Πρέπει όμως να γνωρίσει ποιός είναι διότι διαφορετικά είναι αδύνατον να ζήση μέσα στον κόσμο. Χρειάζεται μια προσωπικότητα, μια ταυτότητα. Θα μπει πραγματικά μέσα στον κόσμο όταν αρχίσει να νοιώθει ποιός είναι.
Ένα παιδί δύο-τριών χρόνων είναι πολύ ευαίσθητο ,του συμβαίνουν πολλές εντυπώσεις, πολλά βιώματα, αλλά δεν είναι σε θέση να τα θυμηθεί αργότερα. Κανείς δεν θυμάται τι συνέβει στη ζωή του πριν τα τρία χρόνια.
Γιατί ; Διότι δεν υπάρχει μνήμη. Δεν έχει αποκτήσει την ταυτότητα του ποιός είναι.
Γιατί δεν υπάρχει μνήμη; Διότι δεν υπάρχει εγώ για να μεταφέρει αυτή τη μνήμη.
Πώς θα αποκτήσει το εγώ; Θα το αποκτήσει μέσα από τα μάτια των άλλων. Αρχικά απο τη μητέρα. Κοιτάζει τη μητέρα να χαμογελά και μαζεύει εντυπώσεις << είμαι όμορφο, είμαι πολύτιμο, είμαι αγαπητό>>. Η μητέρα το φιλάει, μαζεύει εντυπώσεις, ο πατέρας το αγκαλιάζει, παίζει μαζί του, μαζεύει εντυπώσεις. Παρατηρεί. Ερχονται οι συγγενείς, οι φίλοι, συσσωρεύει εντυπώσεις. Γεμίζει το νου του με το ποιός είναι.
Γι’ αυτό το λόγο αν ένα παιδί έχει μεγαλώσει χωρίς μητέρα, πάντα θα λείπει κάτι από την ταυτότητά του. Δεν θα είναι σε θέση να αγαπήσει τον εαυτό του, δεν θα υπάρχει η βασική εντύπωση οτι είναι αγαπητό. Δεν θα έχει ποτέ σιγουριά, πάντα θα νοιώθει ανασφάλεια. Το παιδί συνεχίζει να μαζεύει εντυπώσεις –οι φίλοι, οι γνωστοί, οι δάσκαλοι – όσο κινείται μαζεύει.
Πολύ γρήγορα όμως αισθάνεται ότι οι εντυπώσεις διχάζονται – εκείνους που το αγαπούν τους αγαπά, εκείνους που το μισούν δεν τους θέλει. Και αρχίζει να πετά στο υπόγειο του νου -το ασυνείδητο - ότι άσχημο του λένε, είσαι δειλός, είσαι άσχημος, είσαι ανόητος.
Εδώ αρχίζει ο διχασμός. Στο συνειδητό κρατάς την ωραία εικόνα σου και στο ασυνείδητο πετάς ότι σε ενοχλεί, καταπιέζεις ότι δεν σου αρέσει.
Έχει μπεί μέσα στο νου ο διχασμός , αυτή είναι η αρχή της σχιζοφρένειας. Έχεις διχαστεί σε δυο προσωπικότητες . Παρατήρησε κάποιον που θυμώνει , αλλάζει το πρόσωπό του, η συμπεριφορά του, όταν είναι θυμωμένος αναλαμβάνει η καταπιεσμένη προσωπικότητα. Δες έναν ερωτευμένο άνθρωπο, στα μάτια του υπάρχει άλλη λάμψη, εντελώς διαφορετικός, μέσα του τραγουδούν πουλιά, ανθίζουν λουλούδια . Έχεις διχαστεί σε δύο προσωπικότητες, στο θυμό βγαίνει στην επιφάνεια η προσωπικότητα που έχεις αρνηθεί – σου λέει η κοινωνία πως είναι λάθος να θυμώνεις, να είσαι κύριος , αυτή είναι ζωώδης συμπεριφορά - στον έρωτα βγαίνει η ταυτότητα που αγαπάς. Αυτός ο διχασμός είναι η αιτία όλης της διστυχίας σου. Και όλης της πνευματικής αγωνίας που συμβαίνει μέσα στο νου του ανθρώπου.
Πρέπει να γίνει βαθειά κατανοητό πως το συνειδητό και το ασυνείδητο, είναι κάτι ψεύτικο, είναι οι εντυπώσεις που έχεις συγκεντρώσει απο τους άλλους. Δεν έχεις συναντήσει κατευθείαν τον εαυτό σου παρά μόνο μέσα απο τους άλλους. Σε άλλους φαίνεσαι όμορφος, σε άλλους άσχημος , σε άλλους τέλειος, σε άλλους σκέτο ζώο. Έτσι δημιουργείται το Εγώ σου. Το εγώ είναι μια προστασία, μια πανοπλία.
Το εγώ βγαίνει πάντα από το φόβο. Επειδή φοβάσαι, δημιουργείς γύρω σου την εντύπωση ότι είσαι αυτό και εκείνο και το άλλο, ώστε κανένας να μην τολμήσει να σε βλάψει .
Υπάρχει φόβος, κανένας όμως δεν θέλει να δείξει το φόβο του, επειδή αν δείξεις ότι φοβάσαι οι άνθρωποι που βρίσκονται εκεί θα σου προκαλέσουν ακόμη περισσότερο φόβο. Από την στιγμή που ξέρουν ότι έχεις ένα βαθύ φόβο, τότε οποιοσδήποτε μπορεί να σε χτυπήσει σκληρά, μπορεί να σε χειριστεί και να σε ελέγξει. Θα χαρούν να σε ταπεινώσουν, να σε κάνουν να νιώσεις αδύναμος. Οι άνθρωποι χαίρονται να ταπεινώνουν τους άλλους.
Ο άνθρωπος που είναι γεμάτος φόβος κάνει τους άλλους να φοβούνται, ώστε να μπορεί να νιώθει ήσυχος. Οι άλλοι δεν θα τολμήσουν να τον ενοχλήσουν. Δεν θα τολμήσουν να παραβιάσουν τα όρια του.
Οι άνθρωποι εξακολουθούν να πολεμούν το εγώ. Κάνουν ψυχανάλυση για να εξαφανίσουν το Εγώ. Και το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι το εγώ. Πολεμάς λοιπόν ένα σύμπτωμα, όχι την πραγματική αρρώστια. Η πραγματική αρρώστια είναι ο φόβος. Και το εγώ έχει προκύψει για να σε προστατεύσει. Ο άνθρωπος που πραγματικά δεν φοβάται δεν έχει εγώ.. Διαφορετικά, είναι βασικά φόβος.
Και από την στιγμή που βλέπεις την βασική αιτία, τα πράγματα γίνονται πολύ απλά. Δεν μπορείς να το εξαφανίσεις, μπορείς μόνο να το κατανοήσεις. Δεν υπάρχει ανάγκη να το εγκαταλείψεις , επειδή δεν υπάρχει τίποτε για να εγκαταλείψεις---μόνο σκιές. Πρέπει να κατανοήσεις πως έχεις συγκεντρώσει την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου, μια εικόνα μπερδεμένη, διότι προέρχεται απο πολλές πηγές, αντίθετες πηγές , δεν έχεις μία ενότητα. Αυτές οι εντυπώσεις δεν μπορούν να έχουν ενότητα.
Χρειάζεται μόνο κατανόηση : πως το εγώ είναι ένα πλήθος εντυπώσεων – η εντύπωση που έχει ο άλλος για εσένα – και ό,τι τα κομμάτια που αποδέχεσαι και καταπιέζεις είναι και τα δύο ψεύτικα . Η ίδια η κατανόηση θα τα εξαφανίσει, το ψέμα φεύγει.
Σκέψου : ο άλλος μπορεί να δεί μόνο το εξωτερικό σου μέρος, αυτό που φαίνεται. Δεν μπορεί να δει μέσα σου, το άμορφο. Πως λοιπόν μπορεί να σε κρίνει και να έχει άποψη για εσένα;
Εσύ και μόνον εσύ μπορείς να δεις μέσα σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου