Αλλο τι ειμαι ,αλλο ποιος ειμαι.

Κάθε άνθρωπος είναι ένα τόσο άπειρο μυστήριο, ανεξάντλητο, ασύλληπτο, που δεν είναι δυνατό να μπορείς να πεις ποτέ ότι ΄΄Τον έχω γνωρίσει΄΄, ή ΄΄Την έχω γνωρίσει΄΄.Το πολύ-πολύ να πεις, ΄΄Προσπάθησα όσο μπορούσα, αλλά το μυστήριο παραμένει μυστήριο΄΄. Για την ακρίβεια, όσο πιο πολύ τον γνωρίζεις, τόσο πιο πολύ μυστηριώδης γίνεται ο άλλος.

Όταν γεννιέται ένα παιδί είναι ανοιχτό και απέραντο σαν τον ουρανό.

Ύστερα όμως έρχεται η κοινωνία και ο πολιτισμός και το στενεύουν όλο και περισσότερο , το βάζουν σε κουτιά. Οι γονείς του δίνουν αντιλήψεις, αρχίζει να δημιουργεί μια προσωπικότητα, <<πρέπει>> να έχει μια ταυτότητα. Η κοινωνία του δίνει θεωρίες  και φιλοσοφίες και συστήματα και θρησκείες.

Και ύστερα δεν θα είναι ποτέ σε θέση να κοιτάξει με τα δικά του μάτια . Η κοινωνία θα βρίσκεται πάντα εκεί και θα ερμηνεύει. Δεν θα έχεις  καμμία επίγνωση όταν λές ότι κάτι είναι καλό.

Είσαι πραγματικά εκεί και το βλέπεις πως είναι καλό, το νοιώθεις πως είναι καλό, είναι δική σου αίσθηση πως είναι καλό ή αυτό είναι απλώς μια ερμηνεία της κοινωνίας ; 

Λές για κάτι πως είναι κακό . Έχεις κοιτάξει μέσα σου και έχεις συμπεράνει εσύ ο ίδιος πως κάτι είναι κακό ή απλώς η κοινωνία σε έχει διδάξει ότι αυτό είναι κακό ;

Όταν είσαι με ανθρώπους, να θυμάσαι, για εκείνους εξακολουθεί και υπάρχει το καλό και το κακό.
Λέω προς εσένα, δεν υπάρχει το κακό και δεν υπάρχουν δυνάμεις τού κακού μέσα στον κόσμο. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι με επίγνωση και υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται βαθιά΄ και ο ύπνος δεν έχει καμιά δύναμη.

Ολη η ενέργεια βρίσκεται στα χέρια των αφυπνισμένων ανθρώπων.
Και ένας μόνο αφυπνισμένος άνθρωπος μπορεί να αφυπνίσει ολόκληρο τον κόσμο. Ένα αναμμένο κερί μπορεί να κάνει να ανάψουν εκατομμύρια κεριά χωρίς να χάσει το φως του. Δείξε σεβασμό προς αυτούς και προς τα όνειρά τους. Δεν είναι δική σου υπόθεση να αναστατώσεις το όνειρο κανενός. Ποιός είσαι εσύ; Δεν είναι δική σου υπόθεση να επέμβεις. Να είσαι ευγενικός με τους ανθρώπους και με τις ανοησίες τους, να είσαι ευγενικός προς αυτούς και προς τα παιγνίδια τους.

Να θυμάσαι όμως όλη την ώρα , κατά βάθος τίποτα δεν είναι καλό, τίποτα δεν είναι κακό..

Οταν συμβεί αυτή η αντίληψη μέσα στη συνειδητότητά σου, είσαι ξαφνικά συγκροτημένος, έχουν εξαφανιστεί όλα τα τμήματα και έχουν γίνει μια ενότητα. Είσαι αποκρυσταλλωμένος, είσαι επικεντρωμένος. 

Το καλό και το κακό είναι όλα ανθρώπινης κατασκευής, οι αμαρτωλοί και οι άγιοι είναι όλοι ανθρώπινης κατασκευής. Και δεν διαφέρουν καθόλου΄ η διαφορά είναι επιφανειακή μόνο, πολύ επιφανειακή, ούτε καν επιδερμική. Ξύσε λίγο και μέσα στον άγιό σου θα βρεις τον αμαρτωλό.

Αν μπορέσεις να γνωρίσεις ότι τίποτε δεν είναι καλό, τίποτε δεν είναι κακό, πρόκειται για σημείο καμπή΄ πρόκειται για μεταστροφή. Αρχίζεις να κοιτάς προς τα μέσα΄ η εξωτερική πραγματικότητα χάνει το νόημά της. Η κοινωνική πραγματικότητα αποτελεί μύθευμα, όμορφο θεατρικό έργο΄ μπορείς να συμμετέχεις σε αυτό, τότε όμως δεν το παίρνεις στα σοβαρά. Πρόκειται για έναν ρόλο απλώς που πρέπει να τον παίξεις΄ παίξε τον όσο πιο όμορφα, όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται. Μην τον παίρνεις όμως στα σοβαρά, δεν περιέχει μέσα του τίποτε από το υπέρτατο στοιχείο.

Πρέπει να βγεις έξω από τα κουτιά .

Μόνο τότε θα γνωρίσεις τι είναι πραγματικά η συνειδητότητα. Διότι μόνο η συνειδητότητα είναι ο πραγματικό σου εαυτός. Όλα τα υπόλοιπα είναι πλάνη. 

 Σαφώς , επειδή ζούμε μέσα στον κόσμο είναι χρήσιμο ένα όνομα, ένας νούς που εξυπηρετεί στην καθημερινότητα, στα πρακτικά θέματα. Ο νούς είναι χρήσιμος. Όμως η προσκόλληση στον νου είναι λάθος. Μόλις ταυτιστείς με κάποια ιδέα, είσαι άρρωστος.
Κάθε ταύτιση αποτελεί αρρώστια του νου. Για την ακρίβεια, ο νους είναι η αρρώστια σου.
Και αν βάλεις στην άκρη τον νου και δεις κατ΄ευθείαν την πραγματικότητα, χωρίς σκέψεις, χωρίς προκαταλήψεις, πρόκειται για έναν υγειή τρόπο με τον οποίο γνωρίζεσαι με την πραγματικότητα.

Το σώμα –νους ανήκει στη γη, εσύ ανήκεις στον ουρανό.

Το σώμα –νους  ανήκει στην ύλη, εσύ ανήκεις στο Θεό.

Το σώμα- νους είναι χονδροειδές, εσύ δεν είσαι.

Το σώμα –νους έχει όρια, έχει γεννηθεί και θα πεθάνει΄ εσύ δεν γεννιέσαι ποτέ και δεν θα πεθάνεις ποτέ.

O νους είναι σπουδαίος φιλόσοφος. Και η ζωή δεν είναι φιλοσοφία, η ζωή είναι πραγματικότητα.

Η φιλοσοφία είναι δραπέτευση από την πραγματικότητα΄ φιλοσοφία σημαίνει σκέψεις.
Ο νους είναι καλός όταν πρόκειται για χρήματα΄
ο νους είναι καλός όταν πρόκειται για πόλεμο΄
ο νους είναι καλός όταν πρόκειται για φιλοδοξίες΄
ο νους όμως είναι τελείως άχρηστος όταν πρόκειται για την αγάπη.
Χρήματα, πόλεμος, επιθυμίες, φιλοδοξίες, στην ίδια κατηγορία δεν μπορείς να βάλεις την αγάπη.
Η αγάπη έχει ξεχωριστή προέλευση μέσα στην ύπαρξή σου

Είσαι πλήθος, πολλά πράγματα. Δεν είσαι μια ενότητα.
Χρειάζεται απλώς να κοιτάξεις πιο προσεκτικά, πιο βαθειά,
και θα δεις πολλούς ανθρώπους μέσα σου.
Και όλοι πότε-πότε υποκρίνονται ότι είναι εσύ.

Γεννιέσαι ήδη με την παρόρμηση να μεγαλώσεις, με την παρόρμηση να βρεθείς κάπου αλλού. Ο σπόρος πρέπει να ταξιδέψει πολύ για να γίνει λουλούδια. Πρόκειται για ταξίδι προσκυνήματος.
Είναι όμορφη η παρόρμηση. Την δίνει η ίδια η φύση.
Αλλά η κοινωνία, μέχρι τώρα, υπήρξε πολύ πονηρή΄ στρέφει, παρεκκλίνει, διοχετεύει αλλού τα φυσικά σου ένστικτα, προς κάποια χρησιμότητα κοινωνική. Παντού υπάρχει η πολιτική. Χρειάζεται να αποκαλύψουμε στον άνθρωπο το κάθε ένα σημείο όπου έχει μπει η πολιτική, και έχει μπει παντού, σε κάθε σχέση.
Έχει μολύνει ολόκληρη τη ζωή τού ανθρώπου και την μολύνει συνεχώς.

Η δύναμη που ασκείται πάνω σε άλλους είναι καταστροφική, πάντα καταστροφική.
Σε ένα καλύτερο κόσμο, σε καθένα που είναι φιλόδοξος, που θέλει να είναι σπουδαιότερος από τους άλλους, πιο μπροστά από τους άλλους, θα πρέπει να του γίνεται ψυχοθεραπεία.

Σου λένε από την αρχή-αρχή να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους.
Πρόκειται για την πιο μεγάλη αρρώστια΄ είναι σαν καρκίνος που καταστρέφει συνέχεια την ψυχή σου, γιατί κάθε ένας άνθρωπος είναι μοναδικός
και δεν είναι δυνατό να υπάρξουν συγκρίσεις. Είμαι απλώς ο εαυτός μου και είσαι απλώς ο εαυτός σου.
Δεν υπάρχει άλλος κανείς στον κόσμο με τον οποίο να μπορείς να συγκριθείς.

Σου  λένε να υποχωρείς, να συμβιβάζεσαι .Ο συμβιβασμός είναι μια από τις ασχημότερες λέξεις στη γλώσσα μας. Σημαίνει, δίνω μισό, δίνεις μισό , μου είναι αρκετό το μισό, σου είναι αρκετό το μισό. Γιατί όμως; Οταν μπορείς να το έχεις ολόκληρο, όταν μπορείς να φας ολόκληρο το κέηκ και να σου μείνει, γιατί να συμβιβάζεσαι! Γιατί η αφθονία είναι λάθος ; και η τσιγγουνιά αρετή ;
Λίγο θάρρος χρειάζεται, λίγη τόλμη.. Ολόκληρο το παρελθόν τού ανθρώπου επαινούσε πάντα την φτώχια και την εξίσωνε με την πνευματκότητα, πράγμα που είναι τελείως ανόητο. Η πνευματικότητα αποτελεί τον μεγαλύτερο πλούτο που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο. Και περιέχει όλα τα άλλα πλούτη.

 Σου λένε να κάνεις υπακοή. Η υπακοή δεν απαιτεί καμιά ευφυία. Όλες οι μηχανές είναι υπάκουες. Κανείς δεν άκουσε ποτέ για ανυπάκουες μηχανές.

 Η υπακοή είναι επίσης απλό πράγμα. Παίρνει από πάνω σου το βάρος κάθε ευθύνης. Δεν υπάρχει λόγος να αντιδράς, χρειάζεται απλώς να κάνεις ό,τι σου λένε. Η ευθύνη είναι τής πηγής από την οποία προέρχεται η διαταγή. Κατά ένα τρόπο είσαι πολύ ελεύθερος: δεν μπορούν να σε επικρίνουν για την πράξη σου.

 Νοιώθης μοναξια . Μοναξιά υπάρχει όταν επιθυμείς κάτι, κάποια απασχόληση΄ όταν επιθυμείς τον άλλον και σου λείπει ο άλλος, αυτό είναι η μοναξιά.

Και όταν έχεις αρχίσει να το απολαμβάνεις, την ομορφιά, τη λιτή ομορφιά τού ότι είσαι μόνος, τη σιωπή, την ηρεμία, τη χαρά τού ότι είσαι απλώς, τού ότι αναπνέεις κάθε στιγμή , ότι κάθεσαι απλώς κάτω από ένα δέντρο χωρίς να κάνεις τίποτα, ακούγοντας τα πουλιά.

Όντας  ολότελα εδώ και τώρα, και προβάλει μια μεγάλη χαρά... η μοναχικότητα.

 Η κοινωνία με πολλούς τρόπους σου μαθαίνει την απληστία. Aπληστία σημαίνει απλώς ότι νιώθεις ένα βαθύ κενό και θέλεις να το γεμίσεις με ό,τι γίνεται΄ δεν έχει σημασία με τι. Και όταν το καταλάβεις αυτό, τότε δεν θα έχεις καμιά σχέση με την απληστία. Θα έχεις κάποια σχέση με την επικοινωνία σου με το όλον ώστε να εξαφανιστεί το εσωτερικό κενό.
Και μαζί του, εξαφανίζεται όλη η απληστία. Δεν σημαίνει τούτο πως θα αρχίσεις να ζεις γυμνός΄ σημαίνει απλώς ότι δεν θα ζεις μόνο για να συλλέγεις πράγματα.

Η κοινωνία με πολλούς τρόπους σου βάζει κανόνες, σου δίνει εντολές.  Εκείνος όμως που ακολουθεί εντολές –εκείνος που αποδέχεται το κάθε τι- είναι ψεύτικος διότι η ζωή υπάρχει χωρίς κανόνες.  Μόνο τα παιχνίδια δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς κανόνες. Έτσι η αληθινή θρησκεία  είναι πάντοτε χωρίς κανόνες . Μόνο η ψεύτικη θρησκεία έχει κανόνες, επειδή η ψεύτικη θρησκεία είναι ένα παιχνίδι.  Η αληθινή ζωή δεν έχει εντολές.  Ρέεις μαζί της χωρίς κανόνες , είσαι μέσα της χωρίς κανόνες. Απλώς υπάρχεις. Γιατί ακολουθείς εντολές;

Λέω προς εσένα  ξεκάθαρα  :  Η μόνη αληθινή θρησκεία είναι η ΖΩΗ.

Ζήσε μια ζωή χωρίς αρχές, μια ζωή με ευφυία που αλλάζει μαζί με κάθε αλλαγή γύρω σου.

Δεν έχεις κάποια αρχή που δημιουργεί δυσκολία για την αλλαγή.

Να είσαι εντελώς χωρίς αρχές και ακολούθησε απλώς τη ζωή,
και δεν θα υπάρχει δυστυχία στη ζωή σου.

Να μην σε βαραίνει χωρίς λόγο το παρελθόν. Κλείνε συνεχώς τα κεφάλαια που έχεις διαβάσει΄ δεν χρειάζεται να επιστρέφεις εκεί συνεχώς. Και μην κρίνεις ποτέ τίποτα παρελθόν από τη νέα οπτική γωνία που καταφθάνει, γιατί το νέο είναι νέο, ασύγκριτα νέο, και το παλιό ήταν σωστό μέσα στα δικά του πλαίσια,
και το νέο είναι σωστό μέσα στα δικά του πλαίσια, και είναι τα δύο ασύγκριτα. Γίνε σαν ποτάμι. Γίνε σαν άσπρο σύννεφο που πλανιέται στον ουρανό κι άφησε τους ανέμους να σε πάρουν όπου πηγαίνουν.  Μην ακολουθείς κανένα κανόνα. Μην αλλάξεις τις Δέκα Εντολές. Είναι εντάξει έτσι όπως είναι. Εσύ απλώς να υπάρχεις  , να ακολουθής και να ρέεις μέσα στην ύπαρξη.

Όλες οι κοινωνίες , όλοι οι πολιτισμοί έχουν επικρατήση μέσω του φόβου.

Ο,τι κι αν κάνεις, ένα πράγμα να θυμάσαι:
δεν πρόκειται να μεγαλώσεις με το φόβο΄ θα συρρικνωθείς απλώς και θα πεθάνεις.
Ο φόβος βρίσκεται στην υπηρεσία τού θανάτου..

 Όμως το θεμελειώδες στοιχείο για τον θρησκευόμενο άνθρωπο, δεν είναι ο φόβος. 

Είναι η αφοβία. Με τη λέξη αφοβία΄ σημαίνει να αφήσεις κάθε θωράκιση.
Ο άφοβος άνθρωπος έχει όλα όσα θέλει να του δώσει η ζωή ως δώρο.
Δεν υπάρχει τώρα κανένα εμπόδιο: θα έρθουν βροχή τα δώρα σε σένα, και ό,τι κάνεις θα έχει αντοχή, δύναμη, βεβαιότητα, τρομακτική αίσθηση κύρους.

Πώς ορίζεται το σωστό; Σωστό είναι εκείνο που είναι αρμονικό με την ύπαρξη, και εκείνο που δεν είναι αρμονικό με την ύπαρξη είναι λάθος. Θα χρειαστεί να είσαι σε μεγάλη εγρήγορση κάθε στιγμή, γιατί πρέπει να κρίνεις εκ νέου κάθε στιγμή. Δεν μπορείς να στηριχτείς σε έτοιμες απαντήσεις του τι είναι σωστό και τι είναι λάθος.

Πολλά από τα προβλήματά μας, ίσως τα πιο πολλά προβήματά μας, υπάρχουν επειδή δεν τα έχουμε κοιτάξει καταπρόσωπο ποτέ, δεν τα έχουμε αντιμετωπίσει΄ κι αν δεν τα κοιτάς, τους δίνεις ενέργεια. Αν τα φοβάσαι, τους δίνεις ενέργεια, αν προσπαθείς συνεχώς να τα αποφεύγεις, τους δίνεις ενέργεια, γιατί τα αποδέχεσαι. Η ίδια σου η αποδοχή αποτελεί την ύπαρξή τους. Χωρίς την αποδοχή σου, δεν υπάρχουν.

Υπάρχει η αρχή τού νου και υπάρχει το τέλος του νου, υπάρχει η αρχή του εγώ και υπάρχει το τέλος του εγώ, αλλά δεν υπάρχει καμιά αρχή για σένα και κανένα τέλος για σένα. Και δεν υπάρχει αρχή για το μυστήριο τής ύπαρξης και κανένα τέλος για σένα. Είναι μια συνεχιζόμενη διαδικασία. Σε περιμένουν μυστήρια επί μυστηρίων, γι΄αυτό και υπάρχει ο ενθουσιασμός και η έκσταση.

Τότε η Ζωή  είναι μια συνεχής περιπέτεια. Οι άνθρωποι είναι δειλοί΄ μην ανησυχείς γι΄αυτούς. Προχώρησε στο δικό σου δρόμο, προχώρησε στο δρόμο σου χορεύοντας. Να θυμάσαι ένα μόνο πράγμα: ό,τι σου δίνει την αίσθηση του καλού, είναι καλό, ό,τι σου δίνει την αίσθηση του όμορφου, είναι όμορφο, και ό,τι σε κάνει χαρούμενο, ευδιάθετο, ευχαριστημένο, είναι η αλήθεια. Ας είναι αυτό το μόνο σου κριτήριο. Μην σε απασχολούν οι γνώμες των άλλων. Ας είναι αυτό η μόνη σου ένδειξη΄ ό,τι σε κάνει ευτυχισμένο είναι επόμενο να είναι αληθινό.

Η  μακαριότητα, αποτελεί το μόνο κριτήριο της αλήθειας.

Ονομάζω αυθεντική θρησκεία την τέχνη να μετατρέπει κανείς τα πάντα σε γλέντι, σε τραγούδι, σε χορό.