Αν και μπορείς να ξεχάσεις για μια στιγμή τη μοναξιά σου, το πρόβλημα είναι πως την αμέσως επόμενη στιγμή νιώθεις ξαφνικά πως η σχέση, η φιλία δεν είναι κάτι μόνιμο.

Όλη η εμπειρία της ζωής σου υποστηρίζει τη συνεχή αλλαγή. Τίποτα δεν παραμένει σταθερό. Σ'έναν κόσμο που αλλάζει, δεν μπορείς να προσκοληθείς σε τίποτα.

 Ήθελες να κάνεις τη φιλία σου κάτι μόνιμο, αλλά αυτό αντιβαίνει στο νόμο της αλλαγής.... ...........

Ανάμεσα στα άλλα η κοινωνία έχει προσπαθήσει να επιβάλλει ρυθμίσεις ώστε να ξεχνάς τη μοναξιά σου. Ένα από αυτά είναι ο γάμος και η αιτία για αυτό είναι για να έχεις ένα σύντροφο εφ' όρου ζωής.

Αυτό όμως δεν εξασφαλίζει ότι η αγάπη παραμένει η ίδια. 

Στην πραγματικότητα, αντί να σου δώσουν ένα σύντροφο, σου έδωσαν ένα φορτίο να κουβαλάς. Αισθανόσουν μοναξιά, ήδη είχες μπελάδες και τώρα πρέπει να κουβαλάς ένα άλλο άτομο που αισθάνεται μοναξιά.

 Όταν η αγάπη εξαφανιστεί και όταν πάψει να γοητεύεται ο ένας απ' τον άλλον θα πρέπει να υπομένει ο ένας τον άλλον. 

Οι θρησκείες προσπάθησαν να σε κάνουν μέλος ενός θρησκευτικού σώματος ώστε να είσαι πάντα μέσα σε ένα πλήθος.

Αυτό που χρειάζεται τελικά είναι να γίνεις συνειδητός της μοναξιά σου.