ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ :ΑΘΛΟΣ 12ος

ΑΘΛΟΣ 12ος

«ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΒΟΔΙΑ ΤΟΥ ΓΗΡΙΟΝΟΥ»
αντιστοιχία με τους Ιχθείς [21 Φεβρουαρίου -20 Μαρτίου]

Ο ΜΥΘΟΣ

Μέσα από το ιερό Δώμα του Συμβουλίου, ο Μέγας Προεστός, απεκάλυψε στον Δάσκαλο την θέλησή του «για το τι πρέπει να γίνει».

Ο Δάσκαλος κάλεσε τον Ηρακλή.                                                                                      

«Τώρα στέκεσαι μπροστά από την τελευταία Πύλη.                                                              

Ένας  άθλος ακόμη για να κλίσει ο κύκλος και να πετύχεις τη απελευθέρωση. Προχώρησε στον σκοτεινό τόπο που ονομάζεται Ερύθεια , όπου βρίσκεται η μεγάλη πλάνη και όπου ο Γηρυόνης, το τέρας με τις τρείς  κεφαλές, με τα τρία σώματα και έξη χέρια είναι κύριος και βασιλιάς.                                                              

Παράνομα κρατά ένα κοπάδι σκούρα κόκκινα βόδια.                                                              

Το κοπάδι αυτό πρέπει να το οδηγήσεις από την Ερύθεια στην Ιερή μας πόλη. Πρόσεχε τον Ευρυτίωνα τον βουκόλο και τον δικέφαλο σκύλο του τον Όρθο. »  

Μια προειδοποίηση μπορώ να σου κάνω.   « Να επικαλεστείς την βοήθεια του Ηλίου»                                                                                                                                      

Ο υιός του ανθρώπου που ήταν και υιός του Θεού, ξεκίνησε μέσα από την Δωδεκάτη Πύλη, για να αναζητήσει τον Γηρυόνη.

Μέσα στο Ναό, έκανε προσφορές στον Ήλιο, τον θεό του Πυρός και του ηλίου.                                                                                                                 

Διαλογίστηκε επί επτά ημέρες και έπειτα μια χάρη του δόθηκε.                                                 

Ένας χρυσός κάλυκας ( δισκοπότηρο) έπεσε πάνω στη γη, μπροστά στα πόδια του. Ήξερε βαθειά μέσα του ότι το λαμπρό αυτό αντικείμενο θα τον έκανε ικανό να διασχίσει τις θάλασσες και να φθάσει την χώρα της Ερύθειας.         

Κι έτσι ήταν. .Με την ασφαλή προστασία του χρυσού κάλυκα, ταξίδευε διασχίζοντας τις φουρτουνιασμένες θάλασσες, μέχρις ότου έφθασε και αποβιβάστηκε στην παραλία της μακρινής χώρας.

 Έφθασε στους βοσκότοπους με τα κοκκινόχρωμα βόδια  , που φύλαγε ο βουκόλος Ερυτίων  και ο Όρθρος  ο σκύλος με τις δυο κεφαλές.

 Όταν  ο Ηρακλής πλησίασε , ο σκύλος ξεπετάχθηκε σαν ένα βέλος στο στόχο του δείχνοντας τα νύχια του με κακία και τρίζοντας τα γυμνά του δόντια με αγριάδα. Με αποφασιστικό χτύπημα ο ήρωας έριξε το τέρας στη γη.

Έπειτα ο Ερυτύων, έντρομος από τον γενναίο πολεμιστή που στάθηκε μπροστά του ικέτευε να λυπηθεί τη ζωή του. Εκείνος δέχθηκε την παράκλησή του.                                                                                                                            

Οδηγώντας τα κοκκινόχρωμα ζώα μπροστά του έστρεψε το κεφάλι προς την Ιερή Πόλη.

Δεν είχε προχωρήσει πολύ, όταν διέκρινε ένα απομακρυσμένο σύννεφο σκόνης που όλο μεγάλωνε. Υποψιαζόμενος ότι το τέρας ο Γηρυόνης τον αναζητούσε με μανία, στράφηκε για να αντιμετωπίσει τον εχθρό του.         

Στάθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο και το τέρας ώρμησε πάνω του εκπνέοντας  φλόγες από τις τρείς κεφαλές.                                                                                     

Απείλησε τον Ηρακλή με ένα δόρυ αλλά εκείνος κάνοντας εύστοχα ένα βήμα στο πλάϊ απέφυγε το θανατηφόρο χτύπημα.                                                             

Τεντώνοντας το τόξο, με ορμή του πέταξε ένα βέλος  ,το χτύπησε στα πλευρά  και διαπέρασε και τα τρία σώματα του Γηρυόνη.                                                                       

Με ένα απελπιστικό βογγητό το τέρας ταλαντεύτηκε και έπεσε νεκρό.

Ο Ηρακλής οδήγησε τα κόκκινα γυαλιστερά βόδια στην Ιερή Πόλη.                       

Το έργο ήταν δύσκολο γιατί πολλές φορές τα περιπλανώμενα ζώα απομακρύνονταν .Τα οδήγησε στην Ιταλία, διασχίζοντας τις Άλπεις.                                                             

Οπουδήποτε θριάμβευε το άδικο, αντιμετώπιζε τις δυνάμεις του κακού με θανατηφόρο χτύπημα και ισοστάθμιζε το ζυγό υπέρ της δικαιοσύνης.

Κάποτε έχασε το δρόμο του αλλά πάντα γύριζε πίσω και συνέχιζε το ταξίδι του.

Αν και κουρασμένος από τον πάρα πολύ απαιτητικό αυτό άθλο, επιτέλους γύρισε πίσω, εκεί όπου τον περίμενε ο Δάσκαλός του να έλθει.

«Καλώς ήλθες υιέ του Θεού που είσαι επίσης υιός του ανθρώπου »χαιρέτησε την επιστροφή του πολεμιστή.                                                                                                           

« Το παράσημο της αθανασίας σου ανήκει.                                                                          

Με αυτούς του δώδεκα άθλους ξεπέρασες το ανθρώπινο και τοποθετείσαι στο Θείο. Πρέπει να έλθεις στην Πατρίδα σου.                                                                           

Στο έναστρο στερέωμα θα γραφτεί το όνομά σου σαν σύμβολο στους αγωνιζόμενους υιούς του Θεού και το αθάνατο πεπρωμένο τους.                                                                                                   

Οι ανθρώπινοι άθλοι τελείωσαν, τώρα αρχίζουν τα κοσμικά σου έργα.»

Έξω από το Δώμα του Συμβουλίου ακούστηκε μια φωνή «Καλώς εγένοντο Υιέ του Θεού»

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ : Λέγεται πως υπήρχε ένα νησί , που ζούσε ένα ανθρώπινο τέρας , ο Γηρυόνης , με σώμα τριών ανθρώπων ενωμένων.              

Είχε ένα κοπάδι από κόκκινα βόδια, που φύλαγε ένας βουκόλος και ένας σκύλος.                                                                           

Ο Ηρακλής πήρε εντολή « οι Ιχθείς είναι το σημείο της υπακοής» να μεταφέρει αυτά τα ζώα από το νησί , διασχίζοντας γη και θάλασσα , στη Ιερή Πόλη. Έφθασε στο νησί μέσα σε ένα χρυσό κύπελλο., αναρριχήθηκε στην κορυφή του βουνού και πέρασε όλη νύχτα με προσευχές.                                                          

Έπειτα σκότωσε τον δικέφαλο σκύλο, αλλά δεν σκότωσε τον βουκόλο. Σκότωσε όμως τον ιδιοκτήτη των κόκκινων βοδιών. ΄                                                               

Έπειτα βαλε όλα τα βόδια μέσα στη χρυσή κούπα, τα πήρε στην Ιερή Πόλη και τα πρόσφερε στην Αθηνά. ,τη θεά της Σοφίας.                                                                   

Η Ιερή  Πόλη αποτελείτο από δύο πόλεις που συνδέονταν με ένα θαυμάσιο τείχος και ένα μονοπάτι , το μονοπάτι του Λέοντα.                                                                        

Με την παράδοση των βοδιών  το ανθρώπινο έργο του τελείωσε και μπορεί πλέον να προχωρήσει σε μεγαλύτερο κοσμικό έργο.

Ας θεωρήσουμε τον Ηρακλή σαν ένα σωτήρα του κόσμου.                                          

Βλέπει την ανθρωπότητα να ανήκει σε ένα τέρας, έναν άνθρωπο με τρία σώματα –νοητικό, συναισθηματικό και φυσικό- ενωμένα.                                                   

Ο συμβολισμός των κόκκινων βοδιών σαφώς αφορά τις κατώτερες επιθυμίες. Φρουρούνται από έναν βουκόλο- το νου .                                                                              

Ο Σκύλος με τα δύο κεφάλια αντιπροσωπεύει την όψη –ύλη και την ψυχική φύση.

Να γιατί δεν σκότωσε τον βουκόλο.                                                                                         

Ο νους μπορεί ακόμη να είναι ο βουκόλος των βοδιών., αλλά ο Ηρακλής σκότωσε τον σκύλο με τα δύο κεφάλια ( την συναισθηματική όψη  και την όψη -ύλη) δηλαδή τις στέρησε από κάθε δύναμη.                                                                           

Ο βουκόλος είχε ακόμη δύναμη  και θα έχει ,μέχρι του σημείου που ένα ανθρώπινο ον σε ενσάρκωση δεν θα έχει ανάγκη να χρησιμοποιεί τον νου σαν διερμηνέα και μεταβιβαστή της πνευματικής ενέργειας.

 Όπως όλοι οι Διδάσκαλοι , σαν ανθρώπινα  όντα εν σχέσει με την ψυχή τους, γίνονται μεταβιβαστές φωτός στους υιούς των ανθρώπων, έτσι μπορούμε να επεκτείνουμε την ιδέα και να θεωρήσουμε την ανθρωπότητα σαν ένα σύνολο με τον νου όλων να κρατιέται σταθερά στο φώς μεταβιβάζοντας στα κατώτερα βασίλεια της φύσης , αυτή την πνευματική ενέργεια που θα τα ανυψώσει.    Αυτό είναι το έργο της ανθρωπότητας.                                                                                          

Ο φύλακας των βοδιών , η όψη –μορφή σκοτώθηκε αλλά ο βουκόλος και τα βόδια ανυψώθηκαν μέσα στη χρυσή κούπα.                                                                            

Το έργο ολοκληρώθηκε.                                                                                       

Ο  Κοσμοσωτήρας εκπλήρωσε την αποστολή του.

Ο όρος κοσμοσωτήρ μέχρι τώρα συνδέθηκε με την ιδέα ενός μεγάλου υιού του Θεού έξω από τον οίκο του Πατρός, εκπληρώνοντας την ανάγκη της ανθρωπότητας για να κάνει ένα μεγάλο έργο.                                                                     

Τώρα η ανθρωπότητα, είναι έτοιμη για την « σωτηρία» και το πραγματικό έργο του Σωτήρος του Κόσμου μπορεί να αρχίσει σαν σύνολο με την ιδέα της ομάδας που βασίζεται το έργο παρά με την ατομική ψυχή που σώζει.

Πως μπορεί να έλθει ο Σωτήρ του Κόσμου;                                                           

Ίσως όπως άλλες φορές, μέσα σε ένα φυσικό σώμα με τα συνηθισμένα του εμπόδια. Με τη διαφορά πως σήμερα προβάλλουν στον κόσμο νέες δυνατότητες που δεν υπήρχαν πριν.                                                                                  

Είμαστε περισσότερο ευαίσθητοι από πριν, πιο ελεύθεροι στη σκέψη, ώστε ο Παγκόσμιος Δάσκαλος -με την ευρύτερη έννοια του όρου- μπορεί να εργαστεί με τη δική του μέθοδο , επισκιάζοντας τους μαθητές του οπουδήποτε βρίσκονται, επειδή η ψυχή του και οι ψυχές τους είναι μια ψυχή.                                                                                            

Κοινοποιεί σε αυτούς το σχέδιο, υποδεικνύει τις τάσεις, τους δίνει το νέο μήνυμα, και επαναλαμβάνει εαυτόν σε κάθε χώρα.                                                                    

Ήδη αυτό γίνεται σήμερα .                                                                                                       

Σε κάθε χώρα υπάρχουν αυτοί που θα βρουν εκείνους που γνωρίζουν. Υπάρχουν όμιλοι  που δεν προκαλούν θόρυβο, εστιάζονται στο κοινό καλό, λέγουν πράγματα που ηχούν συμπαντικό τόνο, μιλούν την γλώσσα της παγκόσμιας αλήθειας, επιδεικνύουν το παγκόσμιο φως, εξυπηρετούν και δεν ενδιαφέρονται για τον εαυτό τους.

Το ζωδιακό σημείο των Ιχθύων καταλαμβάνει μια τριγωνική θέση στους ουρανούς- σύμβολο της πραγματικότητας.                                                                        

Αυτό το σημείο κυβερνά τα πόδια, και δίνει την ιδέα του βαδίσματος της Ατραπού , η δε επίτευξη του σκοπού υπήρξε η βασική πνευματική αποκάλυψη της εποχής των Ιχθύων.

Οι Ιχθείς είναι το σημείο του θανάτου , υπό διαφόρους όψεις.                                       Μερικές φορές ο θάνατος του σώματος, το τέλος μιας φιλίας, μια πεποίθηση που αλλάζει και θα προβάλει κάτι άλλο που θα βάλει τα πόδια σε μια νέα ατραπό.                                                                                                                          

Είναι το σημείο του θανάτου της ιδέας της προσωπικότητας που κρατάει ΄΄πανίσχυρο΄΄ τον εγωισμό. Είναι το σημείο της σταύρωσης, και σημαίνει το τέλος του ζωδιακού κύκλου.

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ: ΙΧΘΕΙΣ

Εξωτερικός κυβερνήτης : Δίας ( Ποσειδώνας) 2^η ακτίνα

Εσωτερικός κυβερνήτης: Πλούτωνας και 1^η ακτίνα

Ιεραρχικός κυβερνήτης : Πλούτωνας

 Και αυτό το ζώδιο είναι διπλό – δυαδικό. .                                                                                     

Στον Κριό- την αρχή του ζωδιακού κύκλου πάνω στην Ατραπό της μαθητείας- έχουμε τη δυαδικότητα που συνίσταται στο να φέρουμε σε επαφή το πνεύμα και την ύλη  για τη μεγάλη δημιουργική δραστηριότητα της εκδήλωσης στην αφετηρία του εξελικτικού κύκλου.                                                                           

Στους Ιχθείς, έχουμε τη συγχώνευση ή ανάμειξη της ψυχής και της μορφής αναφορικά με τον άνθρωπο, η οποία προκαλεί την εκδήλωση της  ενσαρκωμένης Χριστικής συνείδησης, της τελειοποιημένης ατομικής ψυχής, της ολοκληρωμένης εκδήλωσης του μικρόκοσμου. 

Συνεπώς το μεγαλύτερο και το μικρότερο πολικό αντίθετο – ο άνθρωπος και ο Θεός, ο μικρόκοσμος και ο Μακρόκοσμος – φτάνουν στην προκαθορισμένη τους έκφραση και εκδήλωση.                                                                                     

Μέχρι να πλησιάσει ο άνθρωπος το στόχο του , αυτά τα λόγια σημαίνουν ελάχιστα.

Αυτή η δυαδικότητα των Ιχθύων, πρέπει να μελετηθεί σε σχέση με τους τρείς βασικούς τόνους του ζωδίου.

1. Δεσμά ή αιχμαλωσία

      2. Απάρνηση ή απόσπαση

3. Θυσία και  Θάνατος

Στον πρώτο κύκλο της εμπειρίας της πάνω στον τροχό , η ψυχή βρίσκεται αιχμάλωτη στην ουσία.                                                                                         

Εγκλωβίστηκε στη φυλακή της ύλης και συνδέθηκε με τη μορφή.                                       

Αυτό  είναι το σύμβολο των Ιχθύων . Ο ένας συμβολίζει την ψυχή και ο άλλος την προσωπικότητα, ενώ τους συνδέει «το νήμα » ,η αργυρή χορδή που τις  κρατάει ενωμένες σε όλη τη διάρκεια της εκδηλωμένης ζωής.                                         

Αργότερα ,η μορφή υποτάσσεται στην ψυχή.                                                                          

Η αμοιβαία αυτή εξάρτηση σταματά οριστικά με τον τελικό θάνατο.

Στους παραπάνω βασικούς τόνους αναφέρεται ακόμη μια διπλή απάρνηση , επειδή αρχικά η ψυχή απαρνιέται τη ζωή και το φως της Μονάδος , δηλ την πηγή της -« τον οίκο του Πατρός» και βυθίζεται στον ωκεανό της ύλης. Αργότερα , στην αντίστροφη πορεία της , απαρνιέται τη ζωή της μορφής , το κέντρο της προσωπικότητας.                                                                                                             

Και επανασυνδέεται συνειδησιακά με τον  Ένα  από τον οποίο εκπορεύτηκε. Έτσι κλιμακώνεται η ιστορία των Ιχθύων.

Οι Κύριοι της Θέλησης και της Θυσίας με την κάθοδο τους σε εκδήλωση , αποποιούνται την υψηλή τους θέση και τις ευκαιρίες που τους παρέχουν τα ανώτερα πεδία εκδήλωσης για να απολυτρώσουν την ύλη και να ανυψώσουν τις ζωές που την εμψυχώνουν δηλ τις κατώτερες Δημιουργικές Ιεραρχίες , μέχρι το δικό τους επίπεδο.

Αυτός είναι ο υποκειμενικός  σκοπός πίσω από την θυσία των θείων Ζωών που είμαστε στην πραγματικότητα.                                                                                                         

Είμαστε προικισμένοι με γνώση, αγάπη και θέληση, και αστείρευτη αφοσίωση. Εκδηλωμένα σύμβολα της παραπάνω διαδικασίας , όλοι οι παγκόσμιοι Σωτήρες , όλοι όσοι βρίσκονται σε μια ζωή υπηρεσίας.                                                               

Όσοι βρίσκονται σε αυτό το ζώδιο, συχνά υπηρετούν τη φυλή ,θεραπεύοντας τις ανάγκες της σε κάθε επίπεδο  συνείδησης.                                                                        

Έτσι προετοιμάζονται για την τελική θυσία.                                                                                    

Στον Υδροχόο, το ζώδιο της παγκόσμιας υπηρεσίας, αφομοιώνεται τελικά αυτό το μάθημα που δημιουργεί στους Ιχθείς τον παγκόσμιο Σωτήρα..                                                                                                                    

Ας γίνει κατανοητή η θεμελιώδης σημασία της υπηρεσίας.

Σχετικά με τις ακτίνες που εκφράζονται μέσα από τους πλανητικούς κυβερνήτες και απορροφούν ή συνδυάζονται με τις επιδράσεις των Ιχθύων , είναι η 1^η Ακτίνα της θέλησης Ισχύος και εστιάζεται μέσα από τον Πλούτωνα και η 2^η Ακτίνα της Αγάπης-Σοφίας , μέσω του Διός.

Ο Δίας και οι επιρροές του υποδεικνύουν ότι η διαδικασία της ενσάρκωσης είναι η «ευεργετική» μέθοδος της εξελικτικής ανάπτυξης και ότι η αγάπη –σοφία  ( 2^η ακτίνα) είναι ο μοναδικός δρόμος για την ανθρωπότητα.                                  

Μέσω του Διός ασκείται εκείνη η δύναμη που «τα συνενώνει όλα »και - σε αυτή την περίπτωση συνδυάζει και συνδέει τους δύο Ιχθείς σε μια λειτουργική σχέση.  Κατά συνέπεια, η δραστηριότητα της δεύτερης ακτινικής δύναμης είναι εκείνη που συσχετίζει και συναρμόζει την ψυχή με την μορφή.                                 

Αυτή η μαγνητική ισχύς χαρακτηρίζει ιδιαίτερα την δραστηριότητα των Ιχθύων.                   

Από μια άλλη σκοπιά, και σε ένα επίσης διπλό ζώδιο, το ίδιο συμβαίνει και στους Διδύμους.                                                                                                                           

Στους Ιχθείς καταδεικνύεται η δεσμευτική  όψη της σχέσης επειδή οι δυο ιχθείς δεν μπορούν να χωρίσουν.                                                                 

Αντίθετα στους Διδύμους υπάρχει επίσης μια σαφής σχέση ανάμεσα στα δύο αδέλφια αλλά δεν υπάρχει η συνδετική ταινία καθώς επίσης σε λανθάνουσα κατάσταση η αυτοδιάθεση και η ελεύθερη επιλογή.

 Αναφορικά με μια δευτερεύουσα δυαδικότητα που απαντάται σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα, δηλ. ανάμεσα στο κεφάλι και την καρδιά, το νου και την αγάπη ή τη θέληση -1^η ακτίνα και τη σοφία -2^η ακτίνα , το έργο του Διός είναι να αναπτύξει αυτές τις δύο ποιότητες και να τις οδηγήσει σε μία συνθετική αλληλενέργεια.

Τελικά πρέπει να υπάρξει πλήρης συγχώνευση της αγάπης και του νου πριν εκδηλωθεί και λειτουργήσει αποτελεσματικά ένας παγκόσμιος σωτήρας.

Ο Ποσειδών  ( ανώτερη οκτάβα της Αφροδίτης )χρησιμοποιείται εναλλακτικά στην επιρροή του αντί του Διός ,όμως αφορά την ανθρωπότητα ως σύνολο και όχι τον άνθρωπο ως άτομο. Αυτό όμως συμβαίνει μόνο στα τελικά στάδια της Ατραπού της Μαθητείας.

Ο Πλούτωνας( ανώτερη οκτάβα του Άρη ) αντιπροσωπεύει το θάνατο ή την επικράτεια του θανάτου. Ο άνθρωπος έρχεται λοιπόν…μέσω του Πλούτωνα κάτω από την καταστροφική δύναμη του θανάτου: θανάτου της επιθυμίας, θανάτου της προσωπικότητας, και όλων όσα τον συγκρατούν ανάμεσα στα ζεύγη των αντιθέτων, προκειμένου να πετύχει την τελική απελευθέρωση. 

                    

Ο Πλούτων ή ο θάνατος ποτέ δεν καταστρέφει την όψη συνείδηση.
                                                                                                                                     

Ενώ οι Δίδυμοι συμβολίζουν την ίδια βασική δυαδικότητα, στους Ιχθείς η εμπειρία των πολλών επαναλαμβανόμενων ενσαρκώσεων έκανε το έργο της και η Ταινία (που συνδέει τα δύο ψάρια) βρίσκεται στη διαδικασία της αποσύνθεσης γιατί ένα μέρος από το έργο του Πλούτωνα  είναι να «κόβει το νήμα που συνδέει τις δύο αντιτιθέμενες ζωές. »

Εσωτερικά όμως οι Ιχθείς συνδέονται με τους Διδύμους μέσω της Αφροδίτης (εσωτερικός κυβερνήτης των Διδύμων ).                                                                       

Στους Ιχθείς η Αφροδίτη βρίσκεται σε έξαρση.                                                                                                   

Η αποστολή της εδώ είναι να « επανασυνδέει τις διαχωρισμένες ζωές , δίχως να χρησιμοποιεί το συνδετικό νήμα. » ενώ στο τέλος του μεγαλύτερου κύκλου οι υιοί του Θεού που είναι και υιοί του Νου ( Αφροδίτη –ανώτερος νους) δοξάζονται μέσα από την εμπειρία και την σταύρωση επειδή έμαθαν να αγαπούν και να στοχάζονται πραγματικά.

Επίσης η Αφροδίτη είναι το alter ego της Γης (3^η ακτίνα , της ενεργούς νοημοσύνης )  και συνδέεται στενά με το ανθρώπινο βασίλειο.

Συνεπώς :

Δίδυμοι  -εσωτερικός κυβερνήτης Αφροδίτη ( 5^η ακτίνα ) και ιεραρχικός Γη ( 3^η ακτίνα).

Τοξότης , πολικό αντίθετο των Διδύμων  - εξωτερικός κυβερνήτης Δίας( 2^η ακτίνα) , εσωτερικός Γη ( 3^η ακτίνα)

Ιχθείς –εξωτερικός κυβερνήτης Δίας , Αφροδίτη σε έξαρση. 

Ο Τοξότης δημιουργεί μέσω της Μητέρας Γης τις συνθήκες που δοξάζουν τελικά την ίδια την Ατραπό.                                                                                                              

Το γεγονός προκαλεί συγκεκριμένες αλλαγές στο ηλιακό σύστημα καθώς ο Δίας ( 2^η ακτίνα , αγάπης –σοφίας ) είναι εσωτερικός κυβερνήτης του Υδροχόου.                                                                                                                                        

Η Αφροδίτη κυβερνά τον τρίτο δεκανό του Υδροχόου .                                                                 Η Αφροδίτη, που αποτελεί την ένωση νου- καρδιάς, θα εγκαινιάσει την πολυπόθητη εποχή της αγάπης – σοφίας.

Αλλαζοντας τον κυβερνητη

Για τους Ιχθύς η μετάβαση γίνεται από τον Ποσειδώνα στον Πλούτωνα.                    

Είναι μία μετάβαση από τις πιο εύκολες ίσως, καθώς αρχετυπικά οι Ιχθείς συνιστούν το τέλος του ζωδιακού, που μας διευκολύνει να αποδεχτούμε και τη σχέση με τον Πλούτωνα, που συμβολίζει το τέλος των πραγμάτων.                           

 Ο απλός Ιχθύς που κυβερνιέται από τον εξωτερικό κυβερνήτη Ποσειδώνα είναι ένα άτομο χαμένο στον κόσμο του, στα όνειρα του, στις ευαισθησίες του. Κατανοεί τον πόνο του κόσμου, αν και καμία φορά πονάει περισσότερο για τον παγκόσμιο πόνο παρά για κάποιον πολύ κοντινό του.                                                  

Είναι χαμένος σε θεωρίες συνομωσίας (ειδικά αν έχει Ερμή στον Υδροχόο) και σε θεωρίες για την καταστροφή του κόσμου.                                                                            

Ζει μία ζωή παράλληλη, πέρα από τη ζωή που φαίνεται να ζει ο κόσμος στη σκληρή πραγματικότητα.                                                                                                 

Αποφεύγει τις δυσκολίες και ξεγλιστρά από τις δεσμεύσεις.

Ο δρόμος του Ιχθύ μαθητή όμως περνά ακριβώς μέσα από αυτό που αρνείται το απλό Ψάρι.                                                                                                                         

Ο δρόμος του Πλούτωνα απαιτεί να δεσμευτεί σε κάτι που φοβόταν τόσο καιρό.                                                                                                                                   

Να πάρει κάποιον υπό την προστασία του, να είναι υπεύθυνος για τη ζωή του, να υποταχθεί σε ένα πεπρωμένο, να αποδεχτεί την ύπαρξη του τέλους.                           

Του τέλους και της Νομοτέλειας.                                                                                             

Από κει που ξεκινούμε όλοι εκεί καταλήγουμε, σωματικά τουλάχιστον.                                   

Κι αυτή η παραδοχή που λειτουργεί σαν να έχει κανείς ένα βάρος στο στήθος είναι η ανάγκη συνειδητοποίησης του Ιχθύ ως μαθητή.