7o ΤΣΑΚΡΑ

Το έβδομο τσάκρα  ή  τσάκρα του στέμματος τρία δάκτυλα πάνω από την κορυφή του κεφαλιού. Συνδέεται με την ειρήνη και την πίστη. Αποτελεί έκφραση της συνείδησης της παγκόσμιας ενότητας και της ένωσης των αντιθέτων, σε όλα τα επίπεδα του ανθρώπου.

Ελέγχει τον εγκέφαλο, το κρανίο, επίφυση, σεροτονίνη.

Η συμπεριφορά του παραμένει παθητική, μέχρις ότου ο άνθρωπος μάθει ν΄ αγαπά αρκετά και να βιώνει πολύ καλά τις ποιότητες των έξι κατωτέρων τσάκρα Όταν γίνει αυτό, το τσάκρα της κορυφής αρχίζει να δραστηριοποιείται και καθιστά το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα άμεσους εκφραστές της θεϊκής ενέργειας.

Τότε  κατανοεί πως ο Θεός, ο άνθρωπος και το σύμπαν είναι ένα οργανικό σύνολο.

Οι άνθρωποι που έχουν φτάσει σ’ αυτή την κατάσταση ή αποτραβιούνται σε άλλα επίπεδα ύπαρξης για να προετοιμαστούν για καινούργιες εμπειρίες, ή παραμένουν στη γη και δρουν μόνο στο περιθώριο και σε συγκεκριμένες στιγμές.

Σε αυτό το κέντρο δεν υπάρχουν μπλοκαρίσματα. Απλώς σε άλλους είναι ανεπτυγμένο σε περισσότερο βαθμό και σε άλλους σε λιγότερο.

Όταν το τσάκρα αυτό αρχίζει και ανοίγει είμαστε πιο ήρεμοι και ανοιχτοί και δεν βιώνουμε πλέον τη διαχωριστικότητα. Αισθανόμαστε ένα με το κάθε τι. Το ατομικό εγώ έχει δυαλύεται μέσα στο συμπαντικό εγώ.

Όσο πιο πολύ αναπτύσσεται αυτό το ενεργειακό κέντρο, τόσο η αίσθηση της ολότητας εμφανίζεται πιο συχνά μέχρι που αυτό γίνεται πλέον μόνιμη κατάσταση.

Όταν είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το τελευταίο βήμα και να μπούμε στο στάδιο της διαφώτισης, θα αισθανθούμε σαν να ξυπνήσαμε από ένα μακροχρόνιο όνειρο και ότι τώρα αρχίζουμε να ζούμε πραγματικά. Από εκείνη τη στιγμή και μετά δεν υπάρχει οπισθοδρόμηση.

Στη ζωή μας κυριαρχεί η πληρότητα και η αφθονία και απουσιάζει τελείως κάθε μορφή φόβου.

Η δημιουργία γίνεται ένα παιχνίδι. Ό, τι επιθυμήσουμε, μπορούμε να το υλοποιήσουμε, αρκεί να εστιάσουμε σε αυτό με τον κατάλληλο τρόπο. Η ύλη δεν είναι τίποτε άλλο από μια σκέψη σε άλλη μορφή. Ότι μέχρι αυτή τη στιγμή θεωρούσαμε πραγματικό, τώρα ξέρουμε ότι ήταν μια ψευδαίσθηση.

 Ο άνθρωπος αποκτά μια ελκυστική προσωπικότητα, αισθάνεται ολοκληρωμένος και γεμάτος απ’ τη σοφία του σύμπαντος και νιώθει ότι μπορεί να κατακτήσει στόχους ακόμη κι αν φαίνονται ακατόρθωτοι.

Χωρίς το άνοιγμα του 7ου τσάκρα το άτομο αισθάνεται αβεβαιότητα και έλλειψη σκοπού , αισθάνεται σύγχυση κι απογοήτευση, νιώθει πάντα ξεθεωμένος και δεν καταφέρνει να πάρει τις σωστές αποφάσεις όσον αφορά τη ζωή του. Επίσης υιοθετεί διάφορες μανίες, όπως καθαριότητα, τάξη  κ.λ.π.

Η ζωή του βρίσκεται κάτω από το φάσμα οδυνηρών συναισθημάτων και ενός διαρκούς φόβου. Προσπαθώντας να ξεφύγει, καταφεύγει σε ασταμάτητες δραστηριότητες ή επιφορτίζεται συνεχώς με ευθύνες για να νοιώθει ότι είναι χρήσιμο.  Αυτή η κατάσταση συχνά δημιουργεί διάφορες ασθένειες που σκοπός τους είναι να του δείξουν ότι δεν ζει φυσικά.

ΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΤΣΑΚΡΑ -το τσάκρα στέμμα στην κορυφή του κεφαλιού είναι η πύλη μας προς τον ουρανό, με τον ίδιο τρόπο που το πρώτο τσάκρα είναι η πύλη προς τη Γη. Φωτεινά νήματα από αυτό το κέντρο φτάνουν μέχρι τα αστέρια και τα πεπρωμένα μας. Η Γη μας προστατεύει και μας τροφοδοτεί με δύναμη της ζωή της, και οι ουρανοί μας ωθούν προς την κατεύθυνση του ατομικού μας γίγνεσθαι.

Το δίδαγμα του έβδομου τσάκρα είναι η μαεστρία του χρόνου. Όταν σπάμε τα δεσμά του συνηθισμένου γραμμικού χρόνου, δεν είμαστε πλέον κάτω από την τυραννική λαβή του παρελθόντος. Το σήμερα δεν είναι πια το αποτέλεσμα προηγούμενων περιστατικών, και βιώνουμε την ελευθερία του αποτελέσματος από την αιτία.

 Ενώ στο έκτο τσάκρα ο θεραπευτής αποκτά γνώση του παρελθόντος και των μελλοντικών εκδηλώσεων, όταν ξυπνά το δώρο του έβδομου τσάκρα είναι σε θέση να επηρεάσει αυτά τα γεγονότα. <<Ο σοφός κυβερνά τα άστρα >>.

Η αρνητική έκφραση του έβδομου τσάκρα είναι πνευματική οπισθοδρόμηση μεταμφιεσμένη σε φώτιση. Στην κουλτούρα της στιγμιαία ικανοποίησης, οι πνευματικοί αναζητητές συχνά θέλουν να προσπεράσουν τα κάτω τσάκρας.

Σκοπός και λειτουργία   Η δραστηριότητα του 7ου τσάκρα στην αγιογραφία απεικονίζεται ως λευκό φωτοστέφανο . Το τσάκρα του στέμματος ενώνει όλες τις δονήσεις των κατώτερων τσάκρα και είναι η πηγή ενέργειας για όλα τα άλλα τσάκρα. 

Με το άνοιγμα του τσάκρα του στέμματος αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας σαν μια ένωση με τα άλλα όντα και μια ένωση με το Θείο. Αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε τον εαυτό μας σαν μια εκδήλωση του Θείου, είμαστε μια σκέψη του Θείου και εκδηλωνόμαστε σαν μια μικρογραφία του μέσα στο αχανές χώρο που ονομάζουμε σύμπαν. 

Το τσάκρα του στέμματος μπορεί να αναπτυχθεί πολύ ή λίγο ανάλογα πόσο έχουμε αναπτύξει τα υπόλοιπα τσάκρα μας. Δεν υπάρχουν μπλοκαρίσματα για το τσάκρα της κεφαλής. Όταν αυτό ανοίξει, ο άνθρωπος αισθάνεται μια ευφορία και μια ευδαιμονία, χαρά τον πλημμυρίζει η οποία μεταδίδεται και στους άλλους προς τα τσάκρα τους και ανάλογα τους επηρεάζει. Μια αίσθηση αγνότητας κυριαρχεί και γίνεται βιωματικά αντιληπτό ότι κάθε ον είναι συνδεδεμένο με όλα τα άλλα. 

Αυτές οι στιγμές ευφορίας θα γίνονται όλο και πιο συχνές καθώς θα αναπτύσσετε το τσάκρα του στέμματος. Μαζί με όλα τα υπόλοιπα ανεπτυγμένα τσάκρα θα κατέχετε ικανότητες να βλέπετε, να ακούτε και να επηρεάζετε τον πνευματικό και υλικό κόσμο. Όπου και αν στρέψετε την προσοχή σας θα λαμβάνετε πληροφορίες και θα γνωρίζετε τις επιπτώσεις τους, έτσι θα γνωρίζετε να λαμβάνετε σωστές αποφάσεις και θα έχετε το κάρμα πλέον στα χέρια σας. 

Τα τσάκρα αναπτύσσονται διαρκώς αλλά κάθε 7ετία κυριαρχεί κάποιο. Το τσάκρα του στέμματος κυριαρχεί και αναπτύσσεται στις ηλικίες 7, 14, 21, 28, 35, 42, 49, 56, 63, 70...

Αν δεν ανοίξουμε το τσάκρα του στέμματος θα έχουμε έλλειψη του χαρακτηριστικού της κοινωνικότητας και της ομαδικότητας. Αυτά τα χαρακτηριστικά βασίζονται στην λειτουργία του τσάκρα του στέμματος. Με ανοιχτό το τσάκρα αυτό βιώνουμε την ομαδικότητα και αισθανόμαστε ότι είμαστε ενωμένοι με όλα τα όντα σε έναν οργανισμό, το Εμείς. Έτσι φεύγουμε από το Εγώ και βρισκόμαστε στο Εμείς. Αλλά αυτό δεν είναι μια ψευδαίσθηση. Με ανοιχτά όλα τα τσάκρα ακούμε τις σκέψεις των άλλων σαν δικές μας, νιώθουμε τις ενέργειες τους, τους πόνους τους, τις χαρές τους, οι πράξεις μας τους επηρεάζουν. Είμαστε στην πραγματικότητα σε ένα σύνολο όλοι μαζί, είμαστε στο Εμείς.

Αυτή είναι και η μεταμόρφωση που καλούμαστε να κάνουμε μέσα από τις συνεχείς ενσαρκώσεις μας, να ξεκολλήσουμε από την εγωιστική συμπεριφορά και να τοποθετηθούμε σε έναν νέο οργανισμό ως το Εμείς και όχι πλέον σαν ξεχωριστές οντότητες. Και αυτό γίνεται με την ανάπτυξη όλων των τσάκρα και με τις ιδιότητες που χαρίζει το κάθε ένα στον νέο πλέον ον που θα είναι ενωμένο με όλα τα άλλα.

Μια μέθοδος για την ανάπτυξη αυτού του τσάκρα είναι ο διαλογισμός και η ανιδιοτελής υπηρεσία που θα μας βοηθήσουν να αποκτήσουμε επίγνωση της αδιαίρετης ενότητας.