Το σώμα σου είναι πραγματικά άρρωστο

Το σώμα σου δεν είναι απλώς βιολογικό. Μέσα στο σώμα σου, μέσα στους μυς σου, μέσα στη δομή τού σώματός σου, έχουν εισέλθει πολλά άλλα πράγματα μέσω της καταπίεσης. Αν καταπιέζεις το θυμό, το δηλητήριο μπαίνει στο σώμα. Μπαίνει στους μυς, μπαίνει στο αίμα. Αν καταπιέζεις το οτιδήποτε, δεν πρόκειται μόνο για νοητικό πράγμα, είναι και βιολογικό, γιατί στην πραγματικότητα δεν είσαι διαιρεμένος. Δεν είσαι σώμα και νους΄ είσαι σώμα-νους, ψυχοσωματικός. Είσαι και τα δυο μαζί.
Έτσι ό,τι γίνεται με το σώμα σου φτάνει ως τον νου και ό,τι γίνεται με τον νου φτάνει ως το σώμα, αφού σώμα και νους είναι οι δυο άκρες της ίδιας οντότητας.

Για παράδειγμα, αν θυμώσεις, τι συμβαίνει στο σώμα; Όποτε θυμώνεις, ελευθερώνονται μέσα στο αίμα ορισμένα δηλητήρια. Χωρίς τα δηλητήρια αυτά, δεν θα γίνεις αρκετά τρελός ώστε να θυμώσεις. Έχεις ορισμένους αδένες στο σώμα και οι αδένες αυτοί απελευθερώνουν ορισμένες χημικές ουσίες. 

Είναι επιστημονικό αυτό, δεν είναι απλή φιλοσοφία. Το αίμα σου δηλητηριάζεται.
Αλλά όταν θυμώνει ένα ζώο, θυμώνει. Δεν έχει καμιά ηθική γύρω από αυτό, καμιά διδασκαλία. Απλώς θυμώνει και ο θυμός εκδηλώνεται. Όταν θυμώνεις εσύ, θυμώνεις με τρόπο παρόμοιο με εκείνο κάθε ζώου. 

Υπάρχει όμως  η κοινωνία, η ηθική, οι καλοί τρόποι, και αναγκάζεσαι να σπρώξεις προς τα κάτω το θυμό. Πρέπει να δείξεις ότι δεν είσαι θυμωμένος΄ πρέπει να χαμογελάσεις, με ψεύτικο χαμόγελο! Πρέπει να φτιάξεις ένα χαμόγελο και σπρώχνεις προς τα κάτω το θυμό. 

Τι συμβαίνει στο σώμα; Το σώμα ήταν έτοιμο , ή να παλέψει ή να τραπεί σε φυγή, να ξεφύγει από τον κίνδυνο ή να τον αντιμετωπίσει . 

Το σώμα ήταν έτοιμο να κάνει κάτι: ο θυμός είναι απλώς η ετοιμότητα για κάποια πράξη. Το σώμα επρόκειτο να γίνει βίαιο, επιθετικό.

Αν μπορούσες να είσαι βίαιος και επιθετικός, τότε θα είχε εκτονωθεί η ενέργεια. Δεν μπορείς να είσαι όμως, δεν είναι βολικό, κι έτσι την σπρώχνεις προς τα κάτω. Τι θα γίνει τότε με όλους εκείνους τους μυς που ήταν έτοιμοι να γίνουν επιθετικοί; Θα παραλύσουν. Η ενέργεια τούς σπρώχνει να γίνουν επιθετικοί κι εσύ τους σπρώχνεις προς τα πίσω για να μην γίνουν επιθετικοί. Θα υπάρξει σύγκρουση. Μέσα στους μυς σου, μέσα στο αίμα σου, μέσα στους ιστούς τού σώματός σου, θα υπάρξει σύγκρουση. Είναι έτοιμοι να εκφράσουν κάτι κι εσύ τους πιέζεις να μην το εκφράσουν. Τους καταπιέζεις. Τότε το σώμα σου παραλύει.

Συμβαίνει αυτό με όλα τα συναισθήματα και γίνεται συνεχώς κάθε μέρα επί χρόνια. Τότε το σώμα σου γίνεται ανάπηρο παντού. Όλα τα νεύρα γίνονται ανάπηρα. Δεν κυλούν, δεν είναι ρευστά, δεν είναι ζωντανά. Έχουν γίνει νεκρά, έχουν δηλητηριαστεί. Δεν είναι φυσικά.

Κοίταξε ένα οποιοδήποτε ζώο και δες τη χάρη τού σώματός του. Τι συμβαίνει στο ανθρώπινο σώμα; Γιατί δεν έχει την ίδια χάρη;  Του έχεις κάνει κάτι: το έχεις συνθλίψει και ο φυσικός αυθορμητισμός τής ροής του έχει χαθεί. Έχει γίνει στάσιμο. Σε κάθε μέρος τού σώματος υπάρχει δηλητήριο. Σε κάθε μυ τού σώματός σου υπάρχει καταπιεσμένος θυμός, καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, καταπιεσμένη απληστία , καταπιεσμένη ζήλια και μίσος... Όλα είναι καταπιεσμένα εκεί. 

Το σώμα σου είναι πραγματικά άρρωστο.


Οι ψυχολόγοι λένε ότι έχουμε δημιουργήσει μια πανοπλία γύρω από το σώμα και αυτή η πανοπλία είναι το πρόβλημα. Αν σου επιτραπεί να εκφραστείς πλήρως όταν θυμώνεις, τι θα κάνεις; Όταν θυμώνεις, αρχίζεις να τρίζεις τα δόντια σου. Θέλεις να κάνεις κάτι με τα νύχια και με τα χέρια σου, γιατί έτσι θέλει η κληρονομιά σου από τα ζώα. Θέλεις να κάνεις κάτι με τα χέρια σου, να καταστρέψεις κάτι.

Αν δεν κάνεις τίποτα, τα δάκτυλά σου θα παραλύσουν΄ θα χάσουν τη χάρη και την ομορφιά. Δεν θα είναι ζωντανά τα άκρα και το δηλητήριο βρίσκεται εκεί . Όταν λοιπόν ανταλλάσεις χειραψία με κάποιον, δεν υπάρχει πραγματικά η επαφή, η ζωή, γιατί τα χέρια σου είναι νεκρά.

Μπορείς να το νιώσεις αυτό. Άγγιξε το χέρι ενός μικρού παιδιού΄ υπάρχει μια λεπτή διαφορά. Όταν σου δίνει πραγματικά το χέρι του το παιδί - αν δεν το δίνει, τότε είναι εντάξει, θα το τραβήξει πίσω. Δεν θα σου δώσει ένα νεκρό χέρι, απλώς θα τραβηχτεί. Αλλά αν θέλει να σου δώσει το χέρι του, τότε θα νιώσεις ότι το ίδιο του το άγγιγμα, εκφράζει  όλη την αγάπη που είναι δυνατό να εκφράσει.

Το ίδιο όμως παιδί, όταν μεγαλώσει, θα ανταλλάσσει χειραψία σαν να είναι το χέρι ένα νεκρό όργανο. Δεν υπάρχει ζωή εκεί. Αυτό έγινε επειδή υπάρχουν μπλοκαρίσματα.  Μπλοκάρεται ο θυμός . Αν δεν αποδεσμευτεί ο θυμός, γίνεται εμπόδιο και δεν μπορεί να προέλθει αγάπη από εκεί.

Όλο σου το σώμα είναι μπλοκαρισμένο, όχι μόνο τα χέρια σου. Μπορεί λοιπόν να αγκαλιάζεις κάποιον, μπορεί να φέρνεις κάποιον κοντά στο στήθος σου, αυτό όμως δεν σημαίνει  ότι φέρεις κάποιον κοντά στην καρδιά σου. Είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Μπορεί να φέρεις κάποιον κοντά στο στήθος σου: είναι σωματικό το φαινόμενο. Αν όμως έχεις θωράκιση γύρω από την καρδιά σου, ένα μπλοκάρισμα των συναισθημάτων, τότε ο άλλος άνθρωπος παραμένει το ίδιο μακρυνός , δεν είναι δυνατό να υπάρξει οικειότητα. Αν όμως φέρεις πραγματικά κοντά τον άνθρωπο, και δεν υπάρχει θωράκιση, δεν υπάρχει τοίχος ανάμεσα σε σένα και τον άνθρωπο θα υπάρξει συνάντηση, επικοινωνία.

Με την ευκαιρία, αυτός είναι ο λόγος που έχουμε τέτοια εμμονή με τα ρούχα΄ γιατί δεν αξίζει να δείχνουμε το σώμα. Έχουμε μια τόσο μεγάλη εμμονή με τα ρούχα! Όποτε σταθείς γυμνός, θα δεις τι έχεις κάνει στο σώμα σου. Τα ρούχα κρύβουν συνεχώς το σώμα σου από εσένα.

Αν μερικοί άνθρωποι γδύνονται στις παραλίες, είναι πράγματι οι μόνοι άνθρωποι που έχουν ωραίο σώμα΄ κι έτσι δεν φοβούνται. Εκείνοι που έχουν άσχημο σώμα λένε,΄΄Δεν είναι καλό αυτό, να γδύνονται οι άνθρωποι!΄΄ Είναι φυσικός ο φόβος τους. Δεν φοβούνται στην πραγματικότητα το ότι γδύνονται οι άλλοι, φοβούνται τον εαυτό τους , δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το ίδιο τους το σώμα.

Αυτή η αρρώστια είναι ένας φαύλος κύκλος, γιατί αν δεν έχεις ζωντανό σώμα, θέλεις να το κρύβεις, κι όταν το κρύβεις, γίνεται όλο και πιο νεκρό΄ γιατί τότε δεν υπάρχει λόγος να φροντίζεις να είναι ζωντανό. Δεν έχεις καμιά αίσθησή του , ζεις απλώς μέσα του χωρίς να νοιάζεσαι γι αυτό.

Όποτε κάνεις κάτι με μισή καρδιά, ξεμένει μαζί σου περισσότερο καιρό.
Αν κάθεσαι στο τραπέζι σου και τρως κι αν τρως μόνο με μισή καρδιά και παραμένει η πείνα σου, τότε θα συνεχίσεις να σκέφτεσαι το φαγητό όλη την ημέρα. Δοκίμασε να κάνεις νηστεία και θα το δεις: θα σκέφτεσαι συνεχώς το φαγητό. Αν όμως έχεις φάει καλά -κι όταν λέω να έχεις φάει καλά, δεν εννοώ ότι αν έχεις μόνο γεμίσει το στομάχι σου  ότι έχεις φάει καλά - μπορεί να γέμισες τον εαυτό σου. 

Αλλά είναι τέχνη να τρως καλά. Δεν πρόκειται για ένα απλό παραγέμισμα. Είναι μια μεγάλη τέχνη: να γευθείς το φαγητό, να μυρίσεις το φαγητό, να αγγίξεις το φαγητό, να μασήσεις το φαγητό, να χωνέψεις το φαγητό, και να το χωνέψεις σαν να είναι θεϊκό. Είναι θεϊκό - είναι ένα δώρο του θεϊκού στοιχείου.Tο φαγητό είναι θεϊκό. Τρως λοιπόν με βαθύ σεβασμό κι ενώ τρως ξεχνάς τα πάντα, γιατί πρόκειται για προσευχή. 

Πρόκειται για υπαρξιακή προσευχή. Τρως το θεϊκό στοιχείο και το θεϊκό στοιχείο θα σε θρέψει. Είναι ένα δώρο που πρέπει να το δεχτείς με βαθιά αγάπη και ευγνωμοσύνη. Και δεν παραγεμίζεις το σώμα, γιατί το παραγέμισμα του σώματος είναι ενάντια στο σώμα. Είναι το άκρο αντίθετο. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν εμμονή με τη νηστεία και υπάρχουν άνθρωποι που έχουν εμμονή με το παραγέμισμα του εαυτού τους. Κάνουν λάθος κι οι δυο, γιατί και με τους δυο αυτούς τρόπους το σώμα χάνει την ισορροπία του.

Αυτός που αγαπάει πραγματικά το σώμα τρώει μόνο έως το σημείο εκείνο που το σώμα το αισθάνεται απόλυτα ήσυχο, ισορροπημένο, ήρεμο. 

Αποτελεί τέχνη η κατανόηση της γλώσσας του σώματος, η κατανόηση της γλώσσας του στομαχιού, να καταλαβαίνεις τι είναι αναγκαίο, να δίνεις μόνο εκείνο που είναι αναγκαίο και να το δίνεις με καλλιτεχνικό τρόπο, με καλαίσθητο τρόπο.

Τα ζώα τρώνε, ο άνθρωπος τρώει. Ποια είναι λοιπόν η διαφορά; Ο άνθρωπος κάνει το φαγητό μια μεγάλη καλαίσθητη εμπειρία. Τι νόημα έχει να έχεις ένα ωραίο τραπέζι φαγητού; Τι νόημα έχει να βάζεις εκεί αναμμένα κεριά; Τι νόημα έχει το αρωματικό λιβάνι; Τι νόημα έχει να καλείς φίλους να έρθουν να λάβουν μέρος; Είναι για να το κάνεις να είναι τέχνη, όχι απλό παραγέμισμα. Αυτά όμως είναι τα εξωτερικά σημάδια της τέχνης .Τα εσωτερικά σημάδια είναι να καταλαβαίνεις τη γλώσσα του σώματός σου: να το ακούς, να είσαι ευαίσθητος απέναντι στις ανάγκες του. Και μετά τρως και μετά όλη τη μέρα δεν θα θυμάσαι καθόλου το φαγητό. Μόνο όταν πεινάσει πάλι το σώμα θα έρθει η ενθύμηση. Τότε είναι φυσικό.

Έχουμε ασκήσει πολλή βία στο σώμα μας. Το σώμα σου χρειάζεται να απαλλαγεί από πολλά δηλητήρια. Έχεις γίνει τοξικός, και  έχεις πόνους γιατί τα δηλητήρια έχουν εγκατασταθεί εκεί. Ολόκληρο το σώμα είναι αναστατωμένο. 

Οι πόνοι όμως αυτοί είναι καλοί και πρέπει να τους καλωσορίσεις. Είναι μέρος τού πεπρωμένου σου, γιατί το έχεις δημιουργήσει εσύ. Αλλά θα φύγει. Είναι απλώς για να φέρουν στο φως όλα όσα έχετε καταπιέσει ως χριστιανοί, ως ινδουιστές, ως μωαμεθανοί, βουδιστές. Είναι για να διορθώσει την από αιώνες ζημιά που σας έχει γίνει .. Η καταπίεση σε διατηρεί ένα καλό πολίτη, ένα κύριο. Σε κρατάει έξω από τον κίνδυνο να σε συλλάβει ο νόμος, να μπλεχτείς μέσα σε μια έχθρα. Η καταπίεση σε βοηθάει να γίνεις καλύτερος κοινωνικός άνθρωπος, αυτό είναι αλήθεια. Σε κάνει όμως να είσαι μια πληγή μέσα σου, μια σκέτη πληγή, και το πύον μαζεύεται μέσα συνεχώς. Θα ήθελα οι εκκλησίες  κι οι ναοί , τα τζαμιά , οι συναγωγές , να γίνουν μη σοβαροί τόποι, πιο παιγνιώδεις, γεμάτοι από γέλιο και χαρά. Αυτό θα προσέδιδε στην ανθρωπότητα μια πιο υγιή, μια πληρέστερη κι ακέραιη ψυχή. Δεν χρειάζεται να κουβαλάς το σταυρό σου στους ώμους σου. Άσε κάτω τον σταυρό. Σου προτείνω να χορεύεις, να τραγουδάς, να παίζεις.

 Ο άνθρωπος είναι παράδοξα άρρωστος: θέλει να ελέγχει τους ανθρώπους – αν ελέγχεις τους ανθρώπους, το εγώ σου ικανοποιείται, είσαι κάτι το ιδιαίτερο – και θέλει επίσης να τον ελέγχουν και τον ίδιο, γιατί όταν σε ελέγχουν, δεν είσαι πια υπεύθυνος. Για όλους αυτούς τους λόγους, η παιγνιώδης διάθεση καταπνίγεται, συντρίβεται ήδη από την αρχή, και τότε οι άνθρωποι αρχίζουν να φοβούνται την ίδια τους την παιγνιώδη διάθεση, φοβούνται μήπως ΄χάσουν τον έλεγχο΄.

Τι είναι αυτός ο φόβος; Το φόβο στον εμφυτεύουν οι άλλοι: να διατηρείς πάντοτε τον έλεγχο, να παραμένεις πάντοτε πειθαρχημένος, να σέβεσαι πάντα εκείνους που είναι μεγαλύτεροί σου στην ηλικία. Να ακολουθείς πάντα τον ιερέα, τους γονείς, τους δασκάλους – ξέρουν αυτοί ποιο είναι το σωστό για σένα. 

Δεν επιτρέπουν ποτέ στη φύση σου να πει τι θέλει.

Σιγά-σιγά αρχίζεις να μεταφέρεις μέσα σου ένα πεθαμένο παιδί. Αυτό το πεθαμένο παιδί μέσα σου καταστρέφει την αίσθηση του χιούμορ σου: δεν μπορείς να γελάσεις με όλη σου την καρδιά, δεν μπορείς να παίξεις, δεν μπορείς να απολαύσεις τα μικρά πράγματα της ζωής. Γίνεσαι τόσο σοβαρός που η ζωή σου, αντί να διευρύνεται, αρχίζει να συρρικνώνεται.

Γνωρίζεις δυο μόνο τρόπους: Είτε να είσαι θυμωμένος, να είσαι βίαιος, καταστροφικός, είτε να  φοβάσαι και να καταπιέζεις τη φύση σου.

Δεν γνωρίζεις τον τρίτο τρόπο κι ο τρίτος τρόπος είναι ο τρόπος που έχουν οι σοφοί: ούτε να επιδίδεσαι στον θυμό ούτε να τον καταπιέζεις -να τον παρατηρείς .

Γίνε πιο παρατηρητικός και ο θυμός θα γίνει πιο λίγος και η απληστία θα γίνει πιο λίγη και η ζήλια θα γίνει πιο λίγη.

Δεν σου λέω: μη θυμώνεις, γιατί αυτό σου έλεγαν ανά τους αιώνες. Οι λεγόμενοι άγιοί σου σού έλεγαν, ΄΄Μη θυμώνεις!΄΄ έχεις μάθει λοιπόν διάφορους τρόπους να καταπιέζεις το θυμό. Αλλά όσο πιο πολύ καταπιέζεις το θυμό, τόσο μεγαλύτερο ασυνείδητο δημιουργείς μέσα σου. Πετάς στο υπόγειο διάφορα πράγματα και μετά θα φοβάσαι να πας μέσα στο υπόγειο, γιατί όλα αυτά τα πράγματα -ο θυμός κι η απληστία και το σεξ- βρίσκονται εκεί. Το ξέρεις! Εσύ τα πέταγες εκεί. Κάθε είδους σκουπίδια βρίσκονται εκεί, και μάλιστα επικίνδυνα, δηλητηριώδη. Δεν θα είσαι πρόθυμος να πας μέσα σου.

Γι΄αυτό ακριβώς δεν θέλουν οι άνθρωποι να πάνε μέσα τους, γιατί να πας μέσα σημαίνει να αντιμετωπίσεις όλα αυτά τα πράγματα. Και κανείς δεν θέλει να αντιμετωπίσει αυτά τα πράγματα , θέλει να τα αποφύγει. Εδώ και χιλιάδες χρόνια σού λένε να τα καταπιέζεις και λόγω της καταπίεσης έχεις γίνει όλο και πιο λίγο συνειδητός. 

Δεν μπορώ να σου πω να καταπιέζεις. Θα ήθελα να σου πω το αντίθετο ακριβώς: μην καταπιέζεις -παρατήρησε, μείνε σε εγρήγορση. Διαλογίσου -διαλογισμός σημαίνει παρατηρητικότητα- και θα πετύχεις την ελευθερία και τη μακαριότητα. Όταν λοιπόν αρχίζεις να παρατηρείς, όλα αυτά τα δηλητήρια θα αποδεσμευτούν. Και όπου έχει γίνει στάσιμο το σώμα, θα χρειαστεί να γίνει και πάλι ρευστό. 

Είναι μεγάλη αυτή η προσπάθεια. Μετά από τόσα χρόνια που ζεις με λάθος τρόπο, χωρίς επίγνωση , ξαφνικά διαλογίζεσαι.

Το νόημα του διαλογισμού είναι  να προκαλέσει χάος μέσα σου ώστε  να μπορέσει να υπάρξει μια νέα διευθέτηση , ισορροπία, αρμονία. Πρέπει να καταστραφείς ως προς αυτό που είσαι , μόνο τότε μπορεί να γεννηθεί το καινούργιο. Όπως είσαι, έχεις πάει τελείως στραβά. Προς το παρόν έχεις μόνο μια φυλακή, είσαι κλεισμένος μέσα της , δεν έχεις σώμα ευλύγιστο, ζωντανό. Ακόμη και τα ζώα έχουν ωραιότερο, πιο ζωντανό σώμα από εσένα.

Πρέπει να καταστραφείς και μόνο τότε θα μπορέσει να δημιουργηθεί κάτι καινούργιο.
Η ζωή θα πρέπει να είναι, την κάθε μια στιγμή, μια πολύτιμη δημιουργικότητα. Δεν έχει σημασία τι δημιουργείς – μπορεί να είναι απλώς κάστρα φτιαγμένα από άμμο στην παραλία - πάντως ό,τι κι αν κάνεις, θα πρέπει να προέρχεται από την παιγνιώδη διάθεση και τη χαρά σου.

Δεν πρέπει να επιτρέψεις ποτέ στο παιδί μέσα σου να πεθάνει. Θρέψε το και μη φοβάσαι ότι θα βγει εκτός ελέγχου. Πού θα πάει; Κι ακόμη κι αν βγει εκτός ελέγχου, τι μ΄αυτό; Τι μπορείς να κάνεις εκτός ελέγχου; Μπορείς να χορέψεις σαν τρελός, να γελάσεις σαν τρελός ,μπορείς να πηδάς και να τρέχεις σαν τρελός… ίσως να σκεφτεί ο κόσμος πως είσαι τρελός, αυτό όμως είναι δικό τους πρόβλημα. Αν εσύ το απολαμβάνεις, αν θρέφεται έτσι η ζωή σου, τότε δεν έχει σημασία, ακόμη κι αν γίνει πρόβλημα για όλο τον υπόλοιπο κόσμο.

Άφησε το σώμα να γίνει και πάλι ροή. Θα γίνει και πάλι γεμάτο χάρη και όπως του παιδιού , θα κερδίσεις και πάλι τη ζωντάνια. Πριν όμως έρθει σε σένα η ζωντάνια, πρέπει να διορθωθούν τα νεκρά μέρη .

Η χαρά πράγματι σημαίνει ότι το σώμα σου είναι σε συμφωνία, τίποτε άλλο- ότι το σώμα είναι ρυθμός - μουσική, τίποτε άλλο. 

Χαρά δεν σημαίνει ευχαρίστηση - την ευχαρίστηση την παίρνεις από κάπου αλλού. Χαρά σημαίνει να είσαι απλώς ο εαυτός σου, ζωντανός, ζωτικός. Μια μουσική συμφωνία.  

 Όταν το σώμα, ο νούς και η καρδιά λειτουργούν μαζί , σε βαθιά συμφωνία, τότε εμφανίζεται η χαρά.  Είναι ανώτερη από την απόλαυση, από την ευτυχία.

Η χαρά είναι αρμονία.