Χαιρετώ τον Βούδα που υπάρχει μέσα σου ...!!!

Μπορεί να μην το ξέρεις,

μπορεί να μην είχες καν ονειρευτεί ότι είσαι τέλειος,

ότι κανείς δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο,

ότι η κατάσταση του Βούδα είναι το επίκεντρο του είναι σου. 

Δεν είναι κάτι που πρόκειται να συμβεί στο μέλλον, έχει ήδη συμβεί. Είναι η πηγή απ’ όπου έρχεσαι. Είναι μαζί η αρχή και ο στόχος.

Ερχόμαστε από το φως και βαδίζουμε προς το φως.

Εσύ, όμως, κοιμάσαι βαθιά, δεν ξέρεις ποιος είσαι.

Δεν είναι ότι πρέπει να γίνεις κάποιος, αλλά ότι πρέπει με έναν μοναδικό τρόπο να το αναγνωρίσεις, πρέπει να επιστρέψεις στην πηγή σου, πρέπει να κοιτάξεις μέσα στον εαυτό σου.
Αν έρθεις πρόσωπο με πρόσωπο με τον ίδιο σου τον εαυτό, θα σου αποκαλυφθεί η κατάσταση του Βούδα που υπάρχει μέσα σου.

Την ημέρα που καταφέρνει κανείς να δει μέσα του, φωτίζεται ολόκληρη η Ύπαρξη.

Άσε την καρδιά σου να ξέρει πως είσαι τέλειος.

Ξέρω ότι μπορεί να φαίνεται αλαζονικό, πολύ υποθετικό, δεν μπορείς να το πιστέψεις απόλυτα. Είναι φυσικό. Το καταλαβαίνω. Ωστόσο, άσε να μπει μέσα σου σαν σπόρος. Γύρω από το γεγονός αυτό θ’ αρχίσουν να συμβαίνουν πολλά πράγματα, και μόνο σε σχέση μ’ αυτό το γεγονός θα μπορέσεις να κατανοήσεις τις ιδέες αυτές. 

 Είναι ιδέες πανίσχυρες, πολύ μικρές, πολύ συμπυκνωμένες, σαν τους σπόρους που σπέρνεις στο χωράφι. Έχοντας όμως κατά νου αυτό το όραμα: ότι είσαι τέλειος, είσαι ένας Βούδας στην ακμή του, είσαι δυνητικά ικανός να γίνεις κάτι τέτοιο, δεν λείπει τίποτα, όλα είναι έτοιμα, μένει μόνο να βάλεις τα πράγματα στη θέση τους. 

 Είναι απαραίτητο να συναισθάνεσαι λίγο περισσότερο. Το μόνο που χρειάζεται, είναι λίγο παραπάνω συναίσθηση…

Ο θησαυρός είναι εδώ, χρειάζεται μόνο να έχεις μαζί σου μια μικρή λάμπα.

Μόλις διαλυθούν τα σκοτάδια, θα πάψεις να είσαι ζητιάνος, θα είσαι ένας Βούδας.

Θα είσαι βασιλιάς. Αυτοκράτορας.

Όλο αυτό το βασίλειο είναι δικό σου και είναι εκεί για να το ζητήσεις. Φτάνει μόνο να το διεκδικήσεις.

Δεν μπορείς όμως να το διεκδικήσεις αν πιστεύεις ότι είσαι ζητιάνος.

Δεν μπορείς να το διεκδικήσεις, δεν μπορείς ούτε να ονειρεύεσαι ότι θα το διεκδικήσεις, αν πιστεύεις ότι είσαι ζητιάνος.

Η ιδέα αυτή ότι είσαι ζητιάνος, αδαής, αμαρτωλός, ακουγόταν σε κηρύγματα από άμβωνες τόσα χρόνια, ώσπου μετατράπηκε σε βαθιά ύπνωση εντός σου.

Η ύπνωση αυτή πρέπει να διακοπεί!

Για να την σπάσω, αρχίζω μ’ αυτόν τον χαιρετισμό:

«Χαιρετώ τον Βούδα που υπάρχει μέσα σου»

Μέση ηλικία και ωριμότητα

Οι ιδιότητες του ώριμου ανθρώπου είναι πολύ παράξενες.

Πρώτον, δεν είναι ο ίδιος κάποιο πρόσωπο. Δεν είναι πια κάποιος εαυτός. Έχει μια παρουσία, αλλά δεν είναι πρόσωπο.

Δεύτερο, μοιάζει πιο πολύ με το παιδί... απλός και αθώος.

Γι΄αυτό και είπα ότι οι ιδιότητες τού ώριμου ανθρώπου είναι πολύ παράξενες, διότι η ωριμότητα δίνει την αίσθηση ότι είχε αυτός εμπειρίες, ότι είναι ηλικιωμένος, γέρος. Σωματικά μπορεί να είναι γέρος, αλλά πνευματικά είναι ένα αθώο παιδί. Την ωριμότητά του δεν την αποτελεί απλώς η πείρα που κέρδισε από τη ζωή. Τότε δεν θα είναι παιδί και τότε δεν θα αποτελεί μια παρουσία, θα είναι ένας έμπειρος άνθρωπος, πολυμαθής, όχι όμως ώριμος.

Η ωριμότητα δεν έχει καμιά σχέση με τις εμπειρίες της ζωής σου. Έχει κάποια σχέση με το εσωτερικό σου ταξίδι, τις εμπειρίες του εσωτερικού κόσμου.

Όσο πιο βαθιά πάει κανείς μέσα στον εαυτό του, τόσο πιο ώριμος είναι. Όταν έχει φτάσει στο ίδιο το κέντρο της ύπαρξής του, είναι τελείως ώριμος.

Εκείνη όμως τη στιγμή εξαφανίζεται το πρόσωπο, απομένει μόνο η παρουσία.

Εξαφανίζεται ο εαυτός, απομένει μόνο η σιωπή.

Εξαφανίζονται οι γνώσεις, απομένει μόνο η αθωότητα.

Κατ΄εμένα, η ωριμότητα είναι μια άλλη λέξη για τη πραγμάτωση: έχεις φτάσει στην εκπλήρωση των δυνατοτήτων σου, έχουν γίνει πραγματικές. Ο σπόρος έκανε μακρύ ταξίδι και έχει ανθίσει.

Η ωριμότητα έχει άρωμα. Δίνει τεράστια ομορφιά στον άνθρωπο. Δίνει ευφυΐα, την οξύτερη κατά το δυνατό ευφυΐα. Τον κάνει να μην είναι τίποτε άλλο εκτός από αγάπη. Οι πράξεις του αποτελούν αγάπη, η απραξία του αποτελεί αγάπη, η ζωή του είναι αγάπη, ο θάνατός του είναι αγάπη.
 Είναι ο ίδιος ένα λουλούδι αγάπης.

Η Δύση έχει ορισμούς της ωριμότητας που είναι πολύ παιδαριώδεις. Η Δύση εννοεί με την ωριμότητα ότι δεν είσαι πια αθώος, ότι έχεις ωριμάσει μέσα από τις εμπειρίες της ζωής, ότι δεν μπορούν να σε γελάσουν εύκολα, δεν μπορούν να σε εκμεταλλευτούν, ότι έχεις μέσα σου κάτι σαν στέρεο βράχο, ένα είδος προστασίας, ασφάλειας.

Ο ορισμός αυτός είναι πολύ κοινότυπος, πολύ εγκόσμιος. Θα βρεις πράγματι μέσα στον κόσμο ώριμους ανθρώπους αυτού του τύπου. Αλλά ο τρόπος που βλέπω την ωριμότητα είναι τελείως διαφορετικός, διαμετρικά αντίθετος από τον ορισμό αυτόν. Η ωριμότητα δεν θα σε κάνει βράχο, θα σε κάνει πάρα πολύ ευάλωτο, απαλό, απλό.


Μια ιστορία… μπήκε ένας κλέφτης στην καλύβα ενός Δασκάλου. Ήταν νύχτα με πανσέληνο και μπήκε μέσα κατά λάθος , διαφορετικά, τι μπορείς να βρεις μέσα στο σπίτι ενός Δασκάλου; Έψαχνε ο κλέφτης και ήταν έκπληκτος που δεν υπήρχε τίποτα. Κι έπειτα είδε ξαφνικά έναν άνθρωπο που ερχόταν με ένα κερί στο χέρι του.
Ο άνθρωπος είπε, ΄΄Τι ψάχνεις μέσα στο σκοτάδι; Γιατί δεν με ξύπνησες; Κοιμόμουν κοντά στην εξώπορτα και θα μπορούσα να σου δείξω ολόκληρο το σπίτι.΄΄
 Κι ο άνθρωπος έδειχνε τόσο απλός και τόσο αθώος, σαν να μην μπορούσε να διανοηθεί ότι μπορεί να είναι κλέφτης κάποιος.
Μπροστά στην απλότητα και την αθωότητά του, ο κλέφτης είπε, ΄΄Ίσως να μην ξέρεις ότι είμαι κλέφτης.΄΄
Ο Δάσκαλος είπε, ΄΄Δεν έχει σημασία αυτό, κάτι πρέπει να είναι κανείς. Το θέμα είναι ότι είμαι μέσα στο σπίτι εδώ και τριάντα χρόνια και δεν έχω βρει τίποτα, ας ψάξουμε λοιπόν μαζί! Κι αν μπορέσουμε να βρούμε κάτι, μπορούμε να γίνουμε συνεταίροι. Δεν έχω βρει τίποτα μέσα σε τούτο το σπίτι ,είναι άδειο.΄΄
Ο κλέφτης φοβήθηκε κάπως: ο άνθρωπος φαίνεται πως είναι παράξενος. ΄Η τρελός είναι ή ... ποιος ξέρει τι είδους άνθρωπος είναι; Ήθελε να ξεφύγει, γιατί είχε φέρει πράγματα από δυο άλλα σπίτια που τα είχε αφήσει απέξω από το σπίτι.
Ο Δάσκαλος είχε μόνο μια κουβέρτα -αυτό ήταν το μόνο που είχε- και ήταν κρύα η νύχτα, είπε λοιπόν στον κλέφτη, ΄΄Μην φεύγεις έτσι, μην με προσβάλεις έτσι, αλλιώς δεν θα μπορέσω να συγχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου που ήρθε στο σπίτι μου ένας φτωχός άνθρωπος μέσα στη νύχτα και αναγκάστηκε να φύγει με άδεια χέρια. Πάρε αυτή την κουβέρτα. Και θα είναι χρήσιμη, έχει πολύ κρύο έξω. Εγώ είμαι μέσα στο σπίτι, εδώ είναι πιο ζεστά.΄΄
Σκέπασε με την κουβέρτα του τον κλέφτη. Ο κλέφτης κόντευε να τρελαθεί! Είπε, ΄΄Μα τι κάνεις; Είμαι κλέφτης!΄΄
Ο Δάσκαλος είπε, ΄΄Δεν έχει σημασία. Σε τούτο τον κόσμο κάτι πρέπει να είναι ο καθένας, κάτι πρέπει να κάνει. Εσύ μπορεί να κλέβεις΄ δεν έχει σημασία, το επάγγελμα είναι επάγγελμα. Κάνε το απλώς καλά, με όλες μου τις ευλογίες. Κάνε το τέλεια, να μην σε πιάσουν΄ διαφορετικά θα έχεις φασαρίες.΄΄
Ο κλέφτης είπε, ΄΄Παράξενος είσαι. Είσαι γυμνός και δεν έχεις τίποτε!΄΄
Ο Δάσκαλος είπε, ΄΄Μην ανησυχείς, γιατί θα έρθω μαζί σου! Μόνο η κουβέρτα με κρατούσε σε αυτό το σπίτι, διαφορετικά μέσα σε αυτό το σπίτι δεν υπάρχει τίποτε, και την κουβέρτα την έδωσα σε σένα. Θα έρθω μαζί σου, θα ζήσουμε μαζί. Φαίνεται πως έχεις πολλά πράγματα, θα είναι καλή η συμφωνία. Σου έδωσα τα πάντα μου. Μπορείς να μου δώσεις κάτι λίγο, αυτό θα είναι το σωστό.΄΄
Ο κλέφτης δεν μπορούσε να το πιστέψει! Ήθελε να ξεφύγει από το μέρος εκείνο και από τον άνθρωπο εκείνο. Είπε, ΄΄Όχι, δεν μπορώ να σε πάρω μαζί μου. Έχω τη γυναίκα μου, έχω τα παιδιά μου και τους γείτονές μου, τι θα πούν; ΄Εφερες έναν γυμνό άνθρωπο!΄ ΄΄
Είπε, ΄΄Σωστά. Δεν θα σε φέρω σε δύσκολη θέση. Μπορείς να πηγαίνεις λοιπόν, θα παραμείνω σε τούτο το σπίτι.΄΄
Και καθώς έφευγε ο κλέφτης, ο Δάσκαλος φώναξε, ΄΄Εε! Γύρνα πίσω!΄΄
Ο κλέφτης δεν είχε ξανακούσει τόσο δυνατή φωνή. Αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω.
Ο Δάσκαλος είπε, ΄΄΄Μάθε λίγο τρόπους καλής συμπεριφοράς. Σου έδωσα την κουβέρτα και δεν μου είπες καν ευχαριστώ. Πρώτα λοιπόν, πες μου ευχαριστώ ,θα σε βοηθήσει μακροπρόθεσμα. Δεύτερον, καθώς βγαίνεις έξω -όταν ήρθες, άνοιξες την πόρτα- κλείσε την πόρτα! Δεν βλέπεις πως η νύχτα είναι πολύ κρύα και δεν βλέπεις πως σου έδωσα την κουβέρτα και είμαι γυμνός; Δεν πειράζει που είσαι κλέφτης, αλλά σε ό,τι αφορά τους καλούς τρόπους, είμαι δύσκολος άνθρωπος. Δεν ανέχομαι τέτοιου είδους συμπεριφορά. Πες ευχαριστώ!΄΄
Ο κλέφτης αναγκάστηκε να πει, ΄΄Σας ευχαριστώ, κύριε,΄΄ κι έκλεισε την πόρτα και διέφυγε. Δεν μπορούσε να πιστέψει τι είχε συμβεί! Δεν μπορούσε να κοιμηθεί όλη τη νύχτα. Θυμόταν ξανά και ξανά... Δεν είχε ξανακούσει τέτοια δυνατή φωνή, τέτοια δύναμη. Και ο άνθρωπος αυτός δεν είχε τίποτα!
Ρώτησε την επόμενη μέρα και ανακάλυψε ότι ήταν εκείνος ένας μεγάλος Δάσκαλος. Δεν είχε κάνει καλά. Ήταν τελείως άσχημο πράγμα που πήγε σε εκείνο το φτωχό άνθρωπο, δεν είχε τίποτε. Αλλά ήταν ένας μεγάλος Δάσκαλος.
Ο κλέφτης είπε, ΄΄Το καταλαβαίνω κι ο ίδιος -ότι είναι ένα πολύ παράξενο είδος ανθρώπου. Όλη μου τη ζωή έρχομαι σε επαφή με διάφορα είδη ανθρώπων, από τους πιο φτωχούς ως τους πλουσιότερους, ποτέ όμως... Ακόμη και που τον θυμάμαι, ένα ρίγος διαπερνά το σώμα μου. Όταν με φώναξε να πάω πίσω, δεν μπόρεσα να το βάλω στα πόδια. Ήμουν απόλυτα ελεύθερος, μπορούσα να πάρω τα πράγματα και να φύγω τρέχοντας, αλλά δεν μπόρεσα. Υπήρχε κάτι στη φωνή του που με τράβηξε πίσω.΄΄
Μετά από λίγους μήνες πιάσανε τον κλέφτη και στο δικαστήριο τον ρώτησε ο δικαστής, ΄΄Μπορείς να κατονομάσεις έναν άνθρωπο που να σε ξέρει στην περιοχή αυτή;΄΄
Είπε, ΄΄Ναι, με ξέρει ένας άνθρωπος΄΄... Και ανέφερε τον Δάσκαλο.
Ο δικαστής είπε, ΄΄Αρκεί αυτός. Καλέστε τον Δάσκαλο. Η κατάθεσή του αξίζει όσο η κατάθεση χίλιων ανθρώπων. Ό,τι πει για σένα θα είναι αρκετό για να αποφασίσω.
΄ Ο δικαστής ρώτησε το Δάσκαλο, ΄΄Γνωρίζετε αυτό τον άνθρωπο;΄΄
Εκείνος είπε, ΄΄Αν τον γνωρίζω; Συνεταίροι είμαστε. Είναι φίλος μου. Με επισκέφτηκε μάλιστα κάποτε μέσα στη νύχτα. Έκανε τόσο πολύ κρύο που του έδωσα τη κουβέρτα μου. Την χρησιμοποιεί, μπορείτε να το δείτε. Αυτή η κουβέρτα είναι πασίγνωστη σε όλη τη χώρα, όλοι ξέρουν πως είναι δική μου.΄΄
Ο δικαστής είπε, ΄΄Φίλος σας είναι; Και κλέβει;΄΄
Ο Δάσκαλος είπε, ΄΄Ποτέ! Δεν μπορεί να κλέψει ποτέ. Είναι τόσο κύριος που, όταν του έδωσα την κουβέρτα, μου είπε, Σας ευχαριστώ, κύριε.΄ Όταν βγήκε από το σπίτι, έκλεισε ήσυχα τις πόρτες. Είναι ένας πολύ ευγενικός, συμπαθητικός άνθρωπος.΄΄
Ο δικαστής είπε, ΄΄Αν το λέτε εσείς, τότε όλες οι καταθέσεις των μαρτύρων που έχουν πει ότι είναι κλέφτης ακυρώνονται. Είναι ελεύθερος.΄΄
Ο Δάσκαλος βγήκε έξω και ο κλέφτης τον ακολούθησε.
Ο Δάσκαλος είπε, ΄΄Τι κάνεις; Γιατί έρχεσαι μαζί μου;΄΄
Είπε εκείνος, ΄Τώρα δεν μπορώ ποτέ να σε αφήσω. Με αποκάλεσες φίλο σου, με αποκάλεσες συνεταίρο σου. Κανείς δεν μου έδειξε ποτέ κανένα σεβασμό. Είσαι ο πρώτος άνθρωπος που είπε ότι είμαι κύριος, συμπαθητικός άνθρωπος. Θα καθίσω μπροστά στα πόδια σου και θα μάθω πώς να είμαι σαν κι εσένα. Από πού πήρες αυτή την ωριμότητα, αυτή τη δύναμη, αυτή την ισχύ, αυτό τον τρόπο να βλέπεις τελείως διαφορετικά τα πράγματα;΄΄
Ο Δάσκαλος είπε, ΄΄Ξέρεις πόσο άσχημα αισθάνθηκα εκείνη τη νύχτα; Είχες φύγει, έκανε τόσο κρύο. Χωρίς την κουβέρτα, δεν ήταν δυνατό να κοιμηθώ. Καθόμουν δίπλα στο παράθυρο κοιτάζοντας την πανσέληνο και έγραψα ένα ποίημα: αν ήμουν αρκετά πλούσιος, θα είχα δώσει τούτο το τέλειο φεγγάρι σε κείνον το φτωχό που είχε έρθει μέσα στο σκοτάδι να βρει κάτι μέσα στο σπίτι ενός φτωχού ανθρώπου. Θα του έδινα το φεγγάρι, αν ήμουν αρκετά πλούσιος, αλλά είμαι κι ο ίδιος φτωχός.΄ Θα σου δείξω το ποίημα, έλα μαζί μου.
΄΄Έκλαψα εκείνη τη νύχτα, γιατί πρέπει να μάθουν λίγα πράγματα οι κλέφτες. Τουλάχιστον θα πρέπει να ειδοποιούν μια-δυο μέρες πριν, όταν έρχονται σε έναν άνθρωπο σαν κι εμένα, ώστε να κανονίσουμε να έχουμε κάτι, για να μην αναγκάζονται να φεύγουν με άδεια χέρια.
΄΄Είναι καλό που με θυμήθηκες στο δικαστήριο, αλλιώς εκείνοι οι τύποι είναι επικίνδυνοι, μπορεί να σου φέρνονταν άσχημα. Προσφέρθηκα εκείνη ήδη τη νύχτα να έρθω μαζί σου και να γίνω συνεταίρος σου, όμως εσύ αρνήθηκες. Τώρα θέλεις... Δεν υπάρχει πρόβλημα, μπορείς να έρθεις. Ό,τι έχω θα το μοιραστώ μαζί σου. Δεν είναι όμως υλικό πράγμα: είναι κάτι αόρατο΄΄.
Ο κλέφτης είπε, ΄΄Το αισθάνομαι αυτό΄ είναι κάτι αόρατο. Αλλά μου έσωσες τη ζωή και τώρα είναι δική σου. Κάνε την ό,τι θέλεις. Εγώ την σπατάλησα. Βλέποντάς σε, κοιτάζοντάς σε στα μάτια, ένα πράγμα είναι βέβαιο, ότι μπορείς να με μεταμορφώσεις. Σε αγάπησα ήδη από εκείνη τη νύχτα.΄΄

Παίρνει όμως καιρό να μεγαλώσεις, να ωριμάσεις, να φτάσεις σε τέτοια ωριμότητα
που να μπορείς να λες ναι και όμως να παραμένεις ελεύθερος,
που να μπορείς να λες ναι και όμως να παραμένεις μοναδικός,
που να μπορείς να λες ναι και όμως να μην γίνεσαι σκλάβος.

Ο άνθρωπος γεννιέται με μεγάλους θησαυρούς, γεννιέται όμως και με όλη την κληρονομιά τού ζώου. Και πρέπει με κάποιο τρόπο να αδειάσουμε έξω την κληρονομιά τού ζώου και να δημιουργήσουμε χώρο ώστε να έρθει στο συνειδητό ο θησαυρός και να τον μοιραστούμε .

Γιατί μια από τις ιδιότητες τού θησαυρού είναι: όσο πιο πολύ τον μοιράζεσαι, τόσο πιο πολύ τον έχεις.

Προβλήματα δεν υπάρχουν

Οι άνθρωποι αδιάκοπα δημιουργούν προβλήματα από το τίποτα. Έχω μιλήσει με πολλούς ανθρώπους σχετικά με τα προβλήματά τους και δεν έχω ακόμη συναντήσει ούτε ένα πραγματικό πρόβλημα!


 Όλα τα προβλήματα είναι πλαστά -τα δημιουργείς εσύ, διότι χωρίς προβλήματα νιώθεις κενός. Δεν έχεις τίποτε να κάνεις, τίποτε να πολεμήσεις, κανένα μέρος να πας. Οι άνθρωποι πάνε από τον ένα γκουρού στον άλλο, από τον ένα Δάσκαλο στον άλλο, από τον ένα ψυχαναλυτή στον άλλο, από τη μια θεραπευτική ομάδα στην άλλη, διότι, αν δεν πάνε, νιώθουν κενοί και νιώθουν ξαφνικά ότι η ζωή δεν έχει νόημα. Δημιουργείς προβλήματα έτσι ώστε να μπορείς να νιώθεις ότι η ζωή αποτελεί σπουδαίο έργο, ανάπτυξη, κι εσύ πρέπει να αγωνιστείς σκληρά.

Το εγώ δεν αισθάνεται καλά, ήσυχο, με τους μικρούς λοφίσκους, ζητάει βουνά ολόκληρα. Ακόμη κι αν πρόκειται για δυστυχία. Ακόμη κι αν είναι δυστυχισμένο, το εγώ δεν θέλει να έχει μια συνηθισμένη δυστυχία, θέλει να έχει μια ασυνήθιστη δυστυχία!

Το εγώ μπορεί να υπάρχει μόνο όταν αγωνίζεται -όταν πολεμάει. Όσο πιο μεγάλο είναι το πρόβλημα, τόσο πιο μεγάλη είναι η πρόκληση. . . και με την πρόκληση προβάλει το εγώ σου, πετάει ψηλά. Δημιουργείς τα προβλήματα εσύ.

Προβλήματα δεν υπάρχουν.

Οι ιερείς και οι ψυχαναλυτές και οι γκουρού είναι ευχαριστημένοι, γιατί όλο τους το επάγγελμα υπάρχει εξαιτίας σου. Αν δεν δημιουργείς λοφίσκους από το τίποτα και δεν μετατρέπεις τους λοφίσκους σου σε βουνά, τι νόημα θα έχει να σε βοηθούν οι γκουρού;  

              Πρώτα πρέπει να βρεθείς σε κατάσταση για βοήθεια.

΄΄Κοίτα, σε παρακαλώ, τι κάνεις εσύ, τι ανοησίες κάνεις. Πρώτα δημιουργείς ένα πρόβλημα, μετά φεύγεις σε αναζήτηση μιας λύσης. Παρατήρησε γιατί δημιουργείς το πρόβλημα , στην αρχή ακριβώς, τότε που δημιουργείς το πρόβλημα, βρίσκεται και η λύση -μην το δημιουργείς!΄΄

 Αυτό όμως δεν σου αρέσει, γιατί τότε πέφτεις αίφνης φαρδύς πλατύς πάνω στον εαυτό σου. Δεν υπάρχει τίποτε να κάνεις; Καμιά επίγνωση, καμμία συνειδητότητα; Και γίνεσαι βαθιά ανήσυχος, άδειος, και προσπαθείς να γεμίσεις τον εαυτό σου με οτιδήποτε.

Δεν έχεις κανένα πρόβλημα, μόνο αυτό χρειάζεται να καταλάβεις. 

Μπορείς αυτήν ακριβώς τη στιγμή να αφήσεις όλα τα προβλήματα, γιατί αποτελούν δικό σου δημιούργημα. Ρίξε άλλη μια ματιά στα προβλήματά σου: όσο πιο βαθιά κοιτάζεις, τόσο πιο μικρά θα δείχνουν. Συνέχισε να τα κοιτάζεις και θα αρχίσουν σιγά-σιγά να εξαφανίζονται. Συνέχισε να ατενίζεις και ξαφνικά θα δεις ότι υπάρχει άδειος χώρος. . . Ένας όμορφος άδειος χώρος σε περιβάλλει. Χωρίς κάτι να κάνεις, χωρίς κάτι να γίνεις, γιατί ήδη είσαι αυτό.

Η συνειδητότητα, δεν είναι κάτι που πρέπει να το πετύχεις, είναι κάτι που πρέπει να το ζήσεις. Αποφασίζεις να την ζήσεις. Φτάνε πια με τα προβλήματα!.


 Πρόκειται για την απόφαση ότι τώρα δεν σε ενδιαφέρει να δημιουργείς προβλήματα, αυτό είναι όλο. 

Πρόκειται για την απόφαση ότι έχεις τώρα τελειώσει με όλες αυτές τις ανοησίες της δημιουργίας προβλημάτων και της εύρεσης λύσεων.

Όλες αυτές οι ανοησίες είναι ένα παιγνίδι που παίζεις με τον εαυτό σου: κρύβεσαι εσύ ο ίδιος και ψάχνεις εσύ ο ίδιος, παίζεις και τις δυο πλευρές. Και το ξέρεις! Γι΄αυτό ακριβώς και χαμογελάς όταν το λέω αυτό, γελάς. Δε μιλώ για κάτι αστείο , το καταλαβαίνεις. Γελάς με τον εαυτό σου. Παρατήρησε τον εαυτό σου που γελάει, κοίτα το χαμόγελό σου, το καταλαβαίνεις! Έτσι είναι κατ΄ανάγκην, γιατί το παιγνίδι είναι δικό σου: κρύβεσαι και περιμένεις να μπορέσει ο εαυτός σου να ψάξει και να σε βρει.

Μπορείς να βρεις αμέσως τώρα τον εαυτό σου ,τη βουδική σου φύση ,γιατί εσύ είσαι που κρύβεσαι. ΄΄Ποιον νομίζεις ότι κοροϊδεύεις;  Είσαι θεός!΄΄

Μην δημιουργείς άσκοπα προβλήματα στον εαυτό σου. Και θα σου συμβεί η κατανόηση αν παρατηρείς πώς κάνεις το πρόβλημα όλο και πιο μεγάλο, πώς το περιπλέκεις και πώς βοηθάς τον τροχό να κινείται όλο και πιο γρήγορα. Βρίσκεσαι τότε ξαφνικά στην κορυφή της δυστυχίας σου και έχεις ανάγκη από την συμπόνια όλου του κόσμου.

Το εγώ χρειάζεται μερικά προβλήματα. Αν το καταλάβεις αυτό, με την ίδια την κατανόηση τα βουνά γίνονται λοφίσκοι κι έπειτα εξαφανίζονται ακόμη κι οι λοφίσκοι.
Υπάρχει ξαφνικά ο άδειος χώρος, καθαρός άδειος χώρος παντού τριγύρω.
Αυτό ακριβώς σημαίνει συνειδητότητα -μια βαθιά κατανόηση πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Τότε, δίχως κανένα πρόβλημα να λύσεις, τι θα κάνεις;
Αρχίζεις αμέσως να ζεις. Τρως, κοιμάσαι, αγαπάς, κουβεντιάζεις, τραγουδάς, χορεύεις. Τι άλλο έχεις να κάνεις; Έχεις γίνει θεός, έχεις αρχίσει να ζεις!

Αν μπορούν να χορεύουν λίγο παραπάνω οι άνθρωποι, να τραγουδούν λίγο παραπάνω, να είναι λίγο πιο τρελοί, θα κυλάει περισσότερο η ενέργειά τους και τα προβλήματά τους θα εξαφανιστούν σιγά-σιγά. Γι΄αυτό θεωρώ τόσο πολύ σημαντικό το χορό. Χόρεψε , άσε να γίνει χορός όλη σου η ενέργεια και ξαφνικά θα δεις ότι δεν έχεις κεφάλι. Η ενέργεια που είχε κολλήσει στο κεφάλι κινείται τώρα παντού, δημιουργεί όμορφα σχήματα, εικόνες, κίνηση. Κι όταν χορεύεις, έρχεται κάποια στιγμή που το σώμα σου δεν είναι πια ένα άκαμπτο πράγμα, γίνεται ευλύγιστο, ρευστό. Όταν χορεύεις έρχεται κάποια στιγμή που δεν είναι τόσο ξεκάθαρά τα όριά σου , ανακατεύονται τα όρια. Τότε δεν δημιουργείς κανένα πρόβλημα.

Ζήσε, χόρεψε, φάε, κοιμήσου, κάνε διάφορα πράγματα όσο πιο ολικά γίνεται.


 Και να θυμάσαι πάντα: όποτε συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να δημιουργεί κάποιο πρόβλημα, γλίστρησε έξω από αυτό, αμέσως.

 Μια Άσκηση :

Ένα Δυνατό Εργαλείο για την Ανάπτυξη της Μη-Προσκόλλησης

 Κάθε ημέρα, καταστρέψετε κάποιες πτυχές της ζωής σας που εσείς δημιουργήσατε γύρω από το Εγώ σας.
Πρώτη ημέρα: Σκεφτείτε όλα σας τα υπάρχοντα: το σπίτι σας (αν έχετε), τα έπιπλά σας, τα κοσμήματά σας, την κουζίνα σας, τα βιβλία και τις ηχογραφήσεις σας. Πετάξτε τα το ένα μετά το άλλο μέχρι να καταστραφούν όλα.
 Διαλογιστείτε πάνω στην ελευθερία σας και όχι πάνω στην απώλεια.
Δεύτερη ημέρα: Πετάξτε  την προσκόλλησή σας στην πατρίδα και την χώρα σας, στην οποιαδήποτε φυλετική σας ταυτότητα, στην οποιαδήποτε συμμετοχή σας σε ομάδες συμπεριλαμβανομένης και της εκκλησίας (θυμηθείτε πως ο Θεός είναι η Αλήθεια από μόνος Του. Είναι υπεράνω οποιουδήποτε ορισμού της Αλήθειας), στις οποιεσδήποτε πεποιθήσεις έχετε με τις οποίες νιώθετε πως είστε άρρηκτα συνδεδεμένοι.
Τρίτη ημέρα: Πετάξτε  κάθε επιθυμία που προσδοκάτε να σας εκπληρώσουν οι άλλοι. Ακόμα και πράγματα όπως ο σεβασμός και η εκτίμηση.
 Τέταρτη ημέρα: Πετάξτε όλη την αλαζονία σας σχετικά με την καταγωγή σας, την θέση σας, τις ικανότητές σας σε οτιδήποτε, του σεβασμού που σας δείχνουν οι άλλοι. Είστε πολύ περισσότερα από αυτά. Γιατί περιορίζετε τους εαυτούς σας σε τέτοιους μικροπρεπείς αυτό-προσδιορισμούς;
Πέμπτη ημέρα: Πετάξτε κάθε αυτοπροσδριορισμό, συμπεριλαμβανομένου του φύλου, της ηλικίας, της εθνικότητας, της φυλής, της εργασίας και των ικανοτήτων σας.
Έκτη ημέρα: Πετάξτε κάθε προσδοκία που έχετε από την ζωή: οτιδήποτε ελπίζετε να λάβετε από τους άλλους, από τον χώρο της εργασίας σας, από την οικογένειά σας, από τους φίλους σας, από οποιονδήποτε συναντάτε.
Μην είστε σκλάβος στην θέληση των άλλων να σας προσφέρουν οτιδήποτε.
Είστε κύριοι του εαυτού σας. Δεν χρειάζεστε τίποτα και κανέναν.
Έβδομη ημέρα: Τέλος, πετάξτε το ίδιο σας το Εγώ. Την προσωπική σας αντίληψη για την ανθρώπινη ταυτότητα. Την αντίληψη ότι είστε διαχωρισμένοι από οποιονδήποτε και οτιδήποτε άλλο.

Η αληθινή σας ταυτότητα είναι αυτή του κύματος στον μεγαλειώδη ωκεανό του Πνεύματος.

 

 

ΣΥΝΕΛΘΕ

Μια  Ζεν ιστορία:

Ο μοναχός Ζουϊγκάν ξεκινούσε κάθε μέρα λέγοντας φωναχτά στον εαυτό του,

΄΄Δάσκαλε, είσαι εκεί;΄΄ Και απαντούσε, ΄΄Μάλιστα, κύριε, είμαι.΄΄

Κι έπειτα έλεγε, ΄΄Καλύτερα να συνέλθεις.΄΄ Και απαντούσε, ΄΄Μάλιστα, κύριε, αυτό θα κάνω.΄΄

Έλεγε μετά, ΄΄Πρόσεχε τώρα, μην τους αφήσεις να σε κοροϊδέψουν.΄΄ Κι απαντούσε, ΄΄Α, όχι, κύριε, δεν θα τους αφήσω.΄΄

Ο διαλογισμός δεν μπορεί να είναι ένα αποσπασματικό πράγμα, θα πρέπει να είναι μια συνεχής προσπάθεια. Κάθε στιγμή πρέπει να είναι κανείς σε εγρήγορση, να έχει επίγνωση, να είναι διαλογιστικός. Αλλά ο νους έχει κάνει κάποιο κόλπο: διαλογίζεσαι το πρωί και το βάζεις μετά στην άκρη, ή προσεύχεσαι στο ναό κι έπειτα το ξεχνάς. Επιστρέφεις μετά στον κόσμο, χωρίς να είσαι διόλου διαλογιστικός, χωρίς συνειδητότητα, σαν να περπατάς υπνωτισμένος.

Αυτή η αποσπασματική προσπάθεια δεν θα πετύχει πολλά. Πώς γίνεται να διαλογίζεσαι μια ώρα, όταν δεν ήσουν διαλογιστικός επί είκοσι τρεις ώρες την ημέρα; Είναι αδύνατο. Δεν είναι δυνατό να γίνεις διαλογιστικός ξαφνικά, για μια ώρα. Μπορείς απλώς να κοροϊδέψεις τον εαυτό σου.

Η συνειδητότητα αποτελεί ένα συνεχές, είναι σαν ποτάμι που κυλά διαρκώς. Αν είσαι διαλογιστικός όλη τη μέρα, την κάθε μια στιγμή της. . . Και μόνο αν είσαι διαλογιστικός όλη τη μέρα, θα έρθει σε σένα το άνθισμα. Τίποτε δεν θα έρθει πιο πριν.

Αυτή η ιστορία του Ζεν δείχνει παράλογη, αλλά έχει μεγάλη σημασία.

Ο Δάσκαλος, ο μοναχός, καλούσε τον εαυτό του -αυτό σημαίνει διαλογισμός, να καλείς τον εαυτό σου- φώναζε το όνομά του.

Έλεγε, ΄΄Είσαι εκεί;΄΄ Και απαντούσε ο ίδιος, ΄΄Μάλιστα, κύριε, εδώ είμαι.΄΄ Πρόκειται για προσπάθεια, για κορυφαία προσπάθεια, να είσαι σε εγρήγορση. Μπορείς να την χρησιμοποιήσεις, θα φανεί πολύ χρήσιμη. Ξαφνικά, ενώ περπατάς στο δρόμο, κάλεσε τον εαυτό σου με το όνομά σου, ΄΄Είσαι εκεί;΄΄ Ξαφνικά σταματούν οι σκέψεις και πρέπει να απαντήσεις, ΄΄Ναι, εδώ είμαι.΄΄ Αυτό σε κάνει να εστιαστείς. Όταν σταματούν οι σκέψεις, είσαι διαλογιστικός, σε εγρήγορση.

Aυτό το κάλεσμα του εαυτού είναι μια τεχνική. Όταν πας για ύπνο, κλείνοντας το φως το βράδυ, λες ξαφνικά, ΄΄Είσαι εκεί;΄΄ Και μέσα στο σκοτάδι εκείνο έρχεται η εγρήγορση. Και απαντάς από μέσα σου, ΄΄Ναι, εδώ είμαι.΄΄

Κι έπειτα ο μοναχός εκείνος συνήθιζε να λέει, ΄΄Σύνελθε!΄΄ Να είσαι ειλικρινής, να είσαι αυθεντικός, μην παίζεις το παιγνίδι. Έλεγε στον εαυτό του, ΄΄Σύνελθε!΄΄ Και απαντούσε, ΄΄Ναι, θα κάνω κάθε προσπάθεια που μπορώ.΄΄

Όλη μας η ζωή είναι ένα χαζολόγημα. Μπορείς και το κάνεις αυτό επειδή δεν έχεις επίγνωση πώς χάνεις τον χρόνο σου, πώς σπαταλάς την ενέργεια -πώς πάει χαμένη η ζωή, δεν έχεις επίγνωση. Πάει τελείως χαμένη. Τα πάντα πάνε τελείως χαμένα. Μόνο όταν έρχεται σε σένα ο θάνατος, μπορεί να αποκτήσεις την επίγνωση, την εγρήγορση: Τι έκανα ως τώρα; Τι έχω κάνει με τη ζωή μου; Μια μεγάλη ευκαιρία πήγε χαμένη. Τι έκανα και χάζευα; Δεν είχα καθόλου επίγνωση. Δεν στοχάστηκα ποτέ αυτά που έκανα.

Η ζωή δεν υπάρχει απλώς για να την περάσεις, υπάρχει για να φτάσεις κάπου βαθιά μέσα σου. Η ζωή δεν βρίσκεται απλώς στην επιφάνεια, δεν αποτελεί την περιφέρεια, αποτελεί το κέντρο. Και δεν έχεις φτάσει ακόμη στο κέντρο. Σύνελθε! Αρκετό χρόνο έχεις ήδη χάσει. Να είσαι σε εγρήγορση και να βλέπεις τι κάνεις. 

Και τι κάνεις; Ψάχνεις για χρήματα; Είναι κάτι το άχρηστο στο τέλος, τελικά. Πρόκειται και πάλι για ένα παιγνίδι, το παιγνίδι του χρήματος. Έχεις πιο πολύ από τους άλλους, αισθάνεσαι καλά, οι άλλοι έχουν πιο πολύ από σένα, αισθάνεσαι άσχημα. Πρόκειται για ένα παιγνίδι. Αλλά τι νόημα έχει; Τι κερδίζεις με αυτό; Ακόμη κι αν έχεις όλα τα χρήματα που περιέχει ο κόσμος, τη στιγμή του θανάτου θα πεθάνεις σαν ζητιάνος. Έτσι, όλα τα πλούτη του κόσμου δεν μπορούν να σε κάνουν πλούσιο. Τα παιγνίδια δεν μπορούν να σε κάνουν πλούσιο. Σύνελθε!

Κάποιος κυνηγά την εξουσία, το γόητρο, κάποιος άλλος κυνηγά το σεξ και κάποιος κάτι άλλο. Όλα είναι ένα παιγνίδι. Αν δεν αγγίξεις το κέντρο της ύπαρξής σου, όλα είναι ένα παιγνίδι. Στην επιφάνεια μόνο παιγνίδια υπάρχουν και στην επιφάνεια μόνο κύματα υπάρχουν και μέσα σε εκείνα τα κύματα απλώς υποφέρεις και σέρνεσαι. Δεν μπορείς να είσαι αγκυροβολημένος μέσα στον εαυτό σου. 

Γι΄αυτό και αναγκαζόταν εκείνος να φωνάζει, ΄΄Σύνελθε!΄΄ Ήθελε να πει, ΄΄Μην παίζεις παιγνίδια. Αρκετά, έχεις παίξει αρκετά. Μην είσαι πια κουτός. Χρησιμοποίησε τη ζωή για να αγκυροβολήσεις, χρησιμοποίησε τη ζωή για να αποκτήσεις ρίζες, χρησιμοποίησε τη ζωή ως μια ευκαιρία για να φτάσεις στο θεϊκό στοιχείο. Κάθεσαι ακριβώς έξω από τον ναό, κάθεσαι απλώς πάνω στα σκαλιά, παίζεις παιγνίδια, και το υπέρτατο στοιχείο περιμένει ακριβώς από πίσω σου. Χτύπα και θα σου ανοίξει την πόρτα. . .΄΄ Αλλά δεν σου έχει απομείνει καθόλου χρόνος με τα παιγνίδια.

΄΄Σύνελθε΄΄ σημαίνει να παρατηρείς αυτό που κάνεις και γιατί το κάνεις Αλλά ακόμη και αν τα καταφέρεις, πού μπορείς να φτάσεις; Αυτό είναι το παράδοξο πράγμα -ότι, όποτε τα καταφέρνει κάποιος άνθρωπος σε αυτά τα κουτά παιγνίδια, για πρώτη φορά συνειδητοποιεί ότι το όλο πράγμα ήταν μια ανοησία. Μόνον εκείνοι που δεν τα καταφέρνουν ποτέ συνεχίζουν να παίζουν το παιγνίδι, εκείνοι που τα καταφέρνουν συνειδητοποιούν ξαφνικά ότι δεν έχουν φτάσει πουθενά. Ρώτα κάποιον Μεγάλο Αλέξανδρο, ρώτα κάποιον Ναπολέοντα, σε τι έχει φτάσει.

Και το τρίτο πράγμα που λέει ο μοναχός είναι να θυμάσαι να μη σε ξεγελάσουν οι άλλοι. Οι άλλοι σε ξεγελούν συνεχώς. Όχι μόνο ξεγελάς εσύ τον εαυτό σου, σε ξεγελούν και οι άλλοι επίσης. 

Πώς σε ξεγελούν οι άλλοι; Ολόκληρη η κοινωνία, η κουλτούρα, ο πολιτισμός, αποτελούν μια συλλογική συνωμοσία. Γι΄αυτό ακριβώς δεν επιτρέπει καμιά κοινωνία να υπάρχουν εξεγερμένοι άνθρωποι , κάθε κοινωνία απαιτεί υπακοή, συμμόρφωση. Καμιά κοινωνία δεν επιτρέπει να υπάρχουν σκέψεις εξέγερσης. Γιατί; Οι σκέψεις εξέγερσης κάνουν τους ανθρώπους να συνειδητοποιούν ότι το όλο πράγμα είναι ένα παιγνίδι και όταν αποκτούν οι άνθρωποι επίγνωση ότι το όλο πράγμα είναι απλώς ένα παιγνίδι αρχίζουν να προχωρούν πέρα από την κοινωνία.

Η κοινωνία υπάρχει ως μια κατάσταση υπνωτισμού και το πλήθος αποτελεί έναν υπνωτιστικό παράγοντα. Γεννιέσαι, αλλά όταν γεννιέσαι δεν είσαι ούτε ινδουιστής ούτε χριστιανός, διότι η συνειδητότητα δεν μπορεί να ανήκει σε κανένα θρήσκευμα. Η συνειδητότητα ανήκει στο όλον, δεν μπορεί να ανήκει σε σέκτες.

Το παιδί απλώς είναι αθώο ως προς κάθε ανοησία περί ινδουιστών, βουδιστών, χριστιανών. Το παιδί είναι ένας καθαρός καθρέφτης. Αμέσως όμως η κοινωνία αρχίζει να δουλεύει πάνω στο παιδί -πρέπει να του δώσει κάποιο καλούπι. Το παιδί γεννιέται ως ελευθερία, αλλά αμέσως αρχίζει να σκοτώνει η κοινωνία την ελευθερία του. Πρέπει να του δώσει ένα καλούπι, ένα σχήμα.

Αν γεννηθείς σε ινδουιστική οικογένεια, οι γονείς σου θα αρχίσουν να σε διδάσκουν ότι είσαι ινδουιστής. Δημιουργούν τώρα μια υπνωτιστική κατάσταση. Κανείς δεν είναι ινδουιστής, αλλά το παιδί αυτό είναι αθώο, μπορείς να το ξεγελάσεις. Το παιδί είναι απλό. Θα πιστέψει τους γονείς, ότι είναι ινδουιστής, κι όχι μόνο ινδουιστής, αλλά βραχμάνος, κι όχι μόνο βραχμάνος, αλλά βραχμάνος ντεσάσθα. 

Υποδιαιρέσεις μέσα στις υποδιαιρέσεις, ακριβώς σαν τα κινέζικα κουτιά -το ένα κουτί μέσα στο άλλο. Κι όσο πιο στενός γίνεται, τόσο πιο πολύ γίνεται ένας φυλακισμένος. Το κουτί γίνεται όλο και πιο μικρό. Όταν γεννήθηκε, ήταν σαν τον ουρανό. Μετά έγινε ινδουιστής, ένα πιο μικρό κουτί΄ μετά έγινε βραχμάνος -μικρότερο κουτί ,μετά έγινε ντεσάσθα -ακόμη πιο μικρό κουτί.

Αυτό γίνεται συνεχώς. Η κοινωνία τον βάζει συνεχώς με τη βία μέσα σε πιο μικρά κουτιά και τότε θα πρέπει να ζήσει ως βραχμάνος ντεσάσθα. Όλη του τη ζωή θα είναι με το κουτί αυτό. Θα το μεταφέρει τριγύρω του το κουτί αυτό. Το κουτί αυτό είναι ένας τάφος. Πρέπει να βγει έξω από αυτά τα κουτιά ,μόνο τότε θα γνωρίσει τι είναι η αληθινή συνειδητότητα.

Έπειτα η κοινωνία δίνει κάποιες αντιλήψεις ,έπειτα η κοινωνία δίνει προκαταλήψεις και συστήματα και θρησκείες. Και μετά δεν θα μπορέσει ποτέ να κοιτάζει κανείς κατευθείαν, θα βρίσκεται πάντοτε εκεί η κοινωνία και θα ερμηνεύει. 

Δεν έχεις επίγνωση όταν λες ότι είναι καλό ένα πράγμα. Βρίσκεσαι εκεί - κοιτάς; Είναι αυτή η δική σου αίσθηση, ότι κάποιο πράγμα είναι καλό, ή είναι απλώς μια ερμηνεία της κοινωνίας; Κάποιο πράγμα είναι κακό: το εξέτασες και έφτασες στο συμπέρασμα ότι είναι κακό ή σε έχει μάθει απλώς η κοινωνία ότι είναι κακό αυτό το πράγμα;

Κοίτα! Ένας ινδουιστής που κοιτάζει την κοπριά της αγελάδας νομίζει ότι αυτό είναι το αγνότερο πράγμα του κόσμου. Κανείς άλλος στον κόσμο δεν θεωρεί την κοπριά της αγελάδας ως το αγνότερο πράγμα του κόσμου -η κοπριά της αγελάδας είναι κοπριά, περιττώματα- αλλά ο ινδουιστής θεωρεί την αγελάδα ως το αγνότερο πράγμα του κόσμου. Το τρώει ευχαρίστως. Πράγματι το τρώει! Κανείς στον κόσμο δεν μπορεί να πιστέψει πώς ξεγελιούνται με τέτοιο τρόπο οι ινδουιστές, ξεγελιούνται όμως. 

Όταν μυείται το παιδί των ινδουιστών, του δίνουν έναν ορισμένο συνδυασμό πέντε πραγμάτων. Ανάμεσα στα πέντε αυτά πράγματα, το ένα είναι η κοπριά της αγελάδας και τα ούρα της αγελάδας είναι ένα άλλο. Είναι δύσκολο -κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι είναι σωστό αυτό. Έχουν όμως τις δικές τους προκαταλήψεις. Άφησε όλες τις προκαταλήψεις και κοίταξε κατευθείαν. Αλλά καμιά κοινωνία δεν σου επιτρέπει να κοιτάξεις κατευθείαν. Παρεμβαίνει συνεχώς και ερμηνεύει και σε ξεγελάει.

Εκείνος ο μοναχός έλεγε το πρωί, ΄΄Μη σε ξεγελάσουν οι άλλοι.΄΄ Και απαντούσε, ΄΄Μάλιστα, κύριε, μάλιστα, κύριε, δεν θα με ξεγελάσουν οι άλλοι.΄΄

Αυτό πρέπει να το θυμάσαι συνεχώς, διότι οι άλλοι βρίσκονται παντού τριγύρω και σε ξεγελούν με αμυδρούς τρόπους. Και τώρα οι άλλοι έχουν περισσότερη δύναμη από ποτέ. Μέσω της διαφήμισης, του ραδιοφώνου, μέσω των εφημερίδων, μέσω της τηλεόρασης, οι άλλοι σε χειρίζονται.

Στην Αμερική, ολόκληρη η αγορά στηρίζεται στο πώς μπορείς να ξεγελάσεις τον πελάτη, πώς μπορείς να δημιουργήσεις στο νου των άλλων κάποια ιδέα. Τώρα, είναι αναγκαίο το γκαράζ των δυο αυτοκινήτων, αν θέλεις να είσαι ευτυχισμένος. Στην Αμερική το γκαράζ των δυο αυτοκινήτων είναι απόλυτα αναγκαίο. Κανείς δεν ρωτάει γιατί. Αν δεν είσαι ευτυχισμένος με ένα αυτοκίνητο, πώς γίνεται να είσαι ευτυχισμένος με δυο αυτοκίνητα; Αν υπάρχει πενήντα τοις εκατό ευτυχία με ένα αυτοκίνητο, πώς γίνεται να είσαι ευτυχισμένος με δυο αυτοκίνητα; Με το ένα αυτοκίνητο είσαι δυσαρεστημένος, με δυο αυτοκίνητα θα είσαι διπλά δυσαρεστημένος, αυτό είναι όλο. Είναι απλή αυτή η αριθμητική! Υπάρχει όμως η διαφήμιση, η προπαγάνδα, ολόκληρη η κοινωνία υπάρχει μέσω του χειρισμού των άλλων. Όλοι θέλουν να αλλάξουν τους  άλλους.

Τα βουβάλια δεν φτιάχνουν κόμματα για να κάνουν επανάσταση στον κόσμο, για να μετατρέψουν τα βουβάλια σε υπερ-βουβάλια, για να τα κάνουν θρήσκα και ενάρετα.
Κανένα ζώο δεν ασχολείται καθόλου με τις ανθρώπινες ιδέες.
Και θα πρέπει να γελάνε όλα τους: ΄Μα τι πάθατε;
Γιατί δεν μπορείτε να είσαστε απλώς ο εαυτός σας έτσι όπως είσαστε;
Για ποιό λόγο να γίνετε άλλοι;΄

  

Σε μια καλύτερη κοινωνία, με περισσότερη αντίληψη,
κανείς δεν θα σε αλλάζει.

Όλοι θα σε βοηθούν να είσαι ο εαυτός σου,
και το να είσαι ο εαυτός σου είναι το πιο πλούσιο πράγμα στον κόσμο.
Αν είσαι ο εαυτός σου, σου δίνει αυτό όλα όσα χρειάζεσαι για να αισθανθείς πλήρης,
όλα όσα μπορούν να κάνουν τη ζωή σου να έχει νόημα, να έχει σημασία.
Το να είσαι απλώς ο εαυτός σου και να μεγαλώνεις σύμφωνα με τη φύση σου
θα φέρει την εκπλήρωση τού πεπρωμένου σου.

Ο συνηθισμένος άνθρωπος ζει πολύ ανώμαλη ζωή, γιατί οι αρχές του είναι αντεστραμμένες.

Τα χρήματα είναι πιο σπουδαία από το διαλογισμό,

 η λογική είναι πιο σπουδαία από την αγάπη ,

ο νους είναι πιο σπουδαίος από την καρδιά,

 η εξουσία πάνω στους άλλους είναι πιο σπουδαία από το να έχει κανείς εξουσία πάνω στην ίδια του την ύπαρξη.

Τα εγκόσμια πράγματα είναι πιο σπουδαία από το να βρει κανείς κάποιους θησαυρούς που δεν μπορεί να τους καταστρέψει ο θάνατος.

  

Δεν χρειαζόμαστε έναν καλύτερο άνθρωπο, χρειαζόμαστε έναν καινούργιο άνθρωπο. Απολύτως καινούριο.

Η καλυτέρευση συμβαίνει επί αιώνες και δεν έχει γίνει τίποτα.

Τώρα δεν χρειαζόμαστε κανένα καλύτερο άνθρωπο, φτάνει πια!

 Τώρα θέλουμε έναν τελείως καινούργιο άνθρωπο, αποκομμένο από το παρελθόν.

Θέλουμε να ξεκινήσουμε και πάλι, σαν να είμαστε ο Αδάμ και η Εύα,
που μόλις τώρα μας απέβαλαν από τον Κήπο τής Εδεμ.