Η ανατομία της συνειδητότητας

Έχουμε μιλήσει για τα τσάκρας ή ενεργειακά κέντρα.

 Το πρώτο τσάκρα σημαίνει βάση, ρίζα. Είναι το κέντρο του σέξ ή κέντρο της ζωής, κέντρο της γέννησης. Από αυτό το κέντρο γεννιέσαι. Από το ριζικό κέντρο της μητέρας σου και του πατέρα σου απέκτησες το σώμα σου.

Το δεύτερο τσάκρα  ή ιερό σημαίνει κατοικία του εαυτού και είναι το κέντρο του θανάτου.

Πολύ παράξενο να δίνουμε αυτό το όνομα στο κέντρο του θανάτου : Κατοικία του εαυτού, εκεί που υπάρχεις ουσιαστικά. Στο θάνατο ; Ναι ! 

Οι ιερείς φοβούνται την υγεία, γιατί η υγεία είναι ανήθικο πράγμα κατ΄αυτούς.

Ίσως να έχεις ακουστά, ίσως και όχι, για έναν από τους στοχαστές του 20^ου αιώνα, έναν Γερμανό στοχαστή, πολύ γνωστό στην εποχή του, τον kόμη Κάισερλινγκ. Θεωρείτο σπουδαίος θρησκευτικός φιλόσοφος κι έγραψε στον ημερολόγιό του: Η υγεία είναι το πιο ανήθικο πράγμα.


 Γιατί η υγεία είναι ενέργεια και η ενέργεια είναι χαρά, η ενέργεια είναι απόλαυση, η ενέργεια είναι αγάπη, η ενέργεια είναι σεξ, η ενέργεια είναι το κάθε τι που είναι φυσικό.
 Να καταστρέψεις λοιπόν την ενέργεια, να την κάνεις αδύναμη και ασθενική. Γι΄αυτό και υπάρχουν τόσες πολλές νηστείες -για να καταστρέψουν την ενέργεια, για να εμποδίσουν να εμφανιστεί ενέργεια τόση πολλή που να αρχίσει να ξεχειλίζει .

Ο άρρωστος άνθρωπος χρειάζεται σεξ,
ο υγιής άνθρωπος αγαπάει.
 
Και η αγάπη είναι ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα. Κι όταν συναντιούνται δυο υγιείς άνθρωποι, η υγεία πολλαπλασιάζεται. Μπορούν τότε να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο για να φτάσουν στο υπέρτατο στοιχείο. Μπορούν να επιχειρήσουν μαζί το υπέρτατο, βοηθώντας ο ένας τον άλλο.
Εξαφανίζεται όμως η ανάγκη.

Δεν πρόκειται πια για ανάγκη, δεν πρόκειται πια για εξάρτηση.

Στη Δύση συμβαίνει υπερβολικά αυτό, γιατί καταλαβαίνουν λάθος ένα πολύ βασικό πράγμα. Νομίζουν οι άνθρωποι ότι οι σχέσεις είναι για όταν είναι ευτυχισμένοι, καλά. Όταν κάτι πάει στραβά -ακόμη και μια σωματική αρρώστια- τότε γιατί να μπαίνεις στον κόπο; Βρες μια άλλη γυναίκα, έναν άλλο άντρα -δείχνει πολύ απάνθρωπο αυτό. Αν παραμείνει η στάση αυτή, η αγάπη δεν θα μπορεί να μεγαλώσει. Τότε αυτό που ονομάζεις αγάπη δεν είναι τίποτε άλλο από σεξ, γιατί αγάπη σημαίνει ότι νοιάζεσαι για τον άνθρωπο όταν είναι υγιής κι όταν είναι άρρωστος. Νοιάζεσαι για τον άνθρωπο και αποδέχεσαι όλα τα καλοκαίρια και όλους τους χειμώνες. Αποδέχεσαι ό,τι υπάρχει στον άνθρωπο. Υπάρχει υγεία, υπάρχει αρρώστια, θα υπάρξουν τα γεράματα, υπάρχουν τα νιάτα, υπάρχει ο θυμός, υπάρχει το μίσος -τα πάντα είναι δυνατό να υπάρχουν.

Για παράδειγμα, αν έζησε ένας άνθρωπος όλη του τη ζωή έχοντας εμμονή με το σεξ, αν δεν ήξερε τίποτε πέρα από το σεξ, αν το σεξ ήταν το μόνο για το οποίο ζούσε -αποκτούσε πλούτη για να απολαμβάνει το σεξ, επιδίωκε κάποια ανώτερη θέση αναζητώντας το σεξ, ήθελε να έχει καλή υγεία για να ασχολείται περισσότερο με το σεξ- αν το σεξ ήταν το πιο κυρίαρχο κέντρο που λειτουργούσε στη ζωή του, τότε εκεί ακριβώς θα συγκλίνει ολόκληρη η ενέργεια τη στιγμή του θανάτου.

Τότε το καινούργιο του ταξίδι θα ξεκινήσει από το κέντρο του σεξ. 

 Γιατί; Επειδή η επόμενη γέννησή του θα είναι το συνεχιζόμενο ταξίδι του ίδιου εκείνου κέντρου που έχει εμμονή με το σεξ.

 Η συνειδητότητα του ανθρώπου αυτού θα συγκεντρωθεί στο κέντρο του σεξ κατά τις στιγμές του θανάτου και εκείνο θα είναι το σημείο όπου θα τελειώσει η ζωή του. 

Αν είχε ζήσει ο άνθρωπος αυτός μέσω ενός διαφορετικού κέντρου, η ενέργεια θα είχε συγκεντρωθεί και αποχωρήσει από το κέντρο εκείνο.

 Όταν πεθαίνεις, έρχεσαι στην καθαρή σου ύπαρξη, γιατί πεθαίνει μόνο εκείνο που δεν είσαι εσύ. Πεθαίνει το σώμα. Το σώμα γεννιέται από το πρώτο. Όταν πεθαίνεις, το σώμα εξαφανίζεται, εσύ όμως όχι. Σου το δίνει το πρώτο, σου το παίρνει το δεύτερο.  Οι γονείς σου έδωσαν έναν μηχανισμό, που απομακρύνεται με το θάνατο. Εσύ όμως υπήρχες πριν γνωρίσει η μητέρα σου τον πατέρα σου. Υπήρχες από πάντα. Το ΄΄είναι΄΄ σου , η καθαρή σου ύπαρξη, είναι αιώνια. Εκείνο που έχει έρθει από την αιωνιότητα δηλ. η συνειδητότητά σου δεν μπορεί να αφαιρεθεί. Ονομάζεται κέντρο του θανάτου γιατί όταν πεθαίνεις γνωρίζεις ποιος είσαι.  Πέθανε μέσα στην Αγάπη και θα γνωρίσεις ποιος είσαι – διότι αυτό που θα πεθάνει είναι ο εγωισμός σου, η αλαζονία σου. Πέθανε μέσα στην επίγνωση και θα γνωρίσεις ποιος είσαι. Πέθανε ως προς το παρελθόν και θα γνωρίσεις ποιος είσαι. Πέθανε ως προς το νου και θα γνωρίσεις ποιος είσαι.     Ο θάνατος είναι ο τρόπος για να γνωρίσεις.

Αυτά τα δύο κέντρα έχουν δηλητηριαστεί πάρα πολύ από την κοινωνία. Σε αυτά τα δύο , η κοινωνία έχει εύκολη πρόσβαση.

Πέρα από αυτά τα δύο , υπάρχουν πέντε κέντρα ακόμη.

 Το τρίτο τσάκρα είναι το κέντρο όλων των συναισθημάτων και των συγκινήσεων. Η ζωή είναι πολύτιμη εξαιτίας των συγκινήσεων, των συναισθημάτων, του γέλιου, του κλάματος, των δακρύων, του χαμόγελου. Αυτά αποτελούν τη δόξα της ζωής. Το τρίτο τσάκρα ονομάζεται  ΄΄διαμαντένιο τσάκρα ΄΄, διότι μόνο ο άνθρωπος μπορεί να έχει αυτό το πολύτιμο διαμάντι. Τα ζώα δεν μπορούν να γελάσουν  και φυσικά ούτε να κλάψουν. Η ομορφιά των δακρύων , του γέλιου, η ποίηση των δακρύων και του γέλιου είναι διαθέσιμα μόνο στον άνθρωπο.  Μας έχουν μάθει να καταπιέζουμε τα συναισθήματα μας. Μας έχουν μάθει ότι ο συναισθηματισμός δεν είναι ωφέλιμος. Να είσαι πρακτικός, να είσαι σκληρός, μην είσαι ευάλωτος, διότι θα σε εκμεταλλευτούν. Να είσαι σκληρός, , δείχνε τουλάχιστον πως είσαι σκληρός, κάνε πως είσαι επικίνδυνος, πως δεν είσαι μαλακός, προκάλεσε γύρω σου φόβο. Μην γελάς, γιατί αν γελάς δεν μπορείς  δημιουργήσεις γύρω σου φόβο. Μην κλαις, δείχνεις ότι φοβάσαι ο ίδιος. Μην δείχνεις τις ανθρώπινες αδυναμίες σου . Κάνε πως είσαι τέλειος. 

Αν όμως καταπιέσεις το τρίτο κέντρο σου , τότε γίνεσαι στρατιώτης,  όχι άνθρωπος.

Πρέπει να γίνει πολλή δουλειά για να χαλαρώσει το τρίτο κέντρο. Τα συναισθήματα πρέπει να αναβιώσουν, να χαλαρώσουν. Όταν αισθάνεσαι την ανάγκη να κλάψεις, να κλάψεις, όταν θέλεις να γελάσεις, πρέπει να γελάς. Πρέπει να παρατήσεις αυτήν την ανοησία της καταπίεσης. Πρέπει να μάθεις να εκφράζεσαι, διότι μόνο μέσα από τις συγκινήσεις σου, τα συναισθήματά σου, την ευαισθησία σου , γίνεται δυνατή η επικοινωνία. 

Το έχεις παρατηρήσει ; Μπορεί να μιλάς όσο θέλεις και να μην λες τίποτα, να λες και να ξαναλές ΄΄είμαι ευτυχισμένος κλπ. ΄΄ ,το πρόσωπό σου να δείχνει ακριβώς το αντίθετο, μόλις όμως κυλήσει ένα δάκρυ στο μαγουλό σου , έχουν ειπωθεί τα πάντα. Ένα γέλιο, ένα αυθεντικό γέλιο – όταν βλέπεις το φίλο σου, το πρόσωπό σου λάμπει, ακτινοβολεί χαρά – το γέλιο τα έχει πει όλα.

 Το τρίτο κέντρο πρέπει να γίνει όλο και περισσότερο διαθέσιμο. Είναι αντίθετο με τη σκέψη. Έτσι ,αν επιτρέπεις στο τρίτο κέντρο σου να χαλαρώσει, θα χαλαρώσει εύκολα και η ένταση του νου. Να είσαι αυθεντικός, ευαίσθητος, να αγγίζεις περισσότερο, να αισθάνεσαι περισσότερο, να γελάς και να κλαις περισσότερο.

Να θυμάσαι να επιτρέπεις όλες τις συγκινήσεις στη ζωή. Μην φοβάσαι και μην είσαι τσιγκούνης.

Ύστερα  το τέταρτο τσάκρα , το κέντρο της καρδιάς. Αυτό το κέντρο βρίσκεται ακριβώς στη μέση, ανάμεσα στα χαμηλότερα και τα υψηλότερα κέντρα. Τρία κέντρα κάτω από αυτήν, τρία κέντρα πάνω από αυτήν. Η καρδιά είναι η πόρτα από το κατώτερο στο ανώτερο ή από το ανώτερο στο κατώτερο.  Είναι σαν σταυροδρόμι.

Την έχεις προσπεράσει την καρδιά εντελώς. Δεν έχεις διδαχθεί πώς να είσαι εγκάρδιος. Δεν σου επιτρέπεται καν να μπεις μέσα  στο βασίλειο της καρδιάς ,επειδή είναι πολύ επικίνδυνο. Έχουμε αποφύγει εντελώς την καρδιά, την έχουμε προσπεράσει. Κινούμαστε με τέτοιο τρόπο στην ύπαρξή μας, σαν να μην υπάρχει ή το πολύ-πολύ σαν να είναι απλώς ο μηχανισμός που αντλεί την αναπνοή. Τα πνευμόνια όμως δεν είναι η καρδιά. Και δεν είναι ούτε σωματική, αλλά είναι το μέρος απ’ όπου έρχεται η αγάπη.

Γι’ αυτό η αγάπη δεν είναι συναίσθημα. 

Η συναισθηματική αγάπη ανήκει στο τρίτο τσάκρα, όχι στο τέταρτο.

Η αγάπη δεν είναι μόνο συναισθηματική. Η αγάπη έχει περισσότερο βάθος από τα συναισθήματα. Έχει μεγαλύτερη αξία από τα συναισθήματα. Τα συναισθήματα είναι στιγμιαία. Τη μια μέρα ερωτεύεσαι και την επόμενη μέρα σου έχει περάσει κι αυτό εσύ το λες αγάπη. Δεν είναι αγάπη, είναι συναίσθημα. Σου αρέσει  κάποιο άτομο – να θυμάσαι, σου αρέσει. Το συναίσθημα ότι σου αρέσει κάτι είναι στιγμιαίο. Δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ, δεν έχει τη δυνατότητα να κρατήσει πολύ . Σου  αρέσει ένα άτομο, το αγάπησες και σου πέρασε. Είναι όπως σου αρέσει το παγωτό. Μόλις το φάς δεν σε ενδιαφέρει άλλο, κι αν σου προσφέρουν κι άλλο θα πεις΄΄φτάνει΄΄  .

Λίγο-πολύ το συναίσθημα της αγάπης είναι παρεξηγημένο σαν εμπειρία της αγάπης. Άλλο να σου αρέσει κάτι, κι άλλο το να αγαπάς. Μην θεωρείς ότι αυτά που σου αρέσουν είναι αγάπη, αλλιώς , ολόκληρη η ζωή σου θα είναι συντρίμμια, και θα πηγαίνεις από τον έναν άνθρωπο στον άλλον.

 Η οικειότητα, η εγκαρδιότητα, δεν θα αναπτυχθεί ποτέ.

 Το τέταρτο κέντρο είναι πολύ σημαντικό επειδή μέσα από  τη καρδιά σχετίστηκες με τη μητέρα σου, όχι μέσα από το κεφάλι.  Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τον διαλογισμό, με την προσευχή. Σχετίζεσαι με την Ύπαρξη μέσα από την καρδιά , ένας διάλογος καρδιάς με καρδιά, όχι ενός  κεφαλιού με ένα άλλο. Το τέταρτο κέντρο είναι το πιο επικίνδυνο κέντρο, γιατί μέσα απ’ αυτό γεννιέται η εμπιστοσύνη, γεννιέται η πίστη. Και ο νους πρέπει  να το αποφύγει.  Ο νους ζει μέσα στην αμφιβολία. Αν δεν το αποφύγει ο νους , δεν υπάρχει δυνατότητα αμφιβολίας. Αυτό είναι το τέταρτο κέντρο, και μπορείς να το γνωρίσεις μέσα από την αγάπη.

Το πέμπτο κέντρο βρίσκεται στο κέντρο του λαιμού και είναι το κέντρο της αγνότητας. Ασφαλώς , μόνον εφόσον έχει συμβεί η αγάπη , υπάρχει αγνότητα και αθωότητα. Ποτέ νωρίτερα. Μόνο η αγάπη εξαγνίζει , μόνο η αγάπη…τίποτε άλλο. Ακόμη  και ο πιο άσχημος άνθρωπος , γίνεται όμορφος όταν αγαπά.  Η αγάπη είναι νέκταρ , καθαρίζει όλα τα δηλητήρια. Αυτό είναι το κέντρο της απόλυτης αγνότητας. Επομένως , πρέπει να μιλάς, μόνον όταν έχεις περάσει μέσα από το τέταρτο –της αγάπης και έχεις φτάσει στο πέμπτο. 

Να μιλάς μόνο μέσα από την αγάπη, διαφορετικά μη μιλάς . 

Να μιλάς με συμπόνια, διαφορετικά μη μιλάς . 

Τι νόημα έχει να μιλάς ; Όταν μιλάς από την καρδιά σου απευθύνεσαι στο Θεό που έχει μέσα του ο άλλος. Είναι ιερός.

Χρησιμοποιείς κι εσύ το λαιμό, αλλά χωρίς αγνότητα. Είναι εντελώς νεκρό. Τα λόγια σου δεν έχουν μέσα τους μέλι, δεν έχουν καθόλου ευωδία. Όταν έχεις φτάσει σε αυτό το κέντρο, τα λόγια σου περιέχουν μουσική, χορό.  Ό,τι κι αν λες, τότε είναι ποίηση, είναι χαρά.

Το έκτο τσάκρα  είναι το κέντρο της τάξης. Με αυτό βρίσκεσαι σε τάξη και ποτέ πριν. Με αυτό γίνεσαι αφέντης και ποτέ πριν.  Νωρίτερα ήσουν ένα χάος, νωρίτερα ήσουν σκλάβος. Με αυτό έχεις θέληση και ποτέ νωρίτερα. Νωρίτερα δεν υπάρχει θέληση. 

Εδώ όμως συμβαίνει το εξής: Με το τέταρτο κέντρο εξαφανίζεται το Εγώ. Με το πέμπτο εξαφανίζονται όλες οι ακαθαρσίες και μόνο τότε έχεις θέληση. Έτσι δεν μπορείς να βλάψεις τους άλλους με τη θέλησή σου. Για την ακρίβεια , δεν είναι η δική σου θέληση, αλλά η θεική θέληση , επειδή το εγώ εξαφανίζεται ,τα δηλητήρια σου  μεταμορφώνονται . Τώρα είσαι η καθαρότερη ύπαρξη, απλώς ένα όχημα, ένας αγγελιοφόρος. Τώρα έχεις θέληση, επειδή δεν υπάρχεις. Τώρα η θέλησή σου είναι η θέληση του Θεικού. 

 Το έκτο είναι το τελευταίο επίπεδο αυτού του  κόσμου.  Πέρα όμως από αυτό είναι το έβδομο, τότε μπαίνεις σε εντελώς διαφορετικό κόσμο, σε άλλη πραγματικότητα. Το έκτο είναι το σύνορο, το σημείο ελέγχου. 

Από το πρώτο  γεννιέται η ζωή – η ζωή του σώματος και των αισθήσεων.

Με το έβδομο γεννιέται η αιώνια ζωή.

Αυτή είναι η φυσιολογία της  συνειδητότητας , δεν είναι η φυσιολογία των ιατρικών βιβλίων.  Μην την αναζητάς σε ιατρικά βιβλία , δεν βρίσκεται εκεί. Πρόκειται για μια μεταφορά, για έναν τρόπο έκφρασης. Είναι ένας χάρτης για να γίνουν κατανοητά τα πράγματα.  Αν κινείσαι με αυτόν τον τρόπο, δεν θα σε κάνουν ποτέ δυστυχισμένο τα σύννεφα των σκέψεων.  Αν αποφεύγεις το τέταρτο τσάκρα, τότε πηγαίνεις στο κεφάλι. 

 Όταν είσαι στις σκέψεις, σημαίνει ότι δεν εμπιστεύεσαι.  

Όταν σκέπτεσαι σημαίνει ότι δεν κοιτάζεις ,δεν παρατηρείς.

Το να είσαι στο κεφάλι , σημαίνει ότι δεν είσαι στην αγάπη.