Αγαπάμε Aπόλυτα τον Eαυτό μας

Είμαστε υπέροχες, μεγαλειώδεις ακτίνες, που προέρχονται  από την Ύπαρξη.   Η βασικές μας ιδιότητες λοιπόν σαν ενσαρκωμένοι άνθρωποι στη Γη είναι  Αγάπη -Σοφία. Η αγάπη είναι στα κυτταρά μας, στο DNA μας και περιμένει την στιγμή που εμείς θα θυμηθούμε «ποιοί είμαστε». Γιατί την στιγμή που εμείς θα θυμηθούμε που βρισκόμαστε , ποιοι είμαστε, θα θυμηθούμε  και την  ουσία μας.

Η αγάπη, που θέλει να μας ξυπνήσει από την ψευδαίσθηση ότι είμαστε διαχωρισμένοι 

και να μας υπενθυμίσει ότι ξεχάσαμε ν’ αγαπάμε τον εαυτό μας ,και ότι είναι εδώ πάντα παρούσα και θέλει πραγματικά να είναι η κυρίαρχη Πηγή μέσα μας. Ξεκινήσαμε από την Ενότητα , κάναμε μεγάλη πορεία καθώς διαχωριστήκαμε και περάσαμε από την διττότητα, για να επανέρθουμε ξανά τώρα στο Ένα, στην ενότητα.

Γιατί μας έχουν πει ότι είναι εγωισμός ν’ αγαπάς τον εαυτό σου, μας έχουν πει ότι είμαστε εγωιστές όταν αγαπάμε τον εαυτό μας - πρέπει ν’ αγαπάμε και να βοηθάμε μόνο τους άλλους και  πολλοί  το πιστεύουν  αυτό. Τους συμφέρει βέβαια να το πιστεύουμε , γιατί έτσι μπορούν να μας ελέγχουν. Αν εμείς στρέψουμε  την προσοχή μας μέσα μας και ανακαλύψουμε την Πηγή της αγάπης, τότε θ’ ανακαλύψουμε και την δύναμή μας και τις δυνατότητές μας, θα σταματήσουμε να πηγαίνουμε  σ’ αυτούς και να τους ταΐζουμε με την δύναμη  μας.

 Η δική μου κατανόηση είναι να είμαστε εγωιστές με τον εαυτό μας.

Πως μπορούμε να δώσουμε στους άλλους αγάπη, όταν δεν την έχουμε, όταν δεν είναι μέσα μας, όταν δεν αγαπάμε τον εαυτό μας;

Αν δεν αγαπάμε πρώτα τον εαυτό μας, δεν μπορούμε ν’ αγαπάμε τον πλησίον σας. Αν εμείς μέσα μας έχουμε θυμό, μίσος, ζήλια, πίκρα, πως είναι δυνατόν να δώσουμε αγάπη;

Χρειάζεται λοιπόν ν’ αγαπήσουμε και ν’ αποδεχθούμε τον εαυτό μας ολοκληρωτικά, για να μπορέσουμε ν’ αγαπήσουμε και τον πλησίον μας και στη συνέχεια να κατανοήσουμε ότι και ο πλησίον μας είναι ο εαυτός μας, γιατί όλα είναι ΕΝΑ. Και αγαπώντας τον εαυτό μας, αγαπάμε τα πάντα.
Όλα είναι ΕΝΑ και όποιος κακοποιεί και βασανίζει τα ζώα, ας κατανοήσει ότι στην πραγματικότητα κακοποιεί τον εαυτό του, όποιος κακοποιεί την φύση και την Γη μας,  επίσης κακοποιεί τον εαυτό του, γιατί όλα είναι ο εαυτός σας.

Με τη λέξη αγάπη εννοώ: Να αγαπάς τον όλο σου μηχανισμό, τον όλο σου οργανισμό. Να αγαπάς το σώμα σου και να αγαπάς το νού σου. Αποδέξου το έτσι όπως είναι, μην προσπαθείς να καταπιέσεις. Καταπιέζουμε μόνο όταν μισούμε κάτι, καταπιέζουμε μόνο όταν είμαστε εναντίον κάποιου πράγματος. Δεν μπορούμε να κοιτάξουμε τον εχθρό κατάματα΄ μπορούμε να κοιτάξουμε μόνο τον αγαπημένο μας στα μάτια. Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, δεν θα μπορέσεις να κοιτάξεις μέσα στα ίδια σου τα μάτια, το ίδιο σου το πρόσωπο, την ίδια σου την πραγματικότητα.

Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, δεν θα γνωρίσεις ποτέ τον εαυτό σου- η γνώση έρχεται αργότερα -μόνο η αγάπη προετοιμάζει το έδαφος. Η αγάπη αποτελεί την δυνατότητα να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Η αγάπη είναι ο σωστός τρόπος για να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Αν μισείς τον εαυτό σου -όπως ακριβώς κάνεις, όπως σου έχουν πει να κάνεις - και το ακολουθείς αυτό - αν μισείς τον εαυτό σου, πώς γίνεται να είσαι με τον εαυτό σου , σε κάνουν να φοβάσαι πολύ να αγαπήσεις τον εαυτό σου.

Γ΄αυτό ακριβώς και είναι τόσο εύκολο στους ανθρώπους να βρίσκουν ελαττώματα. Βρίσκουν ελαττώματα στον εαυτό τους, βρίσκουν  ελαττώματα στους άλλους . Μάλιστα, τα βρίσκουν και τα κάνουν όσο πιο μεγάλα γίνεται.


Γι΄αυτό και υπάρχει τόση πολλή κριτική και τόση έλλειψη αγάπης.
 Η αγάπη ξεκινά με τον εαυτό σου και μετά εξαπλώνεται συνεχώς. Εξαπλώνεται συνεχώς από μόνη της , δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι εσύ για αυτό.

Ο άνθρωπος πρέπει να γίνει θεϊκός. Αν δεν γίνει θεϊκός ο άνθρωπος, δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά ικανοποίηση, καμιά ευχαρίστηση.
Η αγάπη είναι συνειδητότητα .

Γιατί η αγάπη δεν είναι ενέργεια, η αγάπη είναι η ιερή, η αμόλυντη και αγνή ουσία μας που βρίσκεται στον πυρήνα μας και ρυθμίζη την ύπαρξη μας.

Eμεις και ο πλανητης

Το ενεργειακό μας σύστημα συνδέεται με το ενεργειακό  σύστημα της Γης .
 Kαι ο  πλανήτης Γη συνδέεται με όλους τους άλλους πλανήτες, αστέρια και αστερισμούς.  
Είμαστε όλοι αλληλένδετοι.
Στο δικό μας επίπεδο  είμαστε όλοι μέρος της Γης, μέσω της πυκνής φυσικής και της αιθερικής φυσικής υπόστασής μας.    

Ο άνθρωπος όπως και κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη  έχει το ίδιο DNA, αποτελείται από τα ίδια στοιχεία .          Γη  , Νερό , Αέρας , Φωτιά , Αιθέρας.

O άνθρωπος είναι φτιαγμένος από ένα οστεώδες σύστημα το οποίο αντιστοιχεί στον ορυκτό κόσμο και το οποίο όπως το ορυκτό παίζει το ρόλο του υλικού υποστηρίγματος. Πάνω στα οστά στηρίζονται οι μύες , όπως η βλάστηση στηρίζεται στο έδαφος. 

Το κυκλοφορικό σύστημα με τις φλέβες και τις αρτηρίες του αντιστοιχεί στα ποτάμια και τους ωκεανούς, επειδή το νερό είναι το αίμα της Γης το οποίο θρέφει όλη τη βλάστηση .

Το αναπνευστικό σύστημα αντιστοιχεί στον αέρα. Όμως το σώμα αναπνέει και από το δέρμα. Επίσης άλλες λειτουργίες του δέρματος είναι να προστατεύει από χτυπήματα, βλαβερές ουσίες , από τις διαφορές θερμοκρασίας κλπ. Παίζει το ρόλο μιας συσκευής ευαισθησίας, γιατί με αυτό αισθανόμαστε τη θερμοκρασία, τις επαφές, τον πόνο κλπ. Είναι εξαίσιο το ό,τι και η Γη έχει ένα προστατευτικό κάλυμμα, το δέρμα της. Χάρη στην ατμόσφαιρα  αποφεύγει πολλούς κινδύνους στην τροχιά της μέσα στο διάστημα. Όλα τα σώματα που έρχονται από το διάστημα και θα μπορούσαν να προκαλέσουν καταστροφές αν έφταναν μέχρι τη Γη, διαλύονται στη ατμόσφαιρα. Η ατμόσφαιρα προστατεύει επίσης  από ορισμένες κοσμικές ακτίνες καταστροφικές για εμάς .

 Το νευρικό σύστημα αντιστοιχεί στον ήλιο από τον οποίο εξαρτώνται τα πάντα. Επίσης ,όπως είναι γνωστό , όλες οι πληροφορίες που δεχόμαστε γίνονται αντιληπτές μέσω του νευρικού συστήματος. Αυτό όμως που είναι λιγότερο γνωστό είναι το ότι αυτές οι πληροφορίες έρχονται από τον ήλιο. Ο ήλιος δεν είναι απλώς ένα σώμα, είναι αναμεταδότης πληροφοριών. Άρα η Γη , μέσω του ηλίου συνδέεται με όλο το Σύμπαν,  δεν είναι το κέντρο του Σύμπαντος.

 Η Γη (τροφή) όταν τη φάμε  γίνεται τριπλή : α)το χονδροειδές –περιττώματα,  

 β)το μεσαίο –σάρκα,     γ) το λεπτό –πνεύμα.  

Το Νερό    α) υγρό,    β) αίμα,    γ) πνοή. 

Η Φωτιά με τη μεσολάβηση λαδιού ή βουτύρου, α) οστά,  β) μυελός,  γ) λόγος.

Άρα το πνεύμα προέρχεται από τη γη, η πνοή από  νερό, ο λόγος από φωτιά.

Το κάθε τι που υπάρχει , οι άνθρωποι, τα ζώα, τα φυτά, ακόμη και οι πέτρες –oρυκτά, εκπέμπουν μόρια, παράγουν ακτινοβολία . Τα πάντα  τα περιβάλλει αυτή η ρευστή, αιθέρια ατμόσφαιρα.                                                                     

 Η ατμόσφαιρα της Γης εμποτίζεται από όλες τις ακτινοβολίες των ανθρώπων, των ζώων, των φυτών , των λίθων , των υδάτων , των βουνών, και όλων των δυνάμεων που έρχονται από τους πλανήτες και τα αστέρια.

Eίναι η στιγμή  που πρέπει να φτάσουμε σε μια βαθειά κατανόηση των πραγμάτων, που δεν είναι μια απλή διανοητική κατανόηση.

Να μην απασχολούμε το νού μας με ασχολίες που δεν φέρνουν χαρά και ηρεμία , αλλά να αναζητήσουμε να μάθουμε πώς η  Ύπαρξη δημιούργησε τον κόσμο και τι έγραψε μέσα από τα άστρα, τα βουνά, τις λίμνες, τα πουλιά, τα ζώα, τα φυτά. 

Ακουσε το σώμα σου. Ειναι Σοφο.

Τα περισσότερα προβλήματα υγείας  έχουν ριζική αιτία το ο,τι δεν παρατηρούμε , δεν επικοινωνούμε με το ίδιο μας το σώμα. Σε υπηρετεί όλη σου τη ζωή χωρίς όρους, χωρίς να ζητά ανταπόδοση.

 Όμως η ανθρωπότητα έχει αποδεχθεί μια πολύ επικίνδυνη ιδεολογία : το σώμα είναι μολυσμένο, το σώμα είναι άσχημο και πρέπει να καταδικαστεί.

Το άσχημο όμως είναι το να το καταδικάζεις , επειδή όλοι αυτοί που το καταδικάζουν έχουν γεννηθεί από το σώμα.   Ζούν τη ζωή τους μέσα από το σώμα.

Το σώμα  έχει σοφία, βαθειά ευφυία.  Είναι ένα θαύμα. Είναι τρομερά όμορφο και τρομερά πολύπλοκο .Το βλέπεις μόνο στον καθρέφτη. Δεν το έχεις κοιτάξει ποτέ από μέσα. Από μέσα είναι θαυμαστό. Εκατομμύρια-εβδομήντα εκατομμύρια κύτταρα .

Και κάθε κύτταρο με τη δική του ζωή, με τη δική του ψυχή  λειτουργεί με τόση ευφυία που φαίνεται απίστευτο. Και το μεγαλειώδες είναι πώς όλο αυτό  το σύνολο των κυττάρων συνεργάζονται μεταξύ τους με τέλεια αρμονία . Είναι ακριβώς όπως οι μουσικοί της ορχήστρας. Αν δεν βρίσκονται σε αρμονική συνεργασία δεν δημιουργείται μουσική. Και αυτός ο ρυθμός,  η ευφυέστατη αρμονία δημιουργεί τη ζωή.

Η τροφή μετατρέπεται σε αίμα, οστά, μυελό.

Τα ίδια τα κύτταρα γίνονται τα μάτια, το δέρμα, η καρδιά, ο νους και ο εγκέφαλος σου. 

Πόσο καλά κινούνται ,εργάζονται  και πόσο σοφά συνεργάζονται. 

Το σώμα είναι οι ρίζες σου.  Σε υποστηρίζει σε ό,τι κάνεις.

Είτε αγαπάς, είτε μισείς  σε υποστηρίζει.

Στη συμπόνια, στον έρωτα, στο θυμό, στο μίσος πάντα σε υποστηρίζει.

Στις σκέψεις σου, στην προσευχή σου,  όταν προσπαθείς να καταλάβεις ποιος είσαι, στην κατανόησή σου, πάντα είναι σιωπηλά φίλος σου.

Διότι το σώμα είναι φίλος σου, δεν είναι εχθρός σου. Και αυτό χρειάζεται να γίνει βαθειά κατανοητό.

Αν ακούσεις τη γλώσσα του, αν αρχίσης σιγά –σιγά να διαβάζεις τις σελίδες του βιβλίου του σώματος σου, θα αποκτάς επίγνωση ολόκληρου του μυστηρίου της ζωής.

Το σώμα χρειάζεται φροντίδα, μην το καταδικάζεις.

Χρειάζεται την αγάπη σου και το σεβασμό σου διότι είναι  η πηγή της ζωής σου. Χρειάζεται την ευγνωμοσύνη σου διότι είναι η αφετηρία της υπαρξής σου. 

Τώρα τι κάνεις μ’αυτό , εξαρτάται από εσένα.

Αιχμάλωτοι του Εγώ

Ένα παιδί όταν γεννιέται δεν γνωρίζει ποιός είναι.
Πρέπει όμως να γνωρίσει ποιός είναι διότι διαφορετικά είναι αδύνατον να ζήση μέσα στον κόσμο. Χρειάζεται μια προσωπικότητα, μια ταυτότητα. Θα μπει πραγματικά μέσα στον κόσμο όταν αρχίσει να νοιώθει ποιός είναι.
Ένα παιδί δύο-τριών χρόνων είναι πολύ ευαίσθητο ,του συμβαίνουν πολλές εντυπώσεις, πολλά βιώματα, αλλά δεν είναι σε θέση να τα θυμηθεί αργότερα. Κανείς δεν θυμάται τι συνέβει στη ζωή του πριν τα τρία χρόνια.
Γιατί ; Διότι δεν υπάρχει μνήμη. Δεν έχει αποκτήσει την ταυτότητα του ποιός είναι.
Γιατί δεν υπάρχει μνήμη; Διότι δεν υπάρχει εγώ για να μεταφέρει αυτή τη μνήμη.
Πώς θα αποκτήσει το εγώ; Θα το αποκτήσει μέσα από τα μάτια των άλλων. Αρχικά απο τη μητέρα. Κοιτάζει τη μητέρα να χαμογελά και μαζεύει εντυπώσεις << είμαι όμορφο, είμαι πολύτιμο, είμαι αγαπητό>>. Η μητέρα το φιλάει, μαζεύει εντυπώσεις, ο πατέρας το αγκαλιάζει, παίζει μαζί του, μαζεύει εντυπώσεις. Παρατηρεί. Ερχονται οι συγγενείς, οι φίλοι, συσσωρεύει εντυπώσεις. Γεμίζει το νου του με το ποιός είναι.
Γι’ αυτό το λόγο  αν ένα παιδί έχει μεγαλώσει χωρίς μητέρα, πάντα θα λείπει κάτι από την ταυτότητά του. Δεν θα είναι σε θέση να αγαπήσει τον εαυτό του, δεν θα υπάρχει η βασική εντύπωση οτι είναι αγαπητό. Δεν θα έχει ποτέ σιγουριά, πάντα θα νοιώθει ανασφάλεια.    Το παιδί συνεχίζει να μαζεύει εντυπώσεις –οι φίλοι, οι γνωστοί, οι δάσκαλοι – όσο κινείται μαζεύει.
Πολύ γρήγορα όμως αισθάνεται ότι οι εντυπώσεις διχάζονται – εκείνους που το αγαπούν τους αγαπά, εκείνους που το μισούν δεν τους θέλει. Και αρχίζει να πετά στο υπόγειο του νου  -το ασυνείδητο - ότι άσχημο του λένε, είσαι δειλός, είσαι άσχημος, είσαι ανόητος.
Εδώ αρχίζει ο διχασμός. Στο συνειδητό κρατάς την ωραία εικόνα σου και στο ασυνείδητο πετάς ότι σε ενοχλεί, καταπιέζεις ότι δεν σου αρέσει.
 Έχει μπεί μέσα στο νου ο διχασμός , αυτή είναι η αρχή της σχιζοφρένειας. Έχεις διχαστεί σε δυο προσωπικότητες . Παρατήρησε κάποιον που θυμώνει , αλλάζει το πρόσωπό του, η συμπεριφορά του,  όταν είναι θυμωμένος αναλαμβάνει η καταπιεσμένη προσωπικότητα.  Δες έναν ερωτευμένο άνθρωπο, στα μάτια του υπάρχει άλλη λάμψη, εντελώς διαφορετικός, μέσα του τραγουδούν πουλιά, ανθίζουν λουλούδια . Έχεις διχαστεί σε δύο προσωπικότητες, στο θυμό βγαίνει στην επιφάνεια η προσωπικότητα που έχεις αρνηθεί – σου λέει η κοινωνία πως είναι λάθος να θυμώνεις, να είσαι κύριος , αυτή είναι ζωώδης συμπεριφορά - στον έρωτα βγαίνει η ταυτότητα  που αγαπάς.  Αυτός ο διχασμός είναι η αιτία όλης της διστυχίας σου. Και όλης της πνευματικής αγωνίας που συμβαίνει μέσα στο νου του ανθρώπου.
Πρέπει να γίνει βαθειά κατανοητό πως το συνειδητό και το ασυνείδητο, είναι κάτι ψεύτικο, είναι οι εντυπώσεις που έχεις συγκεντρώσει απο τους άλλους.  Δεν έχεις συναντήσει κατευθείαν τον εαυτό σου παρά μόνο μέσα απο τους άλλους.  Σε άλλους φαίνεσαι όμορφος, σε άλλους άσχημος , σε άλλους τέλειος, σε άλλους σκέτο ζώο.  Έτσι δημιουργείται το Εγώ σου. Το εγώ είναι μια προστασία, μια πανοπλία.
Το εγώ βγαίνει πάντα από το φόβο. Επειδή φοβάσαι, δημιουργείς γύρω σου την εντύπωση ότι είσαι αυτό και εκείνο και το άλλο, ώστε κανένας να μην τολμήσει να σε βλάψει .
Υπάρχει φόβος, κανένας όμως δεν θέλει να δείξει το φόβο του, επειδή αν δείξεις ότι φοβάσαι οι άνθρωποι που βρίσκονται εκεί θα σου προκαλέσουν ακόμη περισσότερο φόβο. Από την στιγμή που ξέρουν ότι έχεις ένα βαθύ φόβο, τότε οποιοσδήποτε μπορεί να σε χτυπήσει σκληρά, μπορεί να σε χειριστεί και να σε ελέγξει. Θα χαρούν να σε ταπεινώσουν, να σε κάνουν να νιώσεις αδύναμος.  Οι άνθρωποι χαίρονται να ταπεινώνουν τους άλλους.
Ο άνθρωπος που είναι γεμάτος φόβος κάνει τους άλλους να φοβούνται, ώστε να μπορεί να νιώθει ήσυχος. Οι άλλοι δεν θα τολμήσουν να τον ενοχλήσουν. Δεν θα τολμήσουν να παραβιάσουν τα όρια του.
 Οι άνθρωποι εξακολουθούν να πολεμούν το εγώ.  Κάνουν ψυχανάλυση για να εξαφανίσουν το Εγώ. Και το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι το εγώ. Πολεμάς λοιπόν ένα σύμπτωμα, όχι την πραγματική αρρώστια. Η πραγματική αρρώστια είναι ο φόβος. Και το εγώ έχει προκύψει για να σε προστατεύσει. Ο άνθρωπος που πραγματικά δεν φοβάται δεν έχει εγώ.. Διαφορετικά, είναι βασικά φόβος.
 Και από την στιγμή που βλέπεις την βασική αιτία, τα πράγματα γίνονται πολύ απλά. Δεν μπορείς να το εξαφανίσεις, μπορείς μόνο να το κατανοήσεις.  Δεν υπάρχει ανάγκη να το εγκαταλείψεις , επειδή δεν υπάρχει τίποτε για να εγκαταλείψεις---μόνο σκιές.  Πρέπει να κατανοήσεις πως έχεις συγκεντρώσει την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου, μια εικόνα μπερδεμένη, διότι προέρχεται απο πολλές πηγές, αντίθετες πηγές , δεν έχεις μία ενότητα. Αυτές οι εντυπώσεις δεν μπορούν να έχουν ενότητα. 
Χρειάζεται μόνο κατανόηση : πως το εγώ είναι ένα πλήθος εντυπώσεων – η εντύπωση που έχει ο άλλος για εσένα – και ό,τι τα κομμάτια που αποδέχεσαι και καταπιέζεις είναι και τα δύο ψεύτικα . Η ίδια η κατανόηση θα τα εξαφανίσει, το ψέμα φεύγει.
Σκέψου : ο άλλος μπορεί να δεί μόνο το εξωτερικό σου μέρος, αυτό που φαίνεται. Δεν μπορεί να δει μέσα σου, το άμορφο. Πως λοιπόν μπορεί να σε κρίνει και να έχει άποψη για εσένα;
 Εσύ και μόνον εσύ μπορείς να δεις μέσα σου.