Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΕ ΤΑΜΠΕΛΕΣ

Μεγαλώσαμε με ταμπέλες.

 Μάθαμε να λειτουργούμε με καθορισμένες συμπεριφορές,  με προγραμματισμούς , να είμαστε το καλό παιδί και να κάνουμε όλα αυτά που υπαγόρευε αυτός ο τίτλος, να είμαστε ευγενικά παιδιά, ήσυχα, με τρόπους, να διαβάζουμε, να αγαπάμε και να προσφέρουμε στους άλλους. Το είχαμε ανάγκη να το κάνουμε αυτό γιατί μόνο έτσι αισθανόμασταν κάποιου είδους αναγνώριση, λαμβάναμε κάποια φιλοφρόνηση, αποφεύγαμε κριτική και μαλώματα και γινόμασταν αποδεκτοί.

Μεγαλώνοντας μπήκαμε σε άλλη πανοπλία. Αυτή του καλού/ης συζύγου, γονιού, συντρόφου, εργαζομένου/ης και συνεχίσαμε από κεκτημένη ταχύτητα να δημιουργούμε αυτή την πανοπλία με σκοπό να ενταχθούμε, αυτή τη φορά, στην κοινωνία. Κάθε φορά που κάναμε κάποιο βήμα να σπάσουμε αυτή την εικόνα βρίσκαμε αντιμέτωπους γονείς, το κοινωνικό περίγυρο, την κριτική, την αποδοκιμασία τους και ενίοτε το θυμό τους.
Κάποια στιγμή θελήσαμε να ξεφύγουμε από αυτές τις μάσκες, δεν είμαστε πια ούτε παιδιά, ούτε ο κοινωνικός περίγυρος τόσο καθοριστικός για να μας κρατά δέσμιους. Μπουχτίσαμε και είπαμε να δούμε λίγο τον εαυτό μας.

Και καθώς αναπτυσσόμασταν και προοδεύαμε στο μονοπάτι της πνευματικής μας ανάπτυξης, αρχίσαμε να δημιουργούμε μια άλλη ταμπέλα, αυτή του πνευματικού ανθρώπου. Ο πνευματικός άνθρωπος, είναι χαρούμενος, έχει όλα τα θέματα του λυμένα, δεν έχει θυμό, δεν δυσανασχετεί, προσφέρει, είναι ο καλός Σαμαρείτης, τρώει υγιεινά, κάνει διαλογισμό, δεν κάνει αυτό, δεν κάνει εκείνο.

Ξαφνικά βρεθήκαμε πάλι εγκλωβισμένοι και αυτή τη φορά τόσο μα τόσο ματαιωμένοι που ενώ το θέλαμε τόσο πολύ να ενταχθούμε σε αυτή τη πνευματική κάστα ανθρώπων, έρχονται τα σκοτεινά μας σημεία να μας πουν, ” ούπς”, δεν ανήκεις εδώ, έχεις δρόμο ακόμα, χρειάζεσαι πολύ δουλειά με τον εαυτό σου. Και κάπως έτσι το έργο επαναλαμβάνεται.
Και εγώ σου λέω το εξής. Είναι εντάξει να είσαι όπως είσαι. Είναι εντάξει να κάνεις ότι κάνεις. Κανείς  δεν σου ζητάει να είσαι τέλειος, απλά να είσαι ανθρώπινος, να είσαι αληθινός, να είσαι ο εαυτός σου.

Γνώρισε τον εαυτό σου, αποδέξου τον, όπως είναι, είναι εντάξει. Και τί έγινε που τρως κρέας και τί έγινε που χθές θύμωσες με τους γονείς σου και τί έγινε που έβρισες το γείτονα; Πώς βάζεις τις ταμπέλες του πνευματικού ανθρώπου; Ποιος βάζει τις ταμπέλες του καλού και του κακού; Μόνο αυτός που κρίνει τον εαυτό του σαν καλό και αφορίζει τα σκοτεινά του κομμάτια. Αυτό θες να είσαι;  Ένας άνθρωπος με πανοπλία; Ένας άνθρωπος με συγκεκριμένη συμπεριφορά που δεν είσαι όμως εσύ; Και τότε για ποια πνευματικότητα μιλάς;

Ο πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που έχει δει και έχει αποδεχτεί την ανθρώπινη φύση του σε όλο της το μεγαλείο. Είναι αυτός που δέχεται τον εαυτό του όπως είναι και έτσι κάνει και για τους άλλους γύρω του. Είναι αυτός που αναγνωρίζει τα σκοτεινά του κομμάτια και εργάζεται με αυτά χωρίς ενοχές, χωρίς να τα κουκουλώνει. Είναι αυτός που καταφέρνει να είναι ο εαυτός του και αυτή είναι η μεγάλη μαγκιά και το μεγαλείο του. Και από αυτή τη θέση μπορεί να εμπνέει , να ενδυναμώνει, να συμπονά και να συναισθάνεται τους άλλους.

Και η λέξη πνευματικός είναι επίσης μια ταμπέλα.
 Η λέξη άνθρωπος, με Α κεφαλαίο ίσως είναι η καλύτερη λέξη που μπορεί να περιγράψει εκείνο το όν που έχει βιώσει το θεό μέσα του και βαδίζει με τέχνη στην γήινη πραγματικότητα του.

Και ναι ακόμα και αυτός ο άνθρωπος έχει τις προκλήσεις του, έχεις τις δύσκολες στιγμές του, έχει τις κακές στιγμές του, μπορεί να κάνει πράγματα που θα πληγώσουν τους άλλους, άλλα έχει και το θάρρος να πει συγνώμη, να αποκαταστήσει την βλάβη, να αποδεχτεί την αδυναμία του.

Όλοι βρισκόμαστε σε μια φάση εξέλιξης και περνάμε διάφορες προκλήσεις, αν όμως αφήσουμε την κριτική στον εαυτό και σταματήσουμε να τον καταπιέζουμε να μπει σε κουτάκια, τότε όλο αυτό το ταξίδι, θα γίνει πιο εύκολο και πιο ικανοποιητικό.

 Και χρειάζεται να ζούμε με χαρά και πληρότητα, όχι με καταπίεση και πρέπει.

Ας αφήσουμε τον άνθρωπο να ξεδιπλωθεί ελεύθερα και μαζί του θα ξεδιπλωθεί και το πνεύμα του.

ΤΟ ΦΩΣ

Όπως μας εξηγούν οι επιστήμονες (Maxwell ,Planck και Einstein), το φως είναι ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που εκπέμπεται συνεχώς σε στοιχειώδεις ποσότητες που ονομάζονται κβάντα φωτός ή φωτόνια. Τρέχει με ταχύτητα 300.000χμ/sec, ίδια για όλους τους παρατηρητές ανεξάρτητα από τη θέση ή την κίνησή τους. Και αυτή είναι η επιστημονική εξήγηση.


Εμείς όμως, όταν αναφερόμαστε στο Φως τι ακριβώς εννοούμε;
 Ποια είναι η πραγματική και η αληθινή του σημασία;


Το φως οικογένεια είναι η γνώση και η πληροφορία του πνεύματος.  Είναι η γνώση που μας δίνεται κατά την διαδικασία της εξέλιξής μας, περνώντας μέσα από πολλές ενσαρκώσεις μέχρι να φτάσουμε στην πλήρη απελευθέρωση και στην ολοκλήρωσή μας σαν Υπάρξεις. Και η συνειδητότητα που κτίζουμε είναι επίγνωση, οπότε το φως είναι και συνειδητότητα. Και το φως είναι επίσης πληροφορία, είναι η πληροφορία του Πνεύματος σχετικά με την καταγωγή μας, την Πηγή μας , την Ύπαρξή μας, αλλά και ολόκληρη την δημιουργία.

Γι’ αυτό όταν λέμε ότι το σκοτάδι είναι απουσία φωτός, εννοούμε ότι στο σκοτάδι υπάρχει απουσία γνώσης και πληροφορίας.
Ο δάσκαλος Κουτχούμι στην ανώτερη επικοινωνία «η εσωτερική μας Γαλήνη», μας εξηγεί πως δουλεύει το φως μέσα μας:
«Αγαπημένοι μου όταν εσείς εκφράσατε την πρόθεσή σας να εξελιχθείτε, αυτό που στην ουσία κάνατε ήταν ότι καλέσατε το φως να εισέρθει μέσα σας. Και το φως πρώτα γκρεμίζει και μετά κτίζει.

Το φως λοιπόν όταν το καλέσατε ανέλαβε να γκρεμίσει όλες τις ψευδαισθήσεις μέσα σας και να σας οδηγήσει στην αλήθεια σας, ανέλαβε να φωτίσει όλα τα σκοτάδια σας και επειδή το φως δεν περιορίζεται, ανέλαβε επίσης να σας βγάλει από όλα τους προγραμματισμούς σας και όλους τους περιορισμούς σας και έσπρωχνε σταδιακά τα όριά σας μέχρι εσείς ν’ αποδεχθείτε την κάθε διαφορετικότητα μέσα στην δημιουργία, μέχρι ν’ αποδεχθείτε ότι η δημιουργία είστε εσείς και η δημιουργία είναι αυτό που είναι, έτσι ακριβώς όπως είναι.

Το φως αγαπημένοι μου είναι γνώση, είναι συνειδητότητα και είναι η αγάπη σε δράση.
Και καθώς το φως τα φώτισε όλα μέσα σας, η αγάπη εισήρθε και εγκαταστάθηκε απαλά. γλυκά και τρυφερά και άνοιξε τα εσωτερικά σας μάτια». Κουτχούμιο

Το φως λοιπόν ανέλαβε την πλήρη απελευθέρωσή μας και δημιούργησε το χώρο μέσα μας για να κατοικήσει η αγάπη, γιατί η αγάπη θέλει ελευθερία, θέλει άδειο το χώρο μέσα μας. Η αγάπη για να κατοικήσει μέσα μας θέλει το φως. Γι’ αυτό όποιος έχει φέρει το φως μέσα του, έχει φέρει και την αγάπη.

 Ο φωτισμένος άνθρωπος που κινείται στις υψηλότερες συχνότητες του φωτός και της αγάπης είναι ολοκληρωτικά ελεύθερος και τίποτα δεν μπορεί να τον αγγίξει. Οι περιορισμοί, οι φόβοι και το σκοτάδι της τρίτης διάστασης κινούνται στις χαμηλές συχνότητες της ενέργειας και οι χαμηλές συχνότητες δεν μπορούν ν’ αγγίξουν τις υψηλές, γιατί είναι διαφορετικές συχνότητες. Συμβαίνει ότι ακριβώς συμβαίνει και με το ραδιόφωνο που εκπέμπει σε πολλούς και διαφορετικούς σταθμούς, γιατί εκπέμπει σε διαφορετικές συχνότητες.


Εκτός αυτού το σκοτάδι έτσι κι αλλιώς φοβάται να προσεγγίσει το φως, γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι εάν πλησιάσει στο φως, τότε πολύ άμεσα θα φωτιστεί.

Οι αναληφθέντες  διδάσκαλοι πολλές φορές μας έχουν πει ότι είμαστε «η οικογένεια του φωτός» και ότι μπαίνουμε μέσα σε συστήματα, στα οποία υπάρχει έλεγχος και περιορισμοί και τα αλλάζουμε. Αυτό δεν το κάνουμε μόνον στην Γη, αλλά το κάνουμε και σε πολλούς άλλους πλανήτες του Σύμπαντος και γι’ αυτό μας ονομάζουν «Συστηματοθραύστες».

Για να τα καταφέρουμε όμως αυτό κάθε φορά, μπαίνουμε εμείς πρώτα ολοκληρωτικά μέσα στο κάθε σύστημα και κολυμπάμε στα σκοτάδια του και στους περιορισμούς του. Και κάθε φορά καλούμε το φως μέσα μας και φωτίζουμε πρώτα τον εαυτό μας, γιατί δεν μπορεί να λειτουργήσει διαφορετικά. Το κάθε σύστημα χρειάζεται να το αλλάξουμε πρώτα μέσα μας, μέσα μας χρειάζεται να γίνει όλη η εργασία. Μέσα μας θα γκρεμίσουμε όλους τους περιορισμούς του συστήματος, θα φωτίσουμε τα σκοτάδια του και θα κάνουμε τους μετασχηματισμούς σε όλες τις ενέργειες χαμηλής συχνότητας, για να τις μετατρέψουμε σε ενέργειες υψηλής συχνότητας που είναι το φως και η αγάπη. Και αφού το καταφέρουμε αυτό πρώτα μέσα μας, αφού φωτίσουμε πρώτα τον εαυτό μας, στην συνέχεια μπορούμε να μεταφέρουμε το φως, που είναι γνώση, πληροφορία, ελευθερία, συνειδητότητα  και η αγάπη σε δράση, όπως μας λέει ο δάσκαλος Κουτχούμι.


Και αληθινά οικογένεια  «είναι πολύ σπουδαίο έργο να μεταφέρεις το φως».

Και πως μεταφέρει το φως, ένας φωτισμένος ανθρώπινος άγγελος;
το μεταφέρει με το να μοιράζεται τις εμπειρίες του και την διαδικασία της εξέλιξής του με τους άλλους ανθρώπινους αγγέλους και εάν κι εκείνοι το θέλουν και το επιλέγουν, τότε τους βοηθάει με αγάπη και με τέτοιο τρόπο, ώστε να τους σπρώχνει βαθύτερα μέσα στον εαυτό τους για ν’ανάψουν μέσα τους το δικό τους φως.


Ένας φωτισμένος ανθρώπινος άγγελος είναι απελευθερωμένος και ολοκληρωμένος και η απόδειξη της φώτισής του και της ολοκλήρωσής του είναι ο ίδιος του ο εαυτός, είναι η ίδια του η ζωή. Έχει απελευθερώσει τον εαυτό του από τα δεσμά του γραμμικού χρόνου και ζει συνειδητά στο τώρα του. Είναι πάντα συντονισμένος με την ροή της ενέργειας και ανταποκρίνεται κάθε φορά στους συγχρονισμούς της, απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή στην ζωή του.

Ένας φωτισμένος ανθρώπινος άγγελος οικογένεια, είναι ανεξάρτητος. αυτόνομος και κυρίαρχος θεός επίσης και είναι πρότυπο.