ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ :Αθλος 4ος

ΑΘΛΟΣ 4ος

« Η ΕΛΑΦΙΝΑ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ »
αντιστοιχία με Καρκίνο [21 Ιουνίου-21 Ιουλίου]

Ο ΜΥΘΟΣ

Ο Ηρακλής στάθηκε μπροστά στην τέταρτη Πύλη όπου βασίλευε βαθειά σιωπή. . Ο Δάσκαλος μίλησε : « Ας προχωρήσεις στην τέταρτη δοκιμασία , όπου μόνος σου θα βρεις την πιο σοφή λύση. Θα εργαστείς σ´ενα πεδίο που μόνος σου θα αποφασίσεις σε πια φωνή, απ´όλες τις φωνές θα ακούσει η καρδιά σου.  Εξωτερικά θα είναι εύκολη, αλλά εσωτερικά θα αφυπνίσει ολόκληρη τη σοφία σου , δίνοντας την πιο σωστή λύση που φθάνει η δύναμή σου. »

Ο Ηρακλής δεν άρθρωσε καμία λέξη, δεν έκανε κανένα θόρυβο. Πέρα από την Πύλη  απλώνονταν μια εκτεταμένη πεδιάδα και στον μακρινό ορίζοντα ορθώνονταν  το Ιερό του Θεού Ηλίου, με επάλξεις που λαμποκοπούσαν. Παρατηρούσε με προσοχή ,ώσπου μια φωνή βγήκε από τον λαμπρό εκείνο κύκλο της σελήνης που είναι η κατοικία της Αρτέμιδος. Και η ωραία Άρτεμις , με προειδοποιητικά λόγια του μίλησε « Η ελαφίνα είναι δική μου, γι’αυτό μην την αγγίξεις. Επί πολλά χρόνια την ανέτρεφα και την φρόντισα όταν ήταν μικρή. Είναι δική μου και δική μου πρέπει να παραμείνει.»

Όταν ξαφνικά ,φάνηκε η Διάνα, η Κυνηγός των Ουρανών, η κόρη του Ηλίου. Πηδούσε με τα σανδάλια στα πόδια, προς την ελαφίνα και ισχυριζόταν επίσης ότι ήταν δική της. « Δεν είναι έτσι ωραία μου Άρτεμις, η ελαφίνα είναι δική μου και δική μου πρέπει να μείνει. Μέχρι τώρα ήταν πολύ μικρή , αλλά μπορώ πλέον να την χρησιμοποιώ. »

Ο Ηρακλής στέκονταν ανάμεσα στις δύο στήλες , άκουγε με προσοχή, και παρακολουθούσε τον καυγά με απορία πως και οι δύο κόρες διεκδικούσαν την κατοχή της ελαφίνας ώσπου μια άλλη φωνή ,με επιτακτικό τόνο έλεγε :« Η ελαφίνα δεν ανήκει σε καμία κόρη, Ηρακλή , αλλά μόνο στον Θεό, του οποίου το Ιερό βλέπεις στο πέρα βουνό. Πήγαινε, απελευθέρωσέ τη και φέρε την στην  ασφαλή θέση του Ιερού και άφησέ την εκεί.» 

Ο Ηρακλής  ξεπετάχτηκε μέσα από την τέταρτη Πύλη, αρχίζοντας το κυνήγι πρόθυμα. Οι κόρες τον παρακολουθούσαν από μια απόσταση. Η ωραία  Άρτεμις σκύβει από την σελήνη και η όμορφη Διάνα , η κυνηγός των δασών ακολούθησε τις κινήσεις της ελαφίνας. Κάθε μια παραπλανούσε τον Ηρακλή με έξυπνα τεχνάσματα, επιδιώκοντας να ματαιώσει τα σχέδια του.

Επί ένα χρόνο, ο Ηρακλής την κυνήγησε από λόφο σε λόφο, από δάσος σε δάσος, μέχρις ότου , κοντά σε μια ήσυχη λίμνη την είδε ξαπλωμένη πάνω στην απάτητη χλόη να κοιμάται κουρασμένη. Με αθόρυβο βήμα, με τεντωμένα χέρια και σταθερό βλέμμα, πέταξε ένα βέλος και την πλήγωσε στο πόδι. Τότε πήγε κοντά της και την αγκάλιασε, σφίγγοντάς την πάνω στην καρδιά του. Οι κόρες παρακολουθούσαν.

«Η έρευνα τελείωσε , είπε ο Ηρακλής με δυνατή φωνή . Οδηγήθηκα στο σκοτάδι του Βορρά, πέρασα πυκνά και σκοτεινά δάση, αγωνίστηκα στα ζοφερά λιβάδια, στις πετρώδεις και άγριες ερημιές και σε κάθε σημείο οι κόρες με εξαπατούσαν ,αλλά παρ’ όλα αυτά επέμενα πολύ και τώρα η ελαφίνα είναι δική μου.»  

 « Όχι και έτσι Ηρακλή, ήλθε στα αυτιά του μια φωνή. Η ελαφίνα δεν σου ανήκει. Φέρε την στο μακρινό Ιερό. »

Ύστερα από αυτά , ο Ηρακλής την μετέφερε στο Ιερό των Μυκηνών στο κέντρο του Ιερού Τόπου και την άφησε εκεί , παρατηρώντας στο πόδι της την πληγή από το δικό του βέλος. « Η ελαφίνα μου ανήκει , με το δικαίωμα της δικής μου έρευνας χάρις στην επιδεξιότητα και την παλληκαριά μου. Γι΄άυτό είναι διπλά δική μου .» φώναξε.

Η Άρτεμις όμως, καθισμένη στην εξωτερική αυλή του Ιερού Τόπου, άκουσε τη δυνατή φωνή του, και είπε : «Δεν είναι έτσι. Η ελαφίνα ήταν πάντα δική μου γιατί κάθε μορφή είναι δική μου.. »

Ο Θεός Ήλιος μίλησε , έξω από τον ιερό τόπο « Η ελαφίνα είναι δική μου Άρτεμις , ούτε δική σου , ούτε των ανθρώπων. . Όλοι οι άνθρωποι είναι δικοί μου »

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ   : 

Ο Ευρυσθέας έστειλε τον Ηρακλή να συλλάβει την  Χρυσοκέρατη ελαφίνα ή ελαφάκι της Κυρήνειας. Η λέξη ελαφίνα σημαίνει «αυτό που πρέπει να συλληφθεί» δηλ. αυτό που είναι απατηλό και δύσκολα πιάνεται. Ήταν αφιερωμένη στην Άρτεμι –θεά της σελήνης, αλλά και η Διάνα – η κόρη του Ηλίου ισχυριζόταν το ίδιο και υπήρχε φιλονικία.

 Αυτή είναι μια μικρή ιστορία αλλά αν μελετηθεί με σκέψη παρουσιάζει βαθύ και μεγάλο ενδιαφέρον. Δεν υπάρχει επιτυχία για τον μαθητή παρά αφού μετουσιώσει το ένστικτο σε ενόραση, ούτε σωστή χρήση της διάνοιας παρά αφού η διαίσθηση τεθεί σε λειτουργία που διερμηνεύει και επεκτείνει την διανόηση και φέρνει την κατανόηση. Τότε το ένστικτο υποτάσσεται και στα δύο.  

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΑΘΛΟΥ:

Ένα από τα πράγματα που συχνά ξεχνούν όσοι μελετούν την ψυχολογία και όσοι ερευνούν την εξελισσόμενη συνείδηση είναι πως δεν υπάρχουν οξείες διακρίσεις μεταξύ των διαφόρων όψεων της φύσεως του ανθρώπου, αλλά όλες είναι φάσεις της μιας πραγματικότητας. Οι λέξεις ένστικτο, διάνοια και ενόραση είναι διάφορες όψεις της συνείδησης και της ανταπόκρισης προς το περιβάλλον και τον κόσμο μέσα στον οποίο το ανθρώπινο ον βρίσκει τον εαυτό του. Ο άνθρωπος είναι Ζώον, και όπως και το ζώον κατέχει την ιδιότητα του ενστίκτου και της ενστικτώδους ανταπόκρισης στο περιβάλλον του. Ένστικτο είναι η συνείδηση της μορφής και του κυττάρου της Ζωής, ο τρόπος επίγνωσης της μορφής και γιάυτό η Άρτεμις –Σελήνη που κυβερνά τη μορφή, διεκδικεί την Ιερή Ελαφίνα. Στη θέση της , το Ζωώδες ένστικτο είναι τόσο θείο, όσο και οι άλλες εκείνες ιδιότητες τις οποίες θεωρούμε σαν περισσότερο αυστηρά πνευματικές.

Ο άνθρωπος όμως είναι εξίσου και ανθρώπινο ον, είναι λογικός, μπορεί να αναλύει, να κρίνει και κατέχει αυτό το κάτι που αποκαλούμε νου και την ικανότητα της διανοητικής σύλληψης και ανταπόκρισης που τον διαφοροποιεί από το Ζώο και του διανοίγει ένα νέο πεδίο επίγνωσης που δεν είναι παρά η επέκταση του μηχανισμού ανταπόκρισης και η ανάπτυξη του ενστίκτου σε διανόηση. Μέσω του ενός αποκτά επίγνωση του κόσμου των φυσικών επαφών και των συναισθηματικών καταστάσεων , μέσω του άλλου αποκτά επίγνωση του κόσμου της σκέψεως και των ιδεών και έτσι είναι ανθρώπινο ον.

Όταν έχει φθάσει στο στάδιο αυτό της νοήμονος και ενστικτώδους επίγνωσης τότε ο Ευρυσθέας του δείχνει ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος , του οποίου εξ΄ίσου μπορεί να αποκτήσει επίγνωση, ο οποίος όμως έχει τη δική του μέθοδο επαφής και τον δικό του μηχανισμό ανταπόκρισης.

Η Διάνα, η Κυνηγός, διεκδικούσε την ελαφίνα γιατί η ελαφίνα είναι η διάνοια και ο άνθρωπος ο μεγάλος αναζητητής , ο μεγάλος κυνηγός προ του Κυρίου. Η ελαφίνα όμως είχε μια άλλη και περισσότερο απατηλή μορφή και γι΄αυτήν ο Ηρακλής ερευνούσε. Κυνηγούσε για έναν κύκλο ζωής. Δεν ήταν όμως η ελαφίνα-το ένστικτο, ούτε η ελαφίνα –η διάνοια , το αντικείμενο της ερευνάς του. Ήταν κάποιο άλλο πράγμα και γι΄αυτό δαπάνησε έναν κύκλο ζωής, κυνηγώντας.

Τέλος την έπιασε και την έφερε μέσα στο ναό , όπου την διεκδικούσε ο Θεός- Ήλιος  που της αναγνώρισε την πνευματική ενόραση , αυτή την διεύρυνση της συνείδησης, που δίνει στον μαθητή μια όψη νέων πεδίων επαφής, και διανοίγει έναν νέο κόσμο ύπαρξης.

Μας ελέχθη πως η διαμάχη συνεχίσθηκε ακόμη μεταξύ του Απόλλωνος –θεού του Ηλίου ο οποίος γνώριζε ότι η ελαφίνα ήταν η ενόραση, της Διάνας –Κυνηγού των Ουρανών που γνώριζε πως η ελαφίνα ήταν η διάνοια και  της Αρτέμιδος –Σελήνης που νόμιζε πως η ελαφίνα ήταν μόνο ένστικτο.

Και οι δύο Θεές είχαν ένα σημείο και το πρόβλημα όλων των μαθητών είναι να χρησιμοποιούν το ένστικτο σωστά στην κατάλληλη θέση και με τον αρμόζοντα τρόπο. Να χρησιμοποιούν την διάνοια στον κόσμο των ιδεών και αναζητήσεων . Ένστικτο και διάνοια πρέπει να μετουσιωθούν σε ενόραση , για να αποκτήσουν την επίγνωση των πνευματικών πραγματικοτήτων τις οποίες ούτε το ένστικτο ,ούτε η διάνοια μπορούν να του αποκαλύψουν.

 ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ: ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Πλανητικοί Κυβερνήτες:   Η Σελήνη (4η Ακτίνα)
                                        Ποσειδών (6η Ακτίνα) εσωτερικός και ιεραρχικός

Αυτό το ζώδιο δεν είναι εύκολο να το κατανοήσει ο μέσος σπουδαστής γιατί –μιλώντας ψυχολογικά-είναι το πολικό αντίθετο της ομαδικής συνείδησης προς το οποίο τείνει αυτή τη στιγμή η ανθρωπότητα. Είναι δύσκολο για τον επιπόλαιο σπουδαστή να διακρίνει με ακρίβεια , ανάμεσα στην μαζική συνείδηση και την ομαδική συνείδηση.

 Μιλώντας γενικά , οι ανθρώπινες υπάρξεις βρίσκονται σήμερα σε ένα ενδιάμεσο σημείο, ανάμεσα  σ´αυτές τις δυο καταστάσεις του νου. Θα ήταν όμως πιο σωστό να πούμε ότι μια αρκετά μεγάλη μειονότητα αποκτά ομαδική συνείδηση , ενώ η πλειονότητα προβάλει μέσα από το στάδιο της μαζικής συνείδησης και γίνεται αυτοσυνείδητα άτομα.  Αυτό εξηγεί μεγάλος μέρος της σημερινής παγκόσμιας δυσκολίας και της σύγκρουσης των ιδεαλισμών. Οι όμιλοι φέρνουν μια νέα προσέγγιση στα παγκόσμια προβλήματα που βρίσκουμε τώρα.

Ο Καρκίνος είναι μια από τις δύο πύλες του ζωδιακού επειδή μέσα από αυτό περνά η ψυχή σε εξωτερική εκδήλωση και σε οικειοποίηση της μορφής και συνεχόμενη ταύτιση με αυτή για πολλούς μεγάλους κύκλους.  Συμβολίζει τους περιορισμούς κάθε φυσικής ενσάρκωσης. Είναι η Πύλη προς τον κόσμο των μορφών, προς τη φυσική ενσάρκωση και το ζώδιο μέσα στο οποίο η δυαδικότητα της μορφής και της ψυχής ενοποιούνται μέσα στο φυσικό σώμα… Σχετίζεται με την υλική φύση και την μητέρα όλων των μορφών , ενώ το πολικό του αντίθετο- ο Αιγόκερως σχετίζεται με το πνεύμα , τον πατέρα όλων όσων ΕΙΝΑΙ.

Λέγεται , ότι ο Χριστός έδωσε στον Άγιο  Πέτρο τα κλειδιά του Ουρανού και της Γης. Δηλ. του έδωσε τα κλειδιά αυτών των δύο πυλών.

Διαβάζουμε : «ο Ιησούς δίδει στον Πέτρο…τα κλειδιά των δύο κυριωτέρων  Πυλών του Ζωδιακού, που είναι τα δύο σημεία της τροπής του ηλίου (ηλιοστάσια) τα  σημεία του Καρκίνου και του Αιγόκερω που ονομάζονται οι Πύλες του Ηλίου. Δια του Καρκίνου ή «της Πύλης του Ανθρώπου» η ψυχή κατέρχεται στη γη -για να ενωθεί με το σώμα –που είναι ο πνευματικός θάνατος. Δια του Αιγόκερω , της « Πύλης των Θεών » η ψυχή ξανακατεβαίνει στον ουρανό»

Σε αυτό το ζώδιο βρίσκεται κρυμμένο ολόκληρο το πρόβλημα του Νόμου της Επαναγέννησης.  Η Επανενσάρκωση είναι γεγονός στο εκδηλωμένο Σύμπαν και είναι ένα βασικό και θεμελιώδες θέμα που βρίσκεται πίσω από το σφυγμό του συστήματος

Εσωτερικά, ο Καρκίνος σχετίζεται κυρίως με τον κόσμο των αιτίων, έχει γύρω από την εσωτερική του σημασία πολλή αοριστία και φανερά ασαφή λεπτότητα πολύ παραπλανητική στο μέσο διανοητή.

Ο Καρκίνος -κάβουρας ζει μισό στη γη και μισό στο νερό. Είναι συνεπώς το σύμβολο της ψυχής που κατοικεί μέσα στο φυσικό σώμα, αλλά που ζει κυρίως μέσα στο νερό, που συμβολίζει τη συγκινησιακή, αισθαντική φύση.

Εξωτερικά ο Καρκίνος κυβερνάται από τη Σελήνη που πάντοτε είναι η μητέρα της μορφής, που ελέγχει τα νερά και τις παλίρροιες. Γι’ αυτό στο ζώδιο αυτό κυριαρχεί η μορφή και συνιστά εμπόδιο. Ο κάβουρας χτίζει το δικό του σπίτι ή όστρακο και το φέρει πάνω στη ράχη του και οι άνθρωποι που γεννήθηκαν σε αυτό το ζώδιο έχουν πάντα συνείδηση εκείνου που οικοδομούν. Συνήθως είναι υπερευαίσθητοι, ευσυγκίνητοι και πάντοτε φροντίζουν να κρύβονται. Ο Καρκίνος είναι τόσο ευαίσθητος, ώστε είναι δύσκολο να τον χειριστείς και τόσο φευγαλέος και πολλές φορές τόσο ακαθόριστος, που είναι δύσκολο να τον καταλάβεις ή να τον καθηλώσεις….

Στον αστερισμό του Καρκίνου δεν υπάρχουν καθόλου λαμπροί αστέρες, κανένας ευδιάκριτος ή λαμπερός αστέρας επειδή ο Καρκίνος είναι ζώδιο απόκρυψης και απόσυρσης πίσω από εκείνο που έχει δομηθεί. Δεν είναι ένας αστερισμός που εντυπωσιάζει.  Υπάρχουν ογδόντα τρεις αστέρες στο ζώδιο αυτό, ο λαμπρότερος των οποίων είναι τρίτου μεγέθους και στο κέντρο ακριβώς του αστερισμού υπάρχει ένα σύμπλεγμα άστρων. Είναι η φάτνη, που από τους σύγχρονους αστρονόμους ονομάζεται "η κυψέλη". Αυτή η τελευταία είναι ένα θαυμάσιο σύμβολο της συλλογικής οργάνωσης της ανθρώπινης οικογένειας και αυτός είναι ένας από τους λόγους που πάντοτε θεωρείται ζώδιο μαζικότητας.

Στη μάζα κυβερνά το ένστικτο. Ο Καρκίνος, συνεπώς, είναι το ζώδιο του ενστίκτου, της αγελαίας ζωής, της μαζικής αντίδρασης. Αντιπροσωπεύει τον υποσυνείδητο νου, το κληρονομηθέν ένστικτο και τη συλλογική φαντασία. Αντιπροσωπεύει, ατομικά, το σύνολο της ζωής και της συνείδησης των κυττάρων στο σώμα και εκείνη την ενστικτώδη συλλογική ζωή που κατά μεγάλο μέρος είναι υποσυνείδητη στον άνθρωπο, αλλά που επηρεάζει πάντα το φυσικό σώμα και υποκειμενικά, τον κατώτερο νου και συναισθηματική ύπαρξη του.

Το μη εξελιγμένο άτομο Καρκίνος είναι βυθισμένο στη μάζα. Είναι ένα μη συνειδητό μέρος του μεγάλου όλου, και σε τούτο έγκειται το πρόβλημα. Ενώ ο μέσος άνθρωπος του Καρκίνου, αλλά …και ο αναζητητής .. υπόκειται στην παρόρμηση να ανυψωθεί έξω από τη μάζα στην οποία κρατείται από το ένστικτό του, και αντί αυτού να αναπτύξει την ενόραση, που θα του επιτρέψει να ανέλθει.

Έχοντας προχωρήσει ξανά και ξανά γύρω από το ζωδιακό, ο μαθητής βρίσκεται ξανά στον Καρκίνο, αντιμέτωπος με το πρόβλημα της εξεύρεσης εκείνης της φευγαλέας, ευαίσθητης και βαθιά απόκρυφης, ή κρυμμένης, πνευματικής ενόρασης, που θα τον καθοδηγήσει στο τώρα πλέον μοναχικό του ταξίδι. Δεν είναι πλέον ταυτισμένος και χαμένος μέσα στη μάζα. Δεν είναι πλέον ένας από τους αμνούς που προστατεύονται ασφαλώς στο ποιμνιοστάσιο. Δεν είναι πια ένας από τη μεγάλη αγέλη των αποδήμων. Έχει ξεχωρίσει από τη μάζα και έχει ξεκινήσει το μοναχικό δρόμο όλων των μαθητών.

Τότε διανύει την ατραπό των βασάνων, της δοκιμασίας και της προσπάθειας, παλεύοντας από μόνος του ατομικά, από το Λέοντα στον Αιγόκερω, μέχρις ότου έλθει η ώρα που, με τη βοήθεια του ενστίκτου, της διάνοιας και της ενόρασης και οδηγούμενος από την ώθηση της Χριστικής ζωής, σμίγει και πάλι με τη μάζα και ταυτίζεται και πάλι με την ομάδα. Τότε γίνεται ο εξυπηρετητής του κόσμου στον Υδροχόο και δεν έχει καθόλου αίσθηση χωριστικότητας.

Αυτό το ζώδιο  μπορεί να μεταδώσει βαθύ νόημα σε όλους. Έστω ότι βρίσκεστε στη διαδικασία της ενσάρκωσης. Ακολουθείτε τον δρόμο που εκλέξατε. Το σπίτι που δομείτε έχει φωτιστεί μέχρι τώρα; Είναι ένα φωτισμένο σπίτι; Ή μήπως είναι μια σκοτεινή φυλακή; Αν είναι ένα φωτισμένο σπίτι, θα προσελκύσετε στο φως και στη ζεστασιά του όλους εκείνους που είναι γύρω σας και η μαγνητική έλξη της ψυχής σας, που η φύση της είναι φως και αγάπη, θα βοηθήσει  πολλούς. Αν εξακολουθείτε να είστε ακόμη μια απομονωμένη [από τις άλλες] ψυχή, θα βιώσετε πιο έντονη απομόνωση και μοναξιά, διανύοντας μονάχος το σκοτεινό δρόμο της ψυχής.

Πλην όμως αυτή η απομόνωση, αυτή η μοναξιά κι αυτός ο διαχωρισμός μέσα στη σκοτεινή νύχτα, όλα αποτελούν μέρος της Μεγάλης Πλάνης. Είναι ωστόσο μια πλάνη μέσα στην οποία κατασταλάζει τώρα η ανθρωπότητα στο σύνολο της, προετοιμαζόμενη για ενότητα, ελευθερία και απελευθέρωση. Μερικοί χάνονται μέσα στην πλάνη και  δεν ξέρουν τι είναι πραγματικότητα και αλήθεια. Άλλοι περπατούν ελεύθεροι μέσα στον κόσμο της πλάνης αποσκοπώντας στο να σώσουν και ανυψώσουν τους αδελφούς τους και στο βαθμό που δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό, οφείλετε να μάθετε να περπατάτε με τον ίδιο τρόπο.

Η Σελήνη – μητέρα όλων των Μορφών  και ο Ποσειδών –θεός των Υδάτων   συνιστούν τις άμεσες επιδράσεις που επηρεάζουν τον υποκείμενο στον Καρκίνο και έτσι οδηγούν στο ξεδίπλωμα της μορφής της ζωής και του συγκινησιακού - αστρικού σώματος. Σε αυτόν τον εσωτερικό γάμο  έχετε σε απεικόνιση για την ανθρωπότητα την μεγαλύτερη σύνθεση μορφής και επιθυμίας. Θα συλλάβετε πόσο εξαιρετικά χρήσιμες είναι αυτές οι [δύο] όψεις αν θα συνειδητοποιήσετε με νοημοσύνη και θα έχετε στο νου σας ότι χωρίς τη μορφή και χωρίς την δυνατότητα να ανταποκρίνεσθε με ευαισθησία στις συνθήκες και στις καταστάσεις του περιβάλλοντος, η ψυχή ποτέ δεν θα αφυπνιστεί στη γνώση των τριών κόσμων και συνεπώς δεν θα γνωρίσει ποτέ το Θεό σε εκδήλωση.

Αυτό κάνει τον Καρκίνο έναν τόπο συμβολικής φυλάκισης και δίνει έμφαση στους πόνους και στις τιμωρίες του εσφαλμένου προσανατολισμού. Η διαμάχη της ψυχής με το περιβάλλον της – συνειδητά ή ασυνείδητα-είναι που οδηγεί στις τιμωρίες της ενσάρκωσης και στις συνθήκες του πόνου που τις αναλαμβάνει θεληματικά η ψυχή όταν –με πλήρη επίγνωση διαλέγει την ατραπό της γήινης ζωής με όλες τις θυσίες και τους πόνους , με σκοπό να σώσει τις ζωές με τις οποίες είχε μια συγγένεια.

Η σχέση της 4ης ακτίνας με το τέταρτο βασίλειο της φύσης (που είναι η τέταρτη Δημιουργική Ιεραρχία) ασκεί καθοριστική επίδραση σε όλη την παγκόσμια διαμάχη μέχρι σήμερα και αυτό είναι το αίτιο που απέφερε την ιστορία του πολέμου και της σύγκρουσης ανά τους αιώνες. Το θέμα αυτής της ακτίνας είναι "Αρμονία μέσω Διαμάχης" και αυτή είναι η κατώτατη όψη της ενέργειας της ακτίνας που προκαλεί διαμάχη, η οποία μέχρι τώρα ελεγχόταν…

Είναι αξιόλογο να θυμάστε πως είναι ένα από τα ζώδια της σύνθεσης αλλά σύνθεση πάνω στο κατώτερο επίπεδο και υπονοεί την συγχώνευση του φυσικού σώματος και της ψυχής αλλά μόνο στο εμβρυακό στάδιο και χωρίς να έχει αναπτυχθεί ακόμη το ψυχικό στάδιο.

Όμως η Σελήνη σχετίζει τον Καρκίνο με την Παρθένο και τον Υδροχόο. Σε αυτόν τον συνδυασμό έχετε το ζώδιο της μαζικής συνείδησης –Καρκίνος , το ζώδιο της Χριστικής συνείδησης –Παρθένος  και το ζώδιο της συμπαντικής συνείδησης –Υδροχόος ,  που σχετίζονται πολύ στενά μεταξύ τους μέσα από την επιρροή του Ποσειδώνα και της 4^ης ακτίνας. Τελικά ο ψυχικός έλεγχος «εξαλείφει» εσωτερικά τη Σελήνη και όλα τα ίχνη της Ποσειδώνειας ζωής.  Ο μυημένος δεν κυβερνάται πλέον από τη μητέρα των Μορφών ή από τον θεό των Υδάτων.

Αλλάζοντας τον κυβερνήτη

Για τους Καρκίνους η μετάβαση από τη Σελήνη στον Ποσειδώνα είναι λίγο πιο ξεκάθαρη κι έχει να κάνει με την ευρύτητα της «οικογένειας» που επιθυμεί να αγκαλιάσει ο Καρκίνος.

Όσοι γνωρίζουμε Καρκίνους, ξέρουμε την ανάγκη τους να έχουν κάτι «δικό τους», μία φωλιά, μία οικογένεια, ένα σπίτι. Όπως ξέρουμε όμως και Καρκίνους που κατάφεραν να κάνουν οικογένεια ένα ολόκληρο λαό, το καλλιτεχνικό κοινό τους ή γενικότερα τις ευρύτερες μάζες.

 Ζητούμενο της μαθητείας για τον Καρκίνο είναι να ξεπεράσει την ανάγκη της ιδιοκτησίας και να κατανοήσει ότι τα ίδια συναισθήματα συμπόνιας και υποστήριξης μπορούν να απευθυνθούν και σε ένα ολόκληρο λαό ή την κοινωνία.

Κάτι απόλυτα κατανοητό για έναν Ιχθύ για παράδειγμα, αλλά δύσκολο για έναν Καρκίνο. Για το λόγο αυτό ίσως και οι Ιχθύς συχνά παίζουν ένα τέτοιο ρόλο δασκάλου στους Καρκίνους.

Ζητούμενο για τους Καρκίνους λοιπόν είναι να ανοίξουν την αγκαλιά τους στην ευρύτερη ανθρώπινη οικογένεια κι όχι μόνο στη δική τους.

Τότε -όταν απαρνηθούν την έννοια «δικό μου» - θα εισέλθουν στο χώρο της μαθητείας.